ภาคดนตรีดีขึ้นมากๆ หน้ามือกับหลังตีนจากอัลบั้มที่แล้วเลย ต้องขอชมเชยอีfinneas ณ จุดนี้ ส่วนอีบิลหรี่ ก็ต้องขอชมว่ามันเป็นเรื่องยากเหมือนกัน ที่นักร้องระดับrising star กลับเลือกที่จะcontinueแนวทางของตัวเองต่อ แทนที่จะหันทำเพลงแนวตลาดจ๋า เหมือนบรรดาพอพสตาร์รุ่นพี่ ก็ยอมรับว่าอย่างน้อยๆ อีนี่ก็มีจุดยืนที่น่าชื่นชมอะนะ


_________________

อีเทย์ก็นั่งหีแห้งไปนะคะ ลูกรักแกรมหมี่ตัวจริงกลับมาแล้วค่ะ กรั่กๆๆ


_________________

นี่ฟังแต่ lost cause

เอาจริง ภาคดนตรีมีเอกภาพมาก นางเรียงแทร็คได้เริ่ดอยู่ ฟังไม่สะดุดเลย ยกเว้นอีoxytocin สลัมชั้นต่ำมาก ใส่เข้ามาทำไมก่อน


_________________

https://youtu.be/5GJWxDKyk3A

ตอนนี้คือชอบเพลงนี้มากๆ จากอคูสติกโซลแจ๊ส ทรานซิชั่นมาเป็นพอพพั้งก์ ทั้งมูดแอนด์โทน ทั้งตัวเพลง ทำได้พอดิบพอดีมากๆ ไม่มากไม่น้อยเกินไป อินเนอร์ในการถ่ายถอดก็ดี เป็นemotional ballad ที่แสดงถึงตัวตนของอีบิลหรี่ได้ดี มีเอกลักษณ์ แต่ทำได้ถึงเครื่อง ถึงอารมณ์ ถือว่าสอบผ่านมากๆสำหรับไตเติ้ลแทร็ค


_________________

อีกอย่าง ต้องยอมรับว่าอีบิลหรี่นางร้องสไตล์jazzyได้ดี ในหมู่บรรดาพอพสตาร์เสียงโมโนโทน ชอบreverbเสียงใหญ่เป็นวัวเป็นควาย นี่ว่าเสียงอีบิลหรี่ดูgroovyที่สุดล่ะ (อีล้านนาemotionalสุด ส่วนอีหลอดกลางๆ ไม่เทน้ำหนักไปด้านใดด้านหนึ่งมากเกินไป) กะเทยลอสังเกตดู อีบิลหรี่ชอบติดร้องสำเนียงแจ๊สตลอด


_________________