คือบอกจะออกปุ้ป ออกเลย ออกแล้วไม่พูดเยอะ ให้เพลงทำหน้าที่ของมันเอง คนเลยไม่มี Expectation บวกกับ self proclaim ของอัลบั้มมันไม่ได้คุยโวโอ้อวด อย่างงั้นอย่างงี้ แค่บอกว่าเป็นอีเทย์ในช่วงที่หายหีไปพักนึง
พอเพลงมันออกมาดี คนก็เลยยิ่งชอบ คริติกรัก พลิกภาพกะหรี่ไบโพล่าเพลงแป้กอีลัฟเว่อไปเลย
ซึ่งถ้ามามองอี Evermore ก็คือดีไม่แพ้กัน แต่เสือกโชคร้าย มาทีหลัง แล้วอีนี่ดันจำกัดความว่าเป็นน้องสาว AKA ตัวรอง คนเลยมี perception ว่าอัลบั้มนี้ ไงไงก็เป็นแค่ another take from folklore แถมซ้ำร้าย เจอการตลาดลดราคาเหลือเท่าลูกชิ้นทอดอีก title ก็ไม่ได้แข็งแท้ ภาพจำจึงอุบาทว์จัญไรไปเลย แต่ด้วยความที่เพลงมันดี แล้วก็เป็นช่วง pandemic อีนี่เลยไม่ได้มีเวลา "ด้้อยค่า" อัลบั้มมากนัก บั้มนี้เลยเข้าสุ่เซฟโซน
มาจนถึงอี Midnight ที่กว่าจะปล่อยได้ อีนี่ก็เล่นเยอะเล่นใหญ่เหมือนกัน แหม ความเศร้าเหงาหี แต่ด้วยความที่เป็นอัลบั้มที่อีนี่หายไปนาน บวกกับไตเติ้ลอย่าง Anti-Hero เป็นเพลงที่ดีที่สุดในทุกไตเติ้ล (เผลอๆจะดีที่สุดใน careerนาง) แล้วก็ดังมากกกกกก แม้นเพลงอื่นจะลุ่มๆดอนๆ ภาพรวมก็เลยออกมาดี แล้วเพลงนี้คนก็ยังไม่ยี้อีแจ็คเกินไปนัก ปิดท้ายด้วยทัวร์สุดอลังกาล ทีอีนี่เร่แสดงเพลง highlight จากบั้มนี้รัวๆ อีพวกเพลงน่าเบื่อๆในครึ่งหลัง ก็เลยได้รับการช่วยชีวิต หลุดพ้นข้อครหาไป
อี TTPD นี่ไม่รุ้ไบแอสไหม แต่เนื้อแท้อัลบั้ม จะครึ่งแรกครึ่งหลัง นี่ว่าห่างไกลคำว่าเหี้ยเยอะมากๆๆๆๆ เผลอๆส่วนตัวจะให้ดีกว่ามิดไน้อีก โอเค ด้านวิวัฒนาการดนตรีอาจจะไม่ฉ่ำหยาวาไรตี้เท่าอีเที่ยงคืน แต่เรื่องการคลุมโทน สำบัดสำนวน ที่สำคัญ การปลดลปล่อยตัวตนบางอย่างของอีเทย์ที่ไม่เคยทำมาก่อน ทำให้อัลบั้มนี้ดูโตขึ้นมากๆ อาจจะไม่ได้ emotional หรือดิบมากอย่างอีโฟคลอ เอเว่อมอร์ แต่ก็ให้ฟีล เพพูเทชั่นแบบไม่สมองกลวงอ่ะ
แต่ก็นะ ด้วยความที่อีนี่เล่นใหญ่ตั้งแต่วันจะปล่อยอัลบั้ม คุยโว สามบ้านแปดบ้าน ทำให้ความคาดหวังของคนมันเยอะมากๆๆๆๆ โอเค อี fortnight จึ้งจริง ยอม แต่เพลงอื่น มันไม่ได้มากไปกว่า standard ของอีเทย์ ซึ่งระดับเพลงในอัลบั้มนี้ (รวม anthology ) มันไม่สามารถนำไปกว่าความพีคที่มีได้ แต่นี่ว่ายังไงก็ดีกว่าอีเลิฟเว่อ
พอตอแหลบอกว่าเศร้าลึก เลิกกับอีโจ กะเทยคือรอละ champagne problem , the 1 เวอชั่นเผ็ดคูนสอง นี่แบบ หือ อารัย
กลับมาย้ำอีกครั้ง ว่าส่วนตัวนี่ว่า ที่บั้มนี่พัง เพราะการตลาด เล่นเยอะเกิน เคลมมากเกิน แล้วอีีอัลบั้มแปดร้อยเวอร์ชั่น คืออุบาทว์ อันนี้ให้ฟีลอีเลิฟเว่อ คือเพลงไม่ได้เหี้ยนะ แต่อันนั้นคือตอแหลเก่งจนคนไม่อินเพลง
แล้วอี Tortured Poets อีนี่คงเห็นคนอวยว่าเขียนเพลงดีมาก แหม โพองโพอิทส์ ตามอี Artpop อีกาก้าไปเลยจ้า (จริงๆอาทflopอีห้าก็เป็นบั้มที่ไม่เลวเลยนะ แต่พอเคลมจะอาทป้อปแล้วทำไม่ถึงก็ตามนั้น โดนด่าx2)
ถ้าไม่ติดนิสัยจัญรี้จัญไร เจ้าคิดเจ้าแค้นโลภมากนะ อยู่เงียบๆ แล้วปล่อยอัลบั้มทุบรวดเดียวจบ ต่อให้เพลงดังแค่เพลงเดียว แต่คนจะขนานนามอัลบั้มนี้ว่าเป็น reputation ของอีเทย์ในยุคปัจจุบัน ที่เรียลและจังไรมากกว่าที่เคยมีมา (อี daddy I fuck him แรกๆก็ด่านะ ฟังๆไปเออ ก็ไม่แย่ อีนี่ก็จิกกัดแสบๆคันๆดี เนื้อเพลงก็โอเคไม่ได้กำปั้นทุบดินเป็นเพลงวีนร้ายๆแรงๆขนาดนั้น)
ปล. นี่ว่าอีเทย์พอเริ่มแต่เพลงแนวความสัมพันธ์เชิงชู้สาวแล้วจึ้งมาก เพลงชู้รักอีนี่เริ่ดหมดเลย Ivy, August หรือ Guitly as sin คือเริ่ด ไม่ฟูมฟาย ทรมาน หรือกะหรี่ดอกทอง แต่มันซับซ้อน สวยงาม ซึมลึก แบบที่หาคนทำยาก อีนี่ควรเอาดีด้านนี้นะ อีอาหรี่มาศึกษาเร็วค่ะ เพลงเมียน้อยต้องแบบเน้
