Jennifer Lopez – Brave

เกริ่นนำ – นี่คือสตูดิโอลำดับที่ 5 ของ สาวบั้นท้ายดินระเบิด ที่โด่งดังทั่วโลก อย่าง Jennifer Lopez หลังจากี่อัลบั้มที่แล้ว Rebirth ไม่สามารถทำให้เธอกลับมาเกิดได้สมใจ โดนคนครหาไปต่างๆ มากมาย ชื่อเสียง ก็เริ่มตกลงไป เพราะดันไปคว้าผัวหน้าตาน่ากลัวมาเคียงข้าง ข่าวคราวของเธอต้องยอมรับเลยว่า เงียบลงไปมากกว่า 80% เธอจึงต้องบอกให้ชาวโลกรับรู้ว่า เธอกลับมาคราวนี้แบบกล้าหาญมาก ดังชื่ออัลบั้ม Brave

แนวเพลง - หลังจากไปเอาดีทางด้านอัลบั้มภาษาละตินบ้านเกิด เก็บเกี่ยวประสบการณ์ทำงานในด้านอื่นดูบ้าง ทำให้อัลบั้มนี้ มีส่วนผสมของดนตรีหลายๆ อย่าง ที่มีรายละเอียดต่างๆมากขึ้น โดยเจโลได้นิยามดนตรีของตัวเองว่า “a little Jamiroquai, a little Sade. It's real feel-good music” แต่โดยส่วนตัวเรามองว่างานนี้ยังคงยืนพื้นด้วย Pop R&B เสริมด้วยรายละเอียดๆ อื่นๆ ทั้ง dance, Latin, funk, Broadway และการเอาเครื่องดนตรีเสียงเด่นๆ อย่างไวโอลิน มาแซมในหายๆแรค ซึ่งต้องยอมรับว่า งานชิ้นนี้ ต่างจากงานอื่นๆ ของเจโลออกไปค่อนข้างเยอะ งานนี้อาจจะไม่ได้ตลาดจ๋า ขนาดที่ฟังแล้วต้องติดหูในครั้งแรก แต่กลับเป็นงานที่ทำให้เรารู้สึกว่า ค้องฟังเรื่อยๆ จนเข้าถึงความเป็นตัวเธอ และสิ่งที่เธอต้องการนำเสนอที่แท้จริงๆ

จุดเด่น – ก่อนอื่น ต้องขอบอกเลย เรื่องของเสียงร้อง ซึ่งต้องยอมรับเลย ว่าเธอพัฒนาไปมาก จนเข้าขั้นนักร้องที่เก่งคนนึงแล้ว หลายๆ เพลง เธอเลือกใช้เสียงที่แตกต่าง และเหมาะกับเพลงมากขึ้น เทคนิคต่างๆ ในการร้องเพลง เธอทำได้ดีขึ้นมาก (อันนี้เพราะผัวหรือป่าวนะ) และอย่างที่ได้กล่าวแล้ว งานนี้เป็นงานที่แต่งต่างจากงานทั่วๆไปของเธออยู่พอสมควร ถือว่าเธอกล้าที่จะหยิบแนวใหม่ๆ มาทดลองใช้ และเล่น อาจจะดูหลากหลาย และร่องรอย แต่เธอกลับทำได้มีจุดยืนของอัลบั้มที่ค่อนข้างชัดเจน แต่แปลกที่อัลบั้มนี้เพลงที่เด่นและโดนใจเรากลับเป็นบัลลาด ที่เธอร้องและถ่ายทอดอารมณ์เพลงได้ดีมากๆ

จุดด้อย – เนือยมากเจ้ ไม่เคยคิดว่าอัลบั้มเจ้จะเนือยๆ เนิบๆ ได้ขนาดนี้ คือถูกว่าฟังได้เรื่อยๆ และหลายรอบด้วย แต่นะ ขาดความโดดเด่นอย่างมาก น่าจะมีเพลงเด่นๆ จังหวะเด้งๆ มาเบรค ความเนือยนั่นบ้าง อีกอย่าง เพลงที่เด่นพอจะตัดเป็นซิงเกิ้ล ก็น้อยพอสมควร และอีกข้อเลย การที่เธอกล้าเอาออเครสต้า มาผสมในเพลง ก็เก๋ดีอยู่หรอก แต่มันไม่เปรี้ยวเท่าที่ควร ใครที่หวังจะได้เห็นอะไรเปรี้ยวๆ จากเจโล ทำใจหน่อยนะ เธอเปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปมากด้วย ดูสุขุม และเย็นๆ อย่างบอกไม่ถูก อีก อีก การที่เธอเลือกโพรดิวเซอร์ ที่ไม่ได้มีชื่อเสียงเท่าไหร่มำเพลงให้ มันเป็นดาบ 2 คมนะ คือ ไม่ดีเด่นเด้ง หรือล้ำไปเลย ก็คือหลุดไปเลยเหมือนกัน บางแทรคสอบผ่าน แต่บางแทรค ก็อ่อนยวบไปเหมือนกัน และที่สำคัญ ปกอัลบั้มนี้ ไม่สวยไม่เปรี้ยวเลย ธรรมดา จนถึงขั้นโหลมา เราว่ารูปในนั้นที่หลุดมา ยังสวยกว่าเยอะเลย

Track by Track

Do it well (4.5) – ซิงเกิ้ลแรก ที่หลายคนค่อนแคะว่า เธอทำได้ดีจริงหรอ แต่จากใจขอยอมรับว่าเพลงนี้เธอทำได้ดี และสอบผ่านทุกข้อจริงๆ ความเป็นเจโล ครบถ้วน คอรัสติดหู ดนตรีเก๋ด้วยการเอาไวโอลินมาแซมทำให้เสียงดูเด่นแหลมขึ้น R&B เคาะๆที่แสนจะติดหูง่าย เพลงดีๆ ที่ฟังง่ายๆ แบบนี้ ยังต้องการอะไรอีกหรือ แต่ชีดันมาตายเพราะ MV นั่นแหล่ะ ตัวกร่างเป็น Wonder woman พลังทำลายมหาศาล แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่คนคาดหวังจากเจโลผู้นี้ไง
Hold it don’t drop it (3.5) – เพลงนี้หลายคนอาจจะชอบครั้งแรกที่ออกมา แต่บอกเลย เราส่ายหน้ามาก เพราะเพลงแบบนี้ บียอนเซ่ทำมาแล้วจนโด่งดัง แต่เธอก็ยังกลับหยิบมาเล่น เหมือนเพื่อให้เป็นเงาบี (ตั้งแต่ Get right แล้ว) ฟังค์ R&B ที่อาศัยลูกเล่นอีกนิดหน่อย แต่เสียงเธอไม่เหมาะเลย เพราะเวลาขึ้นสูง เสียงจะแหลมเหมือนเป็ดมาก แต่โดยรวม เพลงนี้ก็ถือว่าทำได้ดีนะ แต่ก็ดีในฐานะเงา
Stay Together (3) – นึกถึง jenny from the block ตะหงิดๆ ยังไงไม่รู้สิ แต่เพลงนี้กลับด้อยกว่าเยอะเลย ลักษณะการร้องกึ่งแรพแบบนี้ เธอทำได้ดีพอตัวนะ แต่เพลงนี้สิ่งนึงที่เราว่ามันขาดคือ จุดพีคของเพลง เหมือดนตรีมันไหลไปเรื่อยๆ แต่ก็โอเคนะ ฟังได้ แดนซ์เพลินๆ ดี
Forever (2) – ละตินจ๋ามาเลย แม้ตอนนี้ดนตรีแบบนี้จะเอาท์ไปแล้วพอสมควร แต่ก็ต้องถือว่าเธอเอามาปรับให้เข้ากับยุคสมัยใช้ได้นะ อีกอย่าง คอรัส เพลงนี้น่ารักดี หลังๆเพลงที่ฟังแล้วรู้เรื่องยากๆ กลับน่าสนใจ แต่ก็อีกแหล่ะ เพลงนี้วิ่งไปเรื่อยๆ ไม่ได้โดดเด่นอะไร ไม่น่าสนใจเท่าไหร่
Gotta be there (1) – เพลงนี้เหมือนจะเก๋ ที่เน้นที่เสียงร้องคน เพราะดนตรีในเพลงนี้บาง และเบามาก รายละเอียดก็น้อยมาก แต่ เพลงนี้ “รก” มาก เสียงคนนั้นทีคนนี้ที เยอะแยะไปหมด เดี๋ยวชะนีก็แหกปาก เดี๋ยวเจโลก้ะร้องขึ้นมา เดี๋ยวคอรัสก้ร้องมา มีผู้ชายมาหอนอีก โอ้ย มั่ว และน่ารำคาญมาก กดข้าม กดข้าม
Never gonna give up (4) – แซมเพิ้ลด้วยบรอดเวย์ เหมือนประกอบหนังอะไรสักเรื่องอยู่ แต่เพลงนี้ต้องยอมรับจริงๆ เจโลเธอร้องได้ดี ถึงดีมากๆ เพราะเพลงแนวนี้ต้องใช้ความสามารถในการร้องสูง แต่เธอสอบผ่านได้สบายๆ ช่วงกลางเริ่มเอา R&B จังหวะกลางมาแซม แต่ก็ยังไม่ทิ้งโคนเพลงเดิม แทรคนี้อาจจะไม่ใช่แทรคที่ทำมาขายได้ แต่ถือว่าเธอทำได้ดีมากเลย
Mile in these shoes (3) – เพลงประกอบ Desperate Housewives ที่ออกแนวออเครสต้าเลยทีเดียว แต่ก็ต้องเป็นอีกแทรคที่ยอมรับในเรื่องเสียงเธออีกเช่นกัน ร้องได้ดีมากๆ เพลงนี้ แม้ตัวเพลงจะไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่ เพราะลูกเล่นก็เอาออเครสต้ามาผสม R&B สมัยนี้เค้าใช้กันเยอะแยะแล้ว แต่ก็ใช้ได้
The way it is (1) – Pop ยุคกลางมากๆ ธรรมดา ธรรมดา และธรรมดา มากๆ การร้องก็งั้นๆ แหล่ะ แค่ร้องครอไปกับเพลงเฉยๆ ไม่ได้โดนเด่นเล้ย
Be Mine (1.5) – R&B กึ่งละตินนิดๆ ที่กลับมาอาศัยการร้องกึ่งแรพแบบที่เธอถนัด เหมือนเดิม แต่ก็เหมือนทุกเพลงที่พบในอัลบั้มนี้คือ เนิบ และ เนือย ไหลไปเรื่อนๆ ไม่เด่น ไม่พีค ฟังได้เรื่อยๆ แต่ไม่คิดว่ามันจะเหมาะกับเจโลเท่าไหร่
I need love (2) – ก็ยังเป็นพ๊อพยุคกลาง อีกแหล่ะ แต่คราวนี้เธอทำเก๋ด้วยการดึงเพลงให้กลับไปเก่ากว่านั้นอีกหน่อย ให้เหมือนเรานั่งอยู่ในผับยุคกลางนิดๆ นั่งจิบคอกเทลล์เพลินๆ เข้าท่านะเพลงนี้ แต่ ก็จุดอ่อนเดิมๆ ไหลๆ เรื่อยๆ
Wrong when you’re gone (5) – นี่สิ คือเพชรเม็ดงามที่สุด ที่เจโลพึงรังสรรค์ออกมาในอัลบั้มนี้จริงๆ บัลลาดกลาง ที่อาจจะพบเห็นได้มากในสมัยนี้ แต่เจโลเธอตีเพลงนี้แตกทุกประการ ทั้งเสียงร้อง และที่สำคัญ อารมณ์เพลง เธอตีแตกกระจุย ทำให้เรานั่งอินไปกับเพลงนี้มากมาย อินโทร เพียโนแสนเหงา กับอารมณ์ที่นั่งโทษตัวเองไปเรื่อยๆ ไม่มีอะไรดีเด่ไปกว่าเพลงนี้อีกแล้ว
Brave (4) – ต้องยอมรับว่าเพลงนี้เป็นอีกเพลงที่เธอทำได้ดีมาก แม้ดนตรีจะโหลๆ เหมือนได้ยินบ่อยๆ จากโพรดิวเซอร์ปากห้อยนามวา “นีโย” แต่เพลงนี้มิใช่ฝีมือนีโยนะ แต่ก็คล้ายมาก อีกครั้ง ที่เจโลถ่ายอดอารมณ์เพลงได้ดีมาก เสียงร้องเธอคุมได้ดีมาก แต่ข้อเสียอย่างเดียวของเพลงนี้เลย มันอยู่ผิดที่มากๆ เพราะดันมาต่อกับบัลลาดด้วยกันอย่างเพลงข้างบน (หรือข้างบนควรจะไปอยู่ต้นอัลบั้มก็ไม่รู้นะ แต่คิดว่า เพลงwrong when you’re gone น่าจะไปอยู่แทรคแรกๆ มากกว่า) ต้องยอมรับว่าเพลงนี้ เหมาะจะเป็นแทรคที่ปิดอัลบั้มแล้วหล่ะ เลยทำให้อัลบั้มนี้ ปิดไปได้อย่างสวยงาม
Do it well Remix (Feat. Ludacris) – ก็เหมือนเพลงบนแหล่ะแค่มีอิตาลูดาคริสมาแร๊พเพิ่มอีกประมาณ 30 วิได้มั้ง

ภาพรวม (2.5) – เป็นอัลบั้มที่ฟังได้เรื่อยๆ อาจจะไม่ได้ดีเด่นเด้งขนาดที่คนรักเพลงเปรี้ยวๆ การแดนซ์กระจายแบบหลายคนที่ชอบเจโลยุคต้นต้องการ แต่เจโลแสดงให้เห็นว่า เธอต้องการทำเพลงในแบบอื่นๆ ที่เป็นตัวเธอมากขึ้น และหลายๆแนวทางที่เธอได้พัฒนาขึ้น แต่ส่วนตัวคิดว่า ไม่ใช่อัลบั้มที่ดีไหร่ของเจโล

สวยเลือกได้



แก้ไขล่าสุดโดย นาโอ เมื่อ Sun Sep 30, 2007 10:41 pm, ทั้งหมด 1 ครั้ง
_________________
Kylie Thailand Fansite

เห็นด้วยกับเจ๊มากๆค่ะ อัลบั้มนี้เธอเสียงดีขึ้นจริงๆ

แต่ดูๆแล้วเพลงในอัลบั้มยังไม่มีเพลงใดเด่นกว่าเพลงใดซักเท่าไหร่

ก็ต้องลองฟังบ่อยๆจะได้รู้ว่าเพลงไหนมีจุดเด่นอะไรบ้าง อิอิ


_________________

เหนด้วยอย่างยิ่งค่ะ อัลบั้มนี้ไม่มีไม้เด็ดเลย อารมณ์คล้ายๆกันหมด แต่มันก็โอนะค่ะ แต่ที่หน้าด่าคือปกเอาตูดคิดหรอค่ะ ออกมาโหลยโทยสุดตรีนเลยค่ะ กระจอกมาก มิสมกับการเปนเจโลด้วยประการทั้งป่วง

อัลบั้มนี้โฟกลับไม่เหนด้วยกลับการเปิดตัวด้วย ดูอิทเวลเลย มันอาจจะมันส์ ติดหูแต่มันไม่มีเอกลักษณ์ยังไงไม่รุ แล้วอีกอย่างที่เพลงนี้ไม่มีคือ เสน่ห์ค่ะ ซิงเกิลแรก หรือส่วนมากของเจโลจะมีเอกภาพ เอกลักษณ์ เสน่ห์ และที่สำคัญ ความสง่างามค่ะ แต่เพลงนี้กลับออกมามั่วๆ เพลงแรงแต่ไร้อารมณ์ และพลัง เอมวีก้อนะ เห้ออออ ส่วนhold it....มันก็มาแบบตลาดๆอ่ะค่ะคงดังได้ไม่ยากโฟชอบเพลงนี้มากกว่าดูอิทเวลนะ อย่างน้อยที่สุดโฟก้อเหนภาพความเป็นป้าพะโล ส่วนแทร็คที่โฟชอบในอัลบั้มนี้ก้อคงจะเปน Wrong when you’re gone นี้คงเปนแทร็คที่ดูดีและมีพลังที่สุดในอัลบั้มแล้วล่ะค่ะ ไม่มีคำว่าอะไรจะพูดนอกจากคำว่าประทับใจค่ะ ส่วนBrave เหมาะจะปิดอัลบั้มมากค่ะ ขอให้เพลงนี้เปนซิงเกิลเถอะค่ะ เก๋ดีนะค่ะ ลูกเล่นก็น่ารัก หน้ายิก เหมาะกะเสียงเจ๊เปนที่สุด

สรุป อัลบั้มนี้ก็เปนอีกอัลบั้ม 1 ของเจ๊โลค่ะ( คงแป้กอีกตามเคย)


_________________


JLo Thailand https://www.facebook.com/Jlothailand
.

ขอร้องล่ะค่ะพะโล้
ช่วยกลับไปทำเพลง

แด๊นซ์ ร่านๆ มันส์ๆ หน่อยได้มิคระ
ขอร้องล่ะคร่ะ
เดี๊ยนส่ายหัวตั้งแต่ซิงเกิ้ลแรกแล้วนะคระ
แบบว่าGet Right มันเริ่ดกว่าในทุกกรณีเลยน่ะคร่ะ

ส่วนเพลงช้ายังไม่ได้ฟังนะคระ
เดี๋ยวไปโหลดก่อน

แต่เดี๊ยนกลับชอบเอ็มวีนะคระ
ถึงแม่ท่าทางเตะต่อยของเจ๊แกจะดูขัดไปหน่อย
แต่เอ็มวีนี้มันก็มีความคิดดีความคิดสร้างสรรค์
กว่าเอ็มวีพี่มืดทั้งหลาย
ที่มีผู้หญิงแต่ตัวโป๊ๆมาแหกฉีย์เด้งนมโชว์น่ะคร่ะ
ขอบอกเลยประทับใจเอ็มวีนี้ของเจโลมากที่สุด
ในฐานะเอ็มวีที่สะท้อนปัญหาสังคมได้เริ่ดเลยทีเดียว


_________________

ใครจะว่ายังไงไม่รู้ แต่เพลงนี้ไม่ได้ทำให้ผมอยากกลับไปฟังซ้ำอีกรอบเลย

รู้สึกมันสะเปะสะปะไปหมดสำหรับซิงเกิ้ลแรก ถ้าแยกแต่ละท่อนออกมาฟัง
จะดูเหมือนกับไม่ใช่เพลงเดียวกันอ่ะ

ไม่ปลื้มเลยครับ

get rightเป็นเพลงสุดท้ายของเจโลที่ผมชอบน่ะ

ก่อนอื่น ... เห็นด้วยครับ เรื่องเสียงที่เธอพัฒนาขึ้นมา และกล้าที่จะลองสิ่งใหม่ๆ ให้ตัวเอง ... แต่สิ่งที่เจ๊เปลี่ยน มันส่วนทางกับสิ่งที่หลายๆ คน (รวมทั้งผม) คาดหวังไว้ .. แต่กต้องยอมรับ เพราะตัวเจีก็ชราภาพขึ้นเรื่อยๆ จะมาทำเพลงโฉ่งฉ่างสุ้กับรุ่นใหม่ๆ เจ๊อาจจะสู้ไม่ไหว ...

เพลงก็ชอบเพลง Never gonna give up กับ Hold it don’t drop it ที่สุดในอัลบั้มนี้ ...

... ส่วนเพลง Wrong When You're Gone มันไม่ใช่ ไม่โดนยังไงไม่รู้ เสียงปรบมือเปราะแปะ เสียงกลอง คอรัส ให้ความรู้สึกว่าไม่ใช่อ่ะ มีแต่เสียงเจ๊ที่ใช่ = =;
Do It Well ก็ฟังดูสับสนยังไงชอบกล ส่วนเอ็มวีติดตา แต่ไม่ติดใจเท่าไหร่ สิ่งที่คนส่วนใหญ่หวังที่จะเห็นในเอ็มวีของเจ๊น่าจะเป็นท่าเต้นที่เป็นสเตป ๆ แต่เอ็มวีนี้ คือไงดีล่ะ "ผิดหวัง" ... แต่ก็คิดถูกแล้วที่ตัดเพลงนี้เป็นซิงเกิ้ลแรก เพราะเพลงอื่นในอัลบั้มยังไม่มีเพลงไหนเข้าตาเลย ส่วน Brave น่ารัก ไพเราะ แต่สัมผัสราศีของเจ๊ไม่ได้เลย ...

โดยรวมเพลงเร็วอัลบั้มนี้ไม่โดนเลย ส่วนใหญ่ฟังทีแรก ผมจะกดข้าม แล้วค่อยกลับมากลั้นใจฟังใหม่ให้จบ เพลงช้าก็เนิบนาบจนหลับ ... ที่จะพูดคือไม่ประทับใจอัลบั้มนี้ของเจ๊ซักเท่าไหร่

ปล. เอาใจช่วยนะ เจนนิเฟอร์ โลเปซ ...


_________________

Hold it don’t drop it เท่านั้นค๊า แบบว่าจังหวะสนุกล้ำมากคร่ะ โดยส่วนตัวคิดว่าเพลงนี้ก็มีส่วนประกอบเพลงคล้ายเพลงเครซี่ของอีบีย์ แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดก็อปนะยังมีส่วนแตกต่างอีกเยอะอยู่ ผ่านคร่ะผ่านๆๆ


_________________

น่ะค่ะขอสารภาพว่ายังไม่ได้หามาฟังเลยค่ะ ไว้ฟังแล้วจะรีบมาเสริมยาวๆเลยค่ะ


_________________

ชอบ Be Mine / Brave / Do it well / Hold it / wrong when..