เกริ่นน่ะคร่ะ
ฟังอัลบั้มแล้ว คิดไปคิดมา จะคิดริมารีวิวด่าว่ากลวง มันก็กระไรอยู่ ในเมื่ออัลบั้มใหม่ของอีเจ๊ ที่เรารู้กันอยู่ และโหลดฟรีมาฟังกัน มันก็ฟังได้ มันส์ดี และแลดูมีคุณค่าคู่ควรงานเก่าๆของชีได้บ้าง ดังนั้นเดี้ยนก็คิดว่า เราจะมาพิจารณาตัวเฉพาะ "เพลง"ของเจ้าหล่อนในอัลบั้มลูกกวาดพิฆาต กัน เพราะภาพรวมอัลบั้มนี้ ก็ให้นึกเสียว่า มันก็เป็นงานที่เกิดจากสิ่งปฏิกูลเหลือใช้จากยุครุ่งเรืองของโปรดิวเซอร์ มารีไซเคิลได้แบบมือสองใช้กันมากกว่า
ส่วนที่เดี้ยนอยากแบบนี้ เพราะ แนวอัลบั้มก็ฟังๆกันไป เพลงก็ฟังไปแล้ว แล้วจะเอาอะไรอีกคร่ะ....
Tracklist ( ไม่ให้คะแนนคร่ะ งวดนี้ )
แคนดี้ สโตร์
หลังจากแกะรายละเอียดแห้งๆ ที่รวมๆเรียกว่า Hip-Hop หลายคนคงจะประหลาดใจว่า ง่อยแดก เหลือหลาย แถมเดี้ยนก็คิดส่วตัวว่า บางที ในความง่อย มันก็น่าจะดีบ้างเล็กน้อย ถือซะว่า ยอมลดไปหาความดีของมันมาบ้าง แล้วเดี้ยนก็จะบอกว่า
รายละเอียดมันบางมากๆ ทั้งที่ หากเติมเบสไลน์ที่แน่นขึ้น หรือ ลูกเล่นไรเพิ่มเติมก็จะดีกว่านี้ เพราะการ Arrangement ของการร้องเจ๊หล่อน ความจริงทำได้น่าฟังพอสมควร บางที ยังฮัมเพลงนี้ ขึ้นก่อน เช่น ประโยค " Don't pretend you're not hungry I've got plenty to eat " หรือท่อน วัน สตอบบบบ วัน สตอบ คอนดี้ ซ๊อป อิฟวิ่งทีย์ ... เดี้ยนก็ว่า หากะเทยบางตัวมาร้องแถวๆนี้ สงสัยจะมันส์กว่าฟัง 4 นาทีด้วย ซ้ำ
4 นาที ชะนีกู้โลก
ของ Album Version ใน BPM ที่ 192 ที่รายละเอียดดีๆ เดี้ยนว่า มันกลับกลายเป็นปัญหาของเพลงกลวงๆ เพลงนี้ ไป เพราะเดี้ยนลอง เทียบเวอร์ชั่นดังกล่าว กับของ Radio First world Premiem ที่มันมีอีดอกดีเจร้อง ปูๆๆ ห่าไรนั้นแหละ คือ รายละเอียด มันก็ไม่ได้ดีอะไรนักหนา แต่ฟังแล้ว ของคุณภาพ กลับมันส์กว่า ประมาณ 2-3 เท่าได้
สิ่งที่แตกต่างก็คือ ดนตรี ... จากคลิปชั้นต่ำ มันเซ็ตให้เพลงมันมีเบสที่หนักขึ้น และ Tempo ก็เร็วกว่าต้นฉบับเล็กน้อย ความเป่าทั้งหลายเลยดูเหมือนมาประท้วงหน้าสนามหลวงประมาณนั้น เผลอๆ จะวุ่นวายพอๆกับ เพลงผู้ชายนักรัก ของใครบางคนที่ลดราคา แต่ทะลึ่งไม่ได้อันดับหนึ่ง BB .... ซึ่งเดี้ยนก็กลับมาเปิดดังๆฟังของ Album Version แล้ว ความเนือยของจังหวะ กับ การ Dub ให้เสียงร้องชัดเจน ทำให้เสน่ห์ของเพลงนี้ ลดลงไปเยอะน่ะคร่ะ ..... แน่นอนว่า ลองกลับไปฟังดู
กิฟ อิท ทู มี
หากเปรียบกับลูกกวาดหลากรส เพลงนี้ดูท่าทางจะเหมาะกับที่เปรียบดังว่า ทั้งเบสไลน์ และ Backgroung กุ้งกิ้ง ข้างหลัง ก็ดูจะคุ้นหูแน่นอน ....บางคนทักว่า เบสจะเหมือน กับ Superfreak ของ อีตา Rick James หรือCover ของ มัน "U Can't Touch it" ของ Mc Hammer ซึ่งหลายคนคงไม่เห็นด้วย แต่ BG มันคือ Funky Town แน่นอนคร่ะ ส่วนกลองไม่ต้องไปหาน่ะคร่ะ ทำเองคร่ะ
ส่วนท่อนกลางก็ไม่ต้องบอกน่ะคร่ะ ไอ้เสียงระฆังจะมาจากเพลงไร แม้แต่รปภ คุ้มหอก็รู้คร่ะ
เพลงนี้ จำเป็นต้องตามใจป้าแก่หน่อย เพราะเหมือนกับรู้ตัวว่า เพลงไม่มันส์เลย เลยมีการแหกปากเป็นระยะๆ ทั้ง "Give me a bassline !!!!" หรือ "No One Gonna Stop Me ....NOWWWWWW" ดังนั้น ใครบ้าอีป้าหน่อย ก็ยังโอเค แต่ใครรำคาญมากๆ คงมีแผ่นหักบ้าง ก็ไม่แน่น่ะคร่ะ
ฮาร์ต บีท
ยอมรับว่า ไม่ค่อยชอบน่ะคร่ะ ซาวน์แบบยูโรเปี้ยนแบบนี้ เพราะฟังดูปญอ ชอบกล บอกไม่ถูกคร่ะ แถมอันด้วยว่า บางคนชอบว่า เหมือน ไคลี่ย์ บ้าง ซึ่งเดี้ยนว่า เพลงนี้ มันง่อยน่ะคร่ะ มาพูดถึง ไคลี่ย์ดีกว่า
แต่ก่อนแต่ไรมา ไข่หลีก็เหมือนร่างทรงของอีแก่ ช่วงอายุ 25-30 ที่ร้องเพลงดาดๆ วัยรุ่นฟังแล้วสดชื่น รืนใจ อย่าง ในอัลบั้มแรกๆ ซึ่งวิวัฒนการสองคน แทบจะเดินเกือบจะทางเดียวกัน ด้วยการพยายายามหักแนวตัวเอง อย่างเช่น True Blue เป็นต้นไปของอีแก่ หรืออัลบั้ม Kylie ที่มี Confide in me นั้นแหละ กับ Impossible Princess ( ไม่นับ Did it Again ) ของไข่หลี ... แต่ข้อแตกต่างก็คือ คนนึงรุ่ง อีกคนนึงร่วงชิบหาย กอปรกับความที่ไม่ใช่ผู้หญิงแรงมากมาย แค่เซ็กซี่เกินห้ามใจไปหน่อย ชีก็เลยกลับมาได้ดิบได้ดีเหมือนเดิมใน Light Years ก่อนจะ Fever จะขายไม่ถึง 10 ล้าน แต่ถึงอย่างไง ก็ต้องว่า ว่า สองคนนี้ หากทำเพลงคล้ายๆกัน ก็คงไม่น่าจะเมินใส่กัน เพราะทั้งคู่เจอช่วงชีวิตการทำเพลงที่พอๆกันอยู่ด้วย เดี้ยนว่าน่ะ
ไมล์อันไกลพ้น
แฟนคลับยุคมิลเลนเนี่ยมของเสด็จ นับตั้งแต่ Music ขึ้นไป ก็จะต้องมีเพลงแบบนี้ประกอบอยูในอัลบั้มเกือบทุกอัลบั้มหลังจากปี 2000 เป็นต้นมา ( อัลบั้มที่ไม่มีก็ คำสารภาพนั้นแหละ ) และเสียงลือเสียงเล่า ตั้งแต่ก่อนอัลบั้มก็ได้ถูกยกให้เพลงนี้ อยู่ในขั้นน่าสนใจ เพราะ หลายคนชอบจนหน้ามืดตาไหม้กันเป็นแทบ
จริงๆจะบอกว่า เป็นป๊อปแบบเพลงอย่างว่า ที่ฟังได้เรื่อยๆ แม้ว่าดนตรีจะเฉื่อยๆไปหน่อย แต่ก็เพราะในระดับนึง โดยเฉพาะท่อน โซซซ ไมมมม ซซซซะเวววววย์ ดูเพราะอย่างแปลกๆน่ะคร่ะ แต่ก็เพราะดี ถ้าเทียบกับความง่อยขอเพลงส่วนใหญ่ในอัลบั้ม เพลงนี้ ก็ไม่ได้อยู่ในส่วนนั้นแน่นอน มีอย่างที่ไหน เพลงที่จะเอาประกอบซีรี่ย์หรือรายการไรซักอย่างของญี่ปุ่น จะไม่เพราะ รับรอง ยุ่นได้ร้องโซซซ ไมมมม ซซซซะเวววววย์ กันหน้าจอแน่ๆ
เพลงนี้ ก็เหมือนที่แนสบอกนั้นแหละคร่ะ ต้องวัดระยะความน่าฟังไปเรื่อยๆ ดีไม่ดี เพลงนี้ อาจจะเพราะที่สุดในอัลบั้มก็เป็นได้คร่ะ
ชี น๊อต มี & อินแคร็กเดเบิ้ล
หากสองเพลงนี้ อยู่ในอัลบั้มโปรแกรมสีฟบางอัลบั้ม อาจจะยาวเป็น 25-45 นาที ก็ยังได้คร่ะ แต่ในเมื่อความแตกต่างของแนวที่อันนึงเป็น Funky แบบ Retro ที่หากร้องท่อนแรกอย่างเดียวคงจะให้เป็นเพลงง่อยที่สุดในอัลบั้ม แต่ก็มาแก้ตัวได้ เพราะท่อนที่เหลือ ดูจะทำให้เพลงน่าสนใจมากยิ่งขึ้น ผิดกับอีฝั่ง ที่ตอนแรกก็เพราะแบบง่อยๆ ก่อนจะกลายเป็นเพลงประกอบหนังพวกมนุษย์กินคนบุกเมือง และมีอีแม่เป็นก๊อตชิลล่าถล่มเมืองไปพร้อมๆกัน.... รู้สึกอย่างงี้ จริงๆคร่ะ
ความยาว 6 นาที ทั้งสองเพลง บางคนอาจจะรำคาญบ้าง ไม่มากก็มากโคตรๆ แต่เดี้ยนอยากแนว่า ควรไปเตรียมร่างกายด้วยการฟัง Candy Store ก่อน จะฟังสองเพลงนี้ ฟังดูจะเป็นการ Warm Up ที่ดีน่ะคร่ะ สำหรับเดี้ยน ส่วนความคิดเห็นกับการแบ่ง Part เป็นหลายๆส่วน เดี้ยนก็ว่า มันก็มั่วๆดีๆ ประกอบกันไป แต่ให้พูดถึงที่ชอบที่สุดในเพลง ก็ต้องบอกว่า เสียงนกหวีดคร่ะ ดูแรดๆแบบสะใจอ่ะคร่ะ
เดอะ บีท โกล์ ออน ( เวอร์ชั่นเก่า )
พูดถึงความเหมาะสมของเพลงที่มีโครงสร้างแบบนี้ ก็ดูจะเป็น Demo ที่ดีได้น่ะคร่ะ เพราะเดี้ยนก็เคยนึกเหมือนกับแฟนคลับคนอื่นว่า เพลงเหลือจาก Live Earth ที่น่าจะเพลงแถมจาก Hey You ก็ไม่น่าจะเป็นเพลงที่อยู่ในอัลบั้มนี้ได้ เว้นเสียแต่ ต้อง Remix ใหม่ ตอนนั้น ก็ปวดเฮดกันเข้าไปว่า อีแม่ตายแน่ๆ แต่แล้ว ทุกคนก็มีความหวังตั้งแต่ มีข่าวว่า Kanye West จะมาฟีทแล้ว ... ส่วนตัวก็ถือว่า ฟังเพลินได้น่ะคร่ะ โยกได้เล็กน้อย ฟังแบบดูดีในแบบ B-Side หรือ Bonus Track ดี และส่วนตัวก็ชอบด้วย ถือว่า ถ้าใส่มาในอัลบั้มก็ฟังได้เรื่อยๆน่ะคร่ะ
เดอะ บีท โกล์ ออน ฟิลเจอริ่ง คานยี เวสน์
จาก ป๊อป ปน Hiphop ใส่ โฟลค์ นิดๆ กลายเป็นแดนซ์กุ้งกิ้ง โมเสทเต็มห้องอัด ที่เดี้ยนรักและเทิดทูนกับมันากๆถึงขั้นจะอยากให้เป็นซิ้งเกิ้ลให้จงได้ ซึ่งซิ้งเกิ้ลที่สาม ของเจ๊หล่อนมีคอมเฟิร์มว่า อาจจะเป็นเพลงนี้ได้ จึงรีบหลบริมฝีปากเผยให้เห็นฟันเหลือง หัวเราะชอบใจ ประหนึ่ง ญาติกูได้ ล็อตตารี่รางวัลที่ 3 ประมาณนั้น แต่แล้ว จุดอ่อนก็เกิดขึ้น เมื่อเวลาผ่านไป.....
จะพบว่า ความน่าเบื่อเริ่มเข้ามาแทนที่ ซึ่งก็คืดเหมือนหลายๆคนคิดว่า มันจะ Get Down ปีปๆ ทำอีหนูลอร์คมึงหรือไงคร่ะ ปล่อยอีมืด มา Peep ได้ไงคร่ะ ถ้าเล่นมุขแบบ Beep ก็จะดีกว่าน่ะคร่ะ แต่เสียดายไม่ใช่ Will.I.am เพราะฉะนั้นคงใช้ไม่ได้ อีดำสองตัวก็ต้องประหยัดทรัพยากรด้วยการร้อง เอง .....ผลก็คือ .... เพลงจะได้เต็มคร่ะ ถ้าไม่ใช่สองตัวนี่
แดนซ์ ทู ไนท์
เพลงนี้ ฟังอย่างไงก็รู้คร่ะ ว่า อี 2T เล่นมุขเก่า เอาผลผลิตจาก Futuresex/Lovesound มาละเลงใส่ในศิลปินในสังกัดอีกครั้ง แต่ผลที่ได้ ก็ไม่ได้คุณภาพเหมือนอย่างที่ฟังนั้นแหละคร่ะ ใครฟังแล้วบอกว่า เพราะ เดี้ยนว่า ควรไปเช็คประสาทน่ะคร่ะ เพลงมันก็กลวงๆในแบบของมัน แต่ที่น่าเจ็บใจก็คือ เพลงนี้ ชีไม่ค่อยเหมาะที่จะร้อง น่คร่ะ เพราะจัสตินเกือบจะกลบอยู่มิดแล้ว เสียแต่ อีแม่ร้อง More More Moreeeeeeeeee มา....
เสียงก็แห่งแหบ ยังก็โดนดุ้นป๋ากายยัดอยู่ประมาณนั้น ในขณะที่ช่วงของจัสตินดูจะเหมาะและทำให้เพลงมีความน่าสนใจขึ้นมานิดหน่อย เป็นแกมบอกว่า จัสตินรู้วีธีการร้องดี แต่อีกคน ก็ แหบมากมายคร่ะ ฟังแล้วเหมือน Love song อ่ะคร่ะ เพลงฟังได้ แต่ไม่ลงตัวเลย
สแปนิช แลนเกวน์
ถึงจะเป็นเพลงสแปนิช แต่เหมาะกับการเล่านิทานเหมือนอีการ์ตูนหลอกตังค์กะเทยอย่าง The English Rose นั้นแหละ เพราะขึ้น Verse 1 เจ้าแม่ก็หยิบอะคูลติกกีต้าร์มาสอนภาษาสแปนิช อย่างก่ะจะมีเพลงนี้ประกอบการสอนภาษาสเปนอย่างงั้นมากกว่า แถมที่แปลออกมา ก็กะโหลกกะลาแก่นแตกไม่เหมาะกับหญิงวัยทองอย่างเจ้าหล่อนเลยซักนิด เพราะขนาดเพลง Disney บางเพลงยังฟังดูมีสาระมากกว่านี้อีกคร่ะ
ฟังแล้วแบบว่า อยากให้ลองกลับไปหาอัลบั้มห่วยๆ อย่าง The Sweet Escape มาฟังก็จะรู้คร่ะ ว่าจากที่อีฟาเรลทำห่วยอยู่แล้ว คราวนี้ เจออีแม่เข้าไป ความห่วยเลยเพิ่มเป็นกำลังสอง แต่ก็ดีคร่ะ เพราะตัวเพลงอยู่ในแทร็กที่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยสนใจอยู่เลย ด่าไปก็ใช่เหตุ เดี๋ยวด่าคนดีกว่าน่ะคร่ะ เพราะมันส์กว่าเยอะ
เดวิล วอนน๊อต เร็กโคไน ยู
จัดว่า เป็นการซ้ำซากที่เดี้ยนอยากจะด่าตั้งแต่ต้นแล้วว่า ซาวน์ของ 2T ดูจะหมดเสน่ห์ไปเรื่อยๆ เมื่อเพลงแล้วเพลงเล่า ที่ทำมา ก็ได้เพิ่มความกลวงของตัวเองเข้าไปอีก เพลงนี้ ยิ่งแล้วหนักเพราะ งวดนี้ กลับไปก๊อป Cry me a river ของอีหยอย จนสรุปง่ายๆว่า เพลงมันหมดความน่าสนใจไปทันที เพราะอีเพลงบางเพลงแถวๆข้างบนประโยคนี้จริงๆเลยคร่ะ แต่พูดถึงความเก๋ที่อย่างน้อย เพลงนี้ก็ไม่ใช่ของ Nelly Furtado นั้นก็คือ เนื้อเพลงที่ทรงพลังเลย ดูเป็นอีแก่มีสมองมากสุดในอัลบั้มนี้ ถึงจะเทียบกับพวกที่ได้ยินกันมาจากอัลบั้มที่แล้ว หรือ ROL เพลงนี้ก็เฉยๆน่ะคร่ะ แต่กับอัลบั้มกะโหลกกะลาแบบนี้ เพลงนี้ก็ทดแทนได้ในระดับหนึ่ง ส่วนหากตัดจุดที่ต้องพิจารณาไปแล้ว ก็ต้องบอกว่า เพลงก็โอเคคร่ะ ดูลึกลับหาค้นหา และแฝงอะไรไว้น่าติดตามน่ะคร่ะ
Cry Me a River ทำเพลงนี้เสียไปเลย.....
ว๊อยส์
กรึ้ดดดดดดดดด เพลงสุดท้ายแล้วคร่ะ ดีคร่ะ เพราะเดี้ยนขี้เกียจโดนตราหน้าว่า เขียนไม่จบซักที อะไรแบบนี้น่ะคร่ะ....
อินโทรเริ่ดมาก กับเพลงที่ใครที่ไหนบอกว่า เป็นเพลงบรอดเวย์ ตร๊ายยยย คิดได้น่ะคร่ะ แต่ผิดอย่างที่ว่า เพลงนี้ น่าจะลดบทบาทของบีทน้อยลงกว่านี้ เพราะไม่เช่นนั้น เพลงนี้จะดูขลังสมศักคิ์ศรีที่จะเป็นเพลงปิดอัลบั้มที่ดีได้ ที่น้อยนับน่ะคร่ะ ที่ศิลปินจะเอา Orchrestra มาประกอบได้ยิ่งใหญ่สมเกียรติ แต่ตองยอมรับว่า เพลงนี้รายละเอียดดูรกรักรุ๊งรัง เพราะบีทที่ดังไป หรือ เครื่องสายที่ดังไปอีกนั้นแหละ เอากับมันน่ะคร่ะ ว่า เพลงแรก รายละเอียดน้อยยิ่งกว่าโอโซนบรรยากาศประเทศออสเตรเลียอีกคร่ะ แต่กับเพลงนี้ กลายเป็น ประมาณ หนังแม่มดไล่ฆ่าคน แบบกอกเทปเร็วขึ้นกว่าเดิม ซัก สามเท่า นั้นแหละคร่ะ
เร็วไปน่ะคร่ะ...
เอาเป็นว่า อัลบั้มเอาเข้าจริง ก็ต้องคิดหน่อยคร่ะ ว่าจะซื้อแผ่นแท้หรือเปล่า เพราะจะเริ่ดเหมือน AL หรือ COADF ( เดี้ยนชอบ American Life น่ะคร่ะ ) ก็ไม่ใช่ เงินก็ไม่มี แต่หากไม่ซื้อ คนก็ซื้ออยู่แล้วนี่น่ะคร่ะ ห้ามอะไรได้ ....
พวกมึงชอบเพลงกูไหม ซื้อแผ่นแท้น่ะคร่ะ ไม่งั้น....
แก้ไขล่าสุดโดย พลอย (น้องปูน) เมื่อ Thu May 01, 2008 11:51 pm, ทั้งหมด 6 ครั้ง
_________________
