วันนั้นผมและก็เพื่อนของผม กำลังจะเดินไปซื้อไอติมกินที่ สหกรณ์โรงเรียน ซึ่งคนที่เดินมาด้วยกัน ก็มี บาส(เป็นเทย) แนน และก็ ผม(ตี๋) ระหว่างทางได้แนนกะไอ้บาสก็หยอกกันตลอด ตามปกกติของมัน ไม่รุไอ้บาสมันคิดยังไง ไอ้บาส ไปดึงหางม้าผมของไอ้แนนทำให้ไอ้แนนจับข้อมือไอ้บาสไว้ ระกว่างที่มันหยอกกันไปเรื่อยๆคนเดินไปถึงหน้าอาคารวิทย์ ไอ้แนนก็ยังไม่ยอมปล่อยข้อมือไอ้บาส
(แนนเป้นผู้หญิงที่แรงเยอะมากมันอยู่ชุมนุมยูโดที่โรงเรียน) ไอ้บาสสบัดข้อมือยังไงก็ไม่หลุด
ไอ้บาสเลยพูดกะไอ้แนนว่า
แนน มึงปล่อยมือกูเดี๋ยวนี้ ถ้ามึงไม่ปล่อยกูจะกรี๊ด
(ซึ่งขณะนั้นหน้าอาคารวิทก็มีพวกพี่ ม.6 เตะฟุตซอลแจ่งกันอยู่ ซึ่งก็มีคนมาเชียร์เยอะแยะ)
แนนเลยตอบกลับไปว่า
ไม่ปล่อยใครบอกมึงมาดึงผมกูก่อน
อีบาสเลยตอบกลับว่า
อีสันดานหยาบ ไม่ปล่อยก็จะกรี๊ดนะ กูนับ 1-3
อีแนนเลยตอบกลับว่า
แล้วแต่มึงถ้ามึงไม่อายพวกม.6 ที่อยู่หน้าตึกวิทย์
อีบาสก็เลยเริ่มนับ
1 อีแนนก็ยังจับไว้เหมือนเดิม
2 และอีแนนก็ยังจับไว้เหมือนเดิม
3 อีแนนก็ยังไม่ปล่อย
และผลที่ออกมาคือ
อีบาสกรี๊ด 180 เดซิเบล
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
กูบอกให้มึงปล่อย อีหวด อีสันดานหยาบ ห่าจกตับ จกปอด จัญไรไฟไหม้ สารพัดคำที่จะด่า
จนพี่ๆในเล่นฟุตซอลหยุดเล่นและหันมาดู
ซึ่งในขณะนั้น ผมและ ไอ้แนนวิ่งไปหลบใต้ต้นมะขาม เพราะอายเสียงกรี๊ด อีบาส
แต่เจ้าตัวต้นตอเสียงกรี๊ด กลับยืนเฉิดฉาย ด้วยความภาคภูมิใจในพลังเสียงของมัน โดยไม่สนใจสายตา นับ 100 คู่ ที่จ้องดูมัน - -
นี่ก็คือประสบการณืดีๆกลับผมและเพื่อนๆครับ คนอื่ยๆก็มาเล่าให้กันฟังหน่อยนะครับ
_________________
