เมื่อวานน้องจุกไปทำโครงงานเกี่ยวกับชีวิตสุนัขที่ถูกทอดทิ้งไว้ที่ป้าสำรวยมา
คืออยากจะบอกว่าน้องจุกไม่ชอบสัตว์แทบทุกชนิด ซึ่งสุนัขก้อคือหนึ่งในนั้น
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอยากจะให้มันตายๆจากโลกไปให้หมด
แค่ไม่ชอบเฉยๆ
ตอนแรกที่เราเจอป้าเค๊าอ่ะ เราเห็นป้าเค๊าขนอาหารให้สุนัขอยู่
ป้าเค๊าโทรมมาก เราไม่รู้อ่ะว่าป้าเค๊าเปนโรคอะไร
แต่ว่าป้าเค๊าเดินช้ามาก เค๊าไม่ได้เดินว่องไวเหมือนที่เราเคยดูในทีวีอ่ะ เราจำได้
แสดงว่าป้าคงทำงานหนักมากแน่เลยอ่ะ
ป้าเค๊าก้อพาไปเดินดูนู่นดูนี่
พอเข้าไปตอนแรก หมาพวกนี้ทำท่าทางดีจัยมากเลยอ่ะ วิ่งเข้ามาหา
เราไม่ชอบนะให้สัตว์มาเกาะแกะ
แต่เราประทับจัย ที่หมามันไม่มีอารมณ์ทำหยิ่งเหมือนคน
ป้าเค๊าก้ออารมณ์ขันนะ ตั้งชื่อหมาให้แต่ละตัวน่ารักดี
ชื่อ Shell 1, Shell 2 คือไปเจอมาที่ป้ำShell ครั้งแรกกะครั้งที่2
แล้วก้อมีชื่อ คิดตี้แคท จิงๆแล้วชื่อคิทอ่ะ แต่มันเรียบร้อยเมหือนผู้หญิง ป้าเลยตั้งให้ว่าคิตตี้แคท
และก้อ สุนัขบางตัวน่าสงสารมาก
ใครเคยดูเรื่องสี่แพร่ง ตอนอีพลอยกราบตีนราชินีอ่ะ
กรี๊ดดดดด สุนัขมันตัวบิดงอแบบนั้นเลยตัวนึงอ่ะ มันโดนรถทับ
แล้วก้อมีสุนัขโดนทิ้ง โดนไฟคลอกทั้งแม่ทั้งลูกป้าเค๊าก้อต้องพาไปหาหมอ
เราขึ้นไปทำหน้าที่ถ่ายรุปอย่างเดียว เราเลยไม่ได้ฟังสัมพาษณ์เท่าไหร่
แต่เราก้อมีเงี่ยๆหูฟังบ้างอ่ะเพราะอยากรู้ กรี๊ดดดดดด
ที่เราฟังมานะ มีประมานว่า
" ป้ามักจะไปประมูลอาหารตกเกรดจากบริษัทเนสเล่ เพื่อเอามาให้สุนัขพวกนี้
ซึ่งก้อได้ทุกปี แต่ปีนี้ไม่ได้ เพราะมีคนให้ราคาที่สูงกว่า" (ในใจเราก้อคิดว่า
ใครเปนคนประมูลไป ทำไมไม่เหนจัยป้าเค๊าเลย)
" มีคนเอาสุนัขมาทิ้งแทบทุกวัน แต่อาทิดนี้ดีหน่อย สองวันนี้ยังไม่มี " โห แค่2วันมันก้อยังไม่นานนะป้า
" ป้าเคยไปออกรายการเกมส์โชว์ แล้วได้ตังมาก้อสร้างกรงเหล็กให้แมว แต่มันไม่พอ "
" ป้าจ้างคนงานมา 2 คน 5000/เดือน/คน "
" หน้าร้อนนะ หมาร้อนมาก พื้นกลางแดดก้อนอนไม่ได้ นอนในร่มก้อร้อน
เพราะหลังคาเตี้ยลมไม่พัด ตอนกลางคืนก้อหนาวจัด
หน้าฝนกลิ่นก้อแรง ห
น้าหนาวก้อทรมาน "
" ค่าใช้จ่ายเยอะมาก ไหนจะค่ายารักษา (วักซีนเข็มละ 103 บาท คือแบบ 10 ตัวก้อ 1000
ซึ่งในนั้นมีประมาน 200 ตัว) "
คำพูดสุดท้ายนี่เราฟังแล้วเราอึ้งเลยอ่ะ
" ป้าท้อนะ แต่ป้าไม่ทำแล้วใครจะทำ "
ในจัยเราเกิดคำถามขึ้นมาเลยว่า
ป้าเค๊าเอาพลังแรงกายแรงจัยมาจากไหน
เราไม่กล้าถามอ่ะ เด๋วโดนหัวหน้ากลุ่มว่า ฮ่าๆ เพราะเรามีหน้าที่ถ่ายรุปอย่างเดียวอ่ะ
เราออกจากมหาลัยตั้งแต่ 8 โมงเช้า ถึงที่นู่นเที่ยงอ่ะ
สัมพาษณ์ถึงบ่ายโมง (1ชม.) แล้วก้อกลับถึงมหาลัย 5 โมง
เดินทาง 8 ชม. สัมพาษณ์ชม.เดียว
เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เรากลับมาที่ห้องมาเล่นเอ็ม
แล้วก้อเผลอหลับไปเพราะเหนื่อยมาก
พอตื่นมาหัวค่อยโล่งหน่อย
พอหัวโล่ง เราก้อคิดได้ว่า
เราเดินทางตั้ง 8 ชม. เพื่อไปสัมพาษณ์เค๊า ชม.เดียว เราบ่นโคตรเหนื่อยในใจตลอดทาง
แต่ป้าสำรวยทำงานทั้งวัน
แล้วเราทำเพื่อตัวเราเองแท้ๆ ยังบ่นเหนื่อยๆๆๆๆๆ แต่ผ้าสำรวยทำเพื่อชีวิตใครก้อไม่รู้
ไม่เคยรู้จักมักจี่มาก่อน
คือที่มาเล่าให้ฟังส่วนนึงเราก้ออยากให้หลายคนที่เลี้ยงสัตว์อ่ะ
ขอร้องอย่าเอามันไปทิ้ง
เพราะหลังทิ้งมันน่าสงสารมาก
ถ้าจะเลี้ยงก้อเลี้ยงมันจนตาย มันอยู่กับเราไม่นานหรอก
แล้วอีกส่วนนึงคือ
หลายคนที่รู้สึกท้อแท้กับชีวิต (เช่นเรา)
ไม่อยากให้ยอมแพ้อ่ะ
เพราะหมาที่ถูกเจ้าของทิ้ง มันหอนคิดถึบงเจ้าของ
มันเสียใจ มันซึมเศร้า
แต่มันก้อไม่ฆ่าตัวตาย
อือ ขอบคุณนะที่เสียเวลาอ่าน
คนสวยรู้สึกเศร้า
_________________