หลังจากที่ปีที่แล้วลุงนีลสับโขลกฉีกชำแหละเพลงในอัลบั้มเหล่าขบวนการเรนเจอร์ 4 สี ที่ทำเพลงออกมาได้ง่อยกระรอกเสียศักดิ์ศรีรุ่นที่มีคนร้องเพลงฟังได้ดีเยอะที่สุด และ เพอร์ฟอร์มแมนซ์ดีที่สุดไป วันนี้เหล่าอคาเดมี่ปี5 AF5 ของเหล่าชาวไทยก็มาในอัลบั้มใหม่ที่ใช้เวลาการทำงานน๊านนาน (แหม ก็แค่คนละเพลง คิดอะไรมาก)
ก่อนอื่นขอด่าชื่ออัลบั้มก่อนเลย ตอนคิดทำอะไรอยู่มิทราบ Me , My Dream , My Producer เอ่อ ขนาดว่าปี4 เอกซ์ตรึม เอกซ์ตรีมอาร์มี่ชื่ออัลบั้มง่อยแล้วนะ เจอชื่ออัลบั้มปีนี้เข้าไป เอาคะแนนความง่อยเท่าไหร่ดีจ๊ะ เอาชื่อทัวร์มาเป็นชื่ออัลบั้มยังจะดีเสียกว่า (สถิติชื่ออัลบั้มรวมของเอเอฟที่ดีที่สุดเลยยังตกเป็นของ AF3 อยู่ตามเคย แต่เรื่องภาพรวมผลงานเพลงต้องรออ่านในรีวิวเอานะจ๊ะ อิอิ
Me , My Dream , My Producer 3/5
(เพราะตัวแม่ชูโรงทั้ง 4 ทำออกมาดีหรอกนะถึงให้ ชิส์)
หลังจากด่าชื่ออัลบั้มไป แต่ยังไงซะก็ตบหัวไปแล้ว ขอลูบหลังนิดนึงก็่อนจะไปตามล่าเขกหัวละกันนะ คือ เอกภาพของอัลบั้มเป็นอะไรที่สูงมากๆ ด้วยชื่ออัลบั้มสุดแสนจะง่อย แต่บ่งบอกเลยว่าอัลบั้มนี้มี "อีคนร้อง" ที่ร้องเพลงฟังถูไถๆและร้องได้ดีปนๆกันไป "ฝันอีคนร้อง" ที่ต่างคนต่างเอาความคิดของตัวเองมาเล่าแถลงไขให้ "โปรดิวเซอร์" ประจำตัวฟัง งานเลยออกมาเอกภาพมากๆ ทั้งๆที่กอ่นหน้านี้ "ป้าๆ ยำรวมมิต 12" ชัดๆ (ยกเว้นปี4ที่เอกลักษณ์กับภาพลักษณ์สุดขีด ขบวนการ 4 สีมาแล้ว!!!) เอาเป็นว่าขอขอบคุณฝ่ายคอสตูมที่ไม่แปลงร่างพวกเด็กๆอคาเดมี่ทั้งหลายให้กลายเป็นเรนเจอร์อีกครั้ง
ภาพรวมอัลบั้มออกมาค่อนข้างดีครับ แม้ว่าภาคดนตรีจะหลากแนวจากโปรดิวเซอร์ แต่ก็คงคงยืนพื้นด้วยป๊อปเป็นแนวดนตรีหลัก แต่ว่าแต่ละคนจะเจือดนตรีแนวอื่นแนวไหนลงไปต้องลองชมกันเองละกัน
ก่อนอื่นขอเปลี่ยนใจจากรีวิวหมดเป็นแนะนำแทร็คที่น่าสนใจดีกว่า เพราะบางเพลงก็ เอ่อ... ไม่ไหวอ่ะพูดตรงๆ
ผลงานที่ค่อนข้างลงตัวที่สุดคือ หนูลมชัก หนูเปาน้อย หนูสารพัดอะไรที่คนเรียกกับ กู๊ด - คนในเงา 3.5/5 เป็นคนที่พิสูจน์ตัวเองว่า "ร้องเพราะ" ด้วยน้ำเสียงและเทคนิคการร้องต่างๆที่มี พูดง่ายๆว่ามีทักษะที่ค่อนข้างสูง ตัวเพลงเป็นป๊อปเจือกลิ่นโซลอาร์แอนด์บี บางๆ ประเภทที่อีเจ๊นัท มีเรียชอบทำ ภาคดนตรีหวานๆเศร้าๆ เครื่องดนตรีหลักเป็นเปียโน และมีเครื่องสายประเภทสีเติมรายละเอียดนิดๆหน่อยๆ แล้วก็อีกพวกเสียงดาวตก เสียงติ๊งๆ ที่เพลงไทยใช้กันเกลื่อนกลาด ใส่ใจรายละเอียดดีเกินคาด ภาคการร้องนึกไปถึงลิเดียในภาคเสียงหวานกว่า นุ่มกว่า แหลมน้อยกว่า และอินฟิลลิ่งมากกว่า แต่ไม่รู้ว่าตอนขึ้นเวทีจะดึงดูดได้รึเปล่า อันนี้อีกเรื่องนึง รวมถึงพวกคีย์ต่ำแก้ไขได้ดีขึ้น แต่ก็ยังจมๆอยู่ดี ใกล้ละๆ ส่วนเนื้อหารักอกหักแอบรักตามเคย ไม่มีอะไรมาก
ส่วนซิงเกิ้ลแรกจาก นัททิว - รู้ไหม 2.5/5 ยอมรับว่าโปรดิวเซอร์และตัวคนร้องฉลาดที่เลือกเพลงแนวนี้มาร้อง ไอ้เพลงแนวเรื่อยๆมาเรียงๆเหมาะสำหรับคนที่ไม่ชอบอ้าปากกว้างๆเวลาร้องเพลง เอาเสียงนิ่มๆ ร้องเรื่อยๆมาเรียงเข้าสู้ แล้วก็ได้ผลละ แม้ว่าภาคเสียงจะเอื่อยไปหน่อยก็เถอะ เพราะเพลงนี้มันไม่มีอะไรเลยจริงๆ ภาคดนตรีเน้นไปที่เปียโนและเครื่องสายในอัตราส่วนพอๆกัน แล้วก็คลอๆเอาไปมาเล่นมากขึ้นอีกนิดตรงท่อนฮุค แต่เอ่อ ท่อนพีคของเพลงมันเอื่อยเกินไปรึเปล่า แม้ว่าพอหลังจากท่อนฮุคครั้งแรกจะพยายามเล่นดนตรีให้หน่อยขึ้นมีใส่กลองแต่ว่าก็ร้องได้เอ่อ ยอมรับนะ ฟีลลิ่งได้ แต่ไร้จุดพีคสุดขีด ท่าดนตรีไม่ช่วยนี่ เพลงยานอนหลับชัดๆ ภาคการร้องตอนแรกเหมือนจะกระท่อนกระแท่นแต่หลังจากนั้นก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งใกล้ๆจบนี่ดีถึงดีมาก ตกลงตอนแรกตอนแรกเครื่องยังไม่ร้อนใช่ไหม
ซิ้งเกิ้ลที่ 2 ที่ตัดพร้อมกันคือเพลงจาก โบ - ด้วยความรัก 3/5 เจ๊เสียงดี พาวเวอร์ดี ลูกเล่นดี แต่จุดด้อยที่ทำให้เพลงเข้าขั้น "น่ารำคาญ" คือสำเนียงที่แปร่งตลอดทั้งเพลง มันออกไปเหมือนกับพวกฝรั่งมาร้องเพลงไทยอ่ะ ภาคดนตรีก็เบเกอร์รี่มิวสิคจ๋ามาทีเดียว ไม่มีอะไรมากใครฟังค่ายนี้บ่อยๆก็คงรู้ แต่ภาคเนื้อหาเนี่ยแหละ ดึงดูดสุดๆครับ แบบว่ามอบให้คนที่เรารักได้ทุกคน พ่อ แม่ พี่น้อง ไม่จำเป็นว่า "ฉันรักเธอ" "ฉันแอบชอบเธอ" หรือ "กูอกหัก" นำเสนอได้มีชั้นเชิงดีครับ แต่หลังๆรู้สึกพวกเสียงคลอรัส แอดลิปตัวเองกลบไปหน่อยนะ
อีกหนึ่งเพลงที่ดูเหมือนจะน่ารัก แต่สุดท้ายก็พลาดไปนิดๆ แต๊บ - Unconditional Love 2.5/5 ภาคดนตรีดีนะป๊อป โซล แถมพวกแจ๊ซ แดนซ์ ฮิพแรพมาอีก เหมือนพวกเพลง Theme ประกวดร้องเพลงหลายๆรายการอยู่ ภาคเนื้อหาก็โอเคอยู่นะแต่พอเข้าท่อนฮุค เอ่อ เนื้อหามันขัดๆทั้งเนื้อก่อนหน้านี้และแนวดนตรี สรุปจะทำเพลงประกวดร้องเพลงเยาวชนใช่ไหม เหมือนซะ แต่ภาคการใช้เสียงแบบโซลตอนแรกๆเลิศอยู่ การแร็พก็โอเค แต่ท่อนที่เป็นป๊อปแดนซ์ ตกม้าตายไม่รอด เหมือนคนร้องไล่งับคำ งับๆๆๆ พลาดมากๆ ทั้งๆที่ตอนแรกขึ้นมาดีแล้วเชียว นึกว่าจะได้ดู ป๊อปโซล เจือฮิพฮอพซะอีก ปนกันมั่วไปหน่อยนะดนตรี
อีกเพลงที่น่าตกม้าตายเพราะภาคดนตรี กรีน - ถ้าเป็นเธอ 2.5/5 ดนตรีโครงสร้างคล้ายเพลงของซาซ่าดีครับ ภาคดนตรีไม่ได้มีความละเอียดอะไรมากเน้นกลองมากกว่ามีกีต้าร์บางๆดนตรีเย็นๆ กลังสบายๆเลยมาเจอเสียงข้ามท่อน เออ อย่าทงี่บอกว่าดนตรีเย็นๆแต่ไหงเอาเครื่องเป่าเสียงแน่นๆมาใช้ละ ไม่ได้เข้าแถมดูตลกปนเสร่อด้วยซ้ำ ภาคการร้องของกรีนดีขึ้นจากตอนอยู่ในบ้านมาก แม้ว่าจะยังมีเสียงสั่นๆและดูไม่มั่นใจในการร้องบ้างแต่ดีกว่าคู่หูตัวเองเยอะ ด้านเนื้อหาไม่มีอะไรมากครับ เพลงรักวัยรุ่นน้ำเน่าตามเคย
มาต่อกันที่เพลงที่ไม่ควรพลาดสำหรับตัวแม่คนที่ 3 และเป็นคนที่มีศักยภาพที่สุดในบรรดาตัวแม่ 4 คน พริ้ง - ไม่มีทางเลือก 4/5 ก่อนอื่นขอพูดถึงภาคการร้องนึกถึงลูกโป่งมากๆ เพราะนอกจากทั้งสองหน้าคล้ายกันแล้วเสียงและลักษระการร้องการออกเสียงยังคล้ายกันด้วย แต่พริ้งจะมีเสียงที่หวานและรู้จุดมากกว่า ไม่โชว์พาวมากเกินครับ ลงต่ำขึ้นสูงอะไรดีหมด แต่ติคำว่า "ฉัน" เข้าใจว่าเพลงมันออกเป็นชั้นนะ แต่ไม่ต้องถึงขนาด "ชั้นช์" แต่ว่าอักขระตัวอื่นชัดเจนมากครับ ส่วนภาคเนื้อหาภาคดนตรีสามารถหาพบได้ตั้งแต่ดิว่าส์รุ่นใหญ่รุ่นกลางรุ่นเล็ก และพวกเสร่อออกเป็นดิว่าส์ทำออกมาเกลื่อนกลาด ปีอปแจ๊ซหม่นๆตามเคยครับ ถ้าคิดว่าชอบฟังตัวแม่ร้องก็จะม่ติดขัดอะไรมาก แต่ถ้าเบื่อแล้วแนะนำว่าควรรวมไว้ฟังทีเดียวกับพวกข้างต้รที่กล่าวไปจะได้อารมณ์มากๆ
และเพลงที่ภาพรวมทุกอย่างดีที่สุดในอัลบั้มขอยกให้เพลงนี้ครับ ว่าน - ความหมายปลายทาง... 4.5/5 ที่อินโทรย๊าวยาว ยาวได้อีก ภาคดนตรีที่ได้ข่าวว่าโคโปรดิวซ์ด้วยเลยไม่รู้ว่าจริงเท็จประการใด แต่พาลนึกถึงศิรศักดิ์พิกลๆ ภาคการร้องของว่านนนี่ตัวพ่อพอๆกับแต๊บเลย แต่ว่าว่านเหมือนเสียงต่ำจมนิดๆนะตอนแรกแต่หลังจากนั้นไม่มีปัญหาอะไร เนื้อหาก็มีชั้นเชิงดีครับ รายละเอียดนตรีเยอะและละเอียดปานกลาง จุดที่ติคือการทำเพลงที่เนือยเกิน เกินความจำเป็นมากๆ มันเลยรู้สึกว่าฟังนานๆมันน่าเบื่อ มันยืดๆ เพลงช้าแล้วเจอดนตรียืดๆอีก ง่วงนอนครับ น่าจะทำเพลงให้กระชับกว่านี้อีกสักนิดนึง
เพลงสุดท้ายที่คิดว่าไม่ควรพลาดเช่นกัน หนิม - ทราบแล้วเปลี่ยน 3.5/5 เป็นคนที่มีศักยภาพมากที่สุดแม้เสียงอาจจะด้อยกว่าพริ้งนิดส์นึง แต่ว่าสามารถปรับลุคปรับสภาพเข้ากับแนวอื่นได้มากกว่า แต่สุดท้ายก็มาตกที่ลูกทุ่งอยู่ดี ภาคดนตรีและเนื้อหาเกร่อมากๆสำหรับเพลงลูกทุ่งครับ แต่ก็นะเพลงลูกทุ่งเนื้อหาไม่ค่อยมีอะไรแปลกมากนักหรอก แต่ชอบประโยคที่ว่า "ต่อให้แกนโลกเอียง" ทำให้เพลงลูกทุ่งดูทันสมัยขึ้นมาทันตาครับ ภาคการร้องเอื้อนเก็บครบทุกเม็ดทั้งเอื้อนขึ้นเอื้อนลง คิดถูกที่ร้องแนวนี้
สรุป อัลบั้มนี้ไม่ใช่อัลบั้มเพลงที่หลายๆคนจะคาดหวัง เผลแๆไม่เหลียวฟังเหลียวมองเลยด้วยซ้ำ แต่ส่วนตัวแล้วคิดว่าเข้าขั้น "พอใช้ได้ - ดี" ครับ เพลงแย่เพลงดีปนๆกันไป พวกแย่ก็ไม่ได้แย่ถึงขนาดไม่เข้าโสตประสาตรูหู พวกที่ดีก็ไม่ได้ดีถึงขนาด โอ้มันเลิศม๊ากมาก คิดว่าเป็นอัลบั้มเพลงไทยที่ฟังลื่นๆสบายๆดีครับผม!!!
แก้ไขล่าสุดโดย paradizer เมื่อ Sat Nov 01, 2008 10:33 pm, ทั้งหมด 3 ครั้ง
_________________
April fighting! + angel Sojin�
