1. We Will Love U
2. รักได้รักไปแล้ว
3. ทอดสะพาน
4. อย่าเอาใจเขามาใส่ใจเรา
5. แค่คิดถึงก็ได้
6. แฟนไม่มี...ค่อยมาจีบ
7. คนคิดน้อย
8. ทฤษฎีหมอนข้าง
9. ว่าไงนะ
10. Broken Heart
หลังจากเขียนรีวิวอัลบั้ม Woo!! มาก็รู้สึกว่าจะทิ้งห่างไปเป็นปีเลย สำหรับเรื่องราวของโฟร์และมด ก่อนหน้าที่จะออกอัลบั้มนี้ก็มีอัลบั้มมาอีกสองชุดคือ In Wonderland กับ Go! Go! ซึ่งช่วงนั้นเองหลายๆ ท่านรวมทั้งแฟนๆก้น่าจะจำได้ใช่ไหมครับว่าสองสาวกลายเป็นเหยื่อแอบถ่ายดั่ง ที่เป็นข่าวหน้าหนึ่งในวงการบันเทิงเลยทีเดียว แล้วถัดจากนั้นมาอีกก็มีข่าวคราวของน้องมดกับแฟนหนุ่มอีก ทีนี้ล่ะเป็นเรื่องวุ่นกันไปใหญ่เลยละ ในทีแรก ผมคิดว่าจะเขียนรีวิวของ The Papers วงอาร์ตร็อคหนึ่งเดียวของค่าย (ที่ผมคิดว่ากะส่งมาเพื่อ “ตัด” เส้นทางการตลาดของอาร์เอสโดยเฉพาะ) หรือ ที่ผมคิดไว้อีกหนึ่งชุดก็คือ Filmworks 23 ของเฮียจอห์น ซอร์น แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างมาดลใจให้ผมเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับอัลบั้มชุดใหม่ของพวกเธออีกครั้ง อีกหนึ่งปัจจัยก็คือผมพิ่งจะซื้ออัลบั้มนี้แหละครับเป็นชุดล่าสุดด้วย เลยขอเอามาบรรยายเสียหน่อย ในเมื่อเกริ่นนำกันมาเสียยาวแล้ว ผมขอเริ่มต้นบรรยายอัลบั้มนี้เลยก็ละกัน
เริ่มแรกเลย ผมอยากจะบอกว่า ทั้งสองอนงค์นางจะกลายเป็นผู้นำแฟชั่นไปเสียแล้ว เพราะชุดที่ใช้แต่ละชุดนี่จะไม่ซ้ำกันเลยในเวลาทำแต่ละอัลบั้ม แล้วเชื่อไหมครับว่า ยิ่งเวลาผ่านไปมากเท่าใด แฟชั่นของทั้งคู่ก็เริ่มจะฉูดฉาดขึ้นเรื่อยๆ จริงๆมันเริ่มจะฉูดฉาดแบบไซคีเดลิกมาตั้งแต่ชุด Woo!! แล้วละครับ (ฮา) แล้วพอมาในชุดนี้มันเริ่มจะไปทางแกลมร็อคหน่อยๆแล้วละ (แต่งอีกนิดเดียวจะกลายเป็นเฮฟวี่เมทัลอยู่แล้ว ฮ่าๆ...) ผมเห็นปกแล้วก็ดูสมกันดี เวลาทั้งคู่ถ่ายกับกลอง กีต้าร์ ตู้แอมป์ ฯลฯ เอาละๆ ปกติผมจะไม่ค่อยบรรยายเรื่องอะไรพวกนี้มากนัก แต่มาวันนี้โม้มาเสียยาวเลย ขอเข้าเรื่องดนตรีเลยก็แล้วกันนะครับพี่น้องทั้งหลาย
ภาคดนตรีของอัลบั้มนี้ก็ยังเป็นป็อปแดนซ์หวานๆตามสไตล์คามิคาเซ่ละครับ ส่วนทีมงานที่มาทำชุดนี้ก็ดูจะเป็นทีมงานใหม่ด้วย มีเพลง We Will Love U ที่โดดออกมาหน่อย เพราะว่าจะมีร็อคมาเจือๆอยู่บ้างเล็กน้อย และจังหวะโจ๊ะๆเต้นได้ตามสไตล์ของทั้งคู่ แต่พอมาท่อนโซโลกีต้าร์นี่สิครับ ถ้ามีเสียงพี่แดเนียล กิลเดนโลว์ (จาก Pain of Salvation วงโปรเกรสสีฟเมทัลแห่งสวีเดน) มาด้วยนี่จะกลายเป็น Disco Queen จากอัลบั้ม Scarsick ไปในทันที เรียกว่ามันเป็นความบังเอิญที่ผมไปนึกถึงเพลงนั้นจนได้ (ฮา) ส่วนเพลงหลังจากไตเติลแทร็คนี้ส่วนใหญ่จะเป็นป็อปจังหวะช้า-เร็วผสมๆกันไป บางเพลงติดกลิ่นอาร์แอนด์บีมานิดหน่อย อย่างเช่นเพลง รักได้รักไปแล้ว ที่มีเสียงพรมเปียโนเพราะๆและจำลองเสียงเครื่องสายสอดขึ้นมา ส่วนเพลงถัดมาอย่าง ทอดสะพาน ก็มีเนื้อหาน่ารักๆเอาไว้กัดจิกผู้ชายที่ชอบใช้ผู้หญิงเป็นสะพาน (อันนี้ไม่ได้ว่าใครนะครับ แต่เนื้อหามันเป็นแบบนั้น) กับดนตรีเต้นรำที่ออกไปทางดิสโก้ยุค 80s ที่ฟังแล้วน่าจะเปิดฟลอร์จริงๆ (ให้ตายเถอะ!) ส่วนเพลง อย่าเอาใจเขามาใส่ใจเรานี่คือเพลงช้าตามสูตรไทยป็อปบัลลาดยุค 2000 เลยครับ มาแบบตามตำราจริงๆ ส่วนเสียงร้องสองสาวก็ยังคงมาตรฐานความสดใสไว้เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
สำหรับอัลบั้มนี้ ถ้าผมมองข้ามภาพลักษณ์ที่ดูปราดเปรียวไปแล้ว ดนตรีของอัลบั้มนี้ก็ยังคงเป็นงานสำหรับวัยรุ่นวัยหวานเหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากเท่าใดนัก ถึงแม้จะเพิ่มอิทธิพลจากดนตรีร็อคเข้ามานิดหน่อยก็ตาม ส่วนเนื้อหานั้นก็ผมคงไม่อยากบรรยายละครับ เพราะมันก็ยังคงเป็นเรื่องราวใกล้ๆตัวของวัยรุ่นอย่างเราๆนี่ละ (ซึ่งอาจจะไม่เจาะลึกมากเท่า Prince) สุดท้ายนี้ ผมอยากให้ทั้งสองลองแต่งเพลงเองดู (สักเพลงสองเพลงก็ยังดี) แล้วมาดูกันว่าจะเป็นอย่างไร
ทำไมโฟร์ ต้อง แอ๊บเสียงร้องด้วยอ่ะ แย่
