ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าไม่ได้จงใจจะจับผิดนะ แล้วก็ไม่ได้อยากโจมตีมารายห์เพียงแต่ตั้งประเด็นมา

เพื่อในช่วยกันวิเคราะห์เท่านั้น

ปกติ Theme เพลงของอีมาลัยมันจะเป็นแนวให้กำลังใจผู้คนให้ต่อสู้กับชีวิตในวันข้างหน้าไม่ใช่หรอคะ

มีตัวอย่างให้เห็นหลายๆเพลงตั้งแต่อัลบั้มแรกก็มี There's got to be a way ยันมาอัลบั้มที่โด่งดัง

ที่สุดในชีวิตการทำงานของเธออย่าง Music Box ก็มีเพลงบัลลาดตลาดโลกอย่าง Hero หรือแม้

กระทั่งอัลบั้มเรนโบว์เองก็มี Can't take that away ซึ่งเธอเองก็บอกว่ามันเป็น Mariah's Theme

แต่ทำไมอัลบั้มหลังๆมารายห์เลือกที่จะทิ้งแก่นเดิมของตัวเองซึ่งเป็นบัลลาดที่ทรงคุณค่าต่อจิตใจของผู้ฟัง

และตอบสนองแฟนเพลงได้ดี ไปหาจุดขายในเชิงธุรกิจ ตีตลาดแนว อกหักรักเลิกแล้วเสียดายอยากได้

ผู้ชายคืนมา อะไรทำนองนี้น่ะค่ะ ซึ่งสังเกตุได้จากเพลง We belong together , I Stay In love

เพื่อนๆว่ามารายห์ลืมแก่นสำคัญของการสร้างงานดนตรีที่มีเอกลักษณ์ของเธอเองไปหรือเปล่า

หรือมันแค่เป็นอีกพัฒนาการหนึ่งที่มารายห์จะก้าวไปโดยไม่ยืนอยู่บนพื้นฐานของความจำเจกันแน่ค


_________________

คำตอบคือยอดขายและการเปลี่ยนแปลงตัวเองตามยุคสมัย ถ้าจะทำเพลงแนวนั้นบ่อยๆกับยุคดิจิตัลดาวน์โหลดนี้คงสู้พวกบรรดาที่มีฐานแฟนคลับวัยรุ่นหนาแน่นไม่ได้แน่ ดังนั้นมันเลยต้องมีปรับเปลี่ยนเพื่อให้เข้ากับการตลาด ยกเว้นแต่ว่าถ้าแม่หมีไม่สนใจยอดขายและจะทำเพลงออกมาให้เลิศอลังการณ์อย่างเดียวมันก็ได้ครับ แต่ผลสุดท้ายถ้ายอดไม่ดีก็เครียดไปเปล่านะครับผม!!!


_________________

April fighting! + angel Sojin�

แหม แต่ไอ้แนวรักหวานเลี่ยน อกหัก ขาดเธอไปแล้วฉันขาดใจ เธอก็แต่งมาตั้งนานแล้วเหมือนกันนี่นา

แนวจรรโลงสังคมคงหมดมุขแล้วมั้ง ทำมาเยอะแล้ว ไม่เหมือนเพลงรักที่ทำออกมาได้กว้างกว่า แต่อยากได้แนว spiritual เหมือน Fly Like A Bird, I Wish You Well อีกอะ ชอบๆ น่าเสียดายที่อัลบั้มนี้ไม่มี

Quixotic พิมพ์ว่า:

แหม แต่ไอ้แนวรักหวานเลี่ยน อกหัก ขาดเธอไปแล้วฉันขาดใจ เธอก็แต่งมาตั้งนานแล้วเหมือนกันนี่นา

แนวจรรโลงสังคมคงหมดมุขแล้วมั้ง ทำมาเยอะแล้ว ไม่เหมือนเพลงรักที่ทำออกมาได้กว้างกว่า แต่อยากได้แนว spiritual เหมือน Fly Like A Bird, I Wish You Well อีกอะ ชอบๆ น่าเสียดายที่อัลบั้มนี้ไม่มี

มีความรู้สึกว่าอัลบั้มนี้กำลังเดินตามรอยชาร์มเบรสเลทตรงเพลง

languishing ที่เหมือนถอดคอร์ดมาจาก Sunflower เลยอ่ะค่ะ


_________________

เป็นเดี๊ยนก็ไม่อยากจะฟังเพลงให้กำลังใจอะไรจากมารายห์แล้วนะ เพราะเพลงที่ไล่ๆมานั่นมันก็พีคสุดของมารายห์แล้ว ไอการที่จะมาให้กำลังใจกันทุกอัลบัมมันก็ไม่ใช่อ่ะ แล้วการที่มารายห์ผันมาทำแนวนี้ เพราะอยากเป็นไปตามยุคสมัยมั้ย เดี๊ยนว่าไม่เชิงนะ เพราะมารายห์พยายามจะเป็นแบบนี้มาตั้งแต่อยู่โซนี่แล้ว มารายห์ก็เคยบอกนิว่าไม่ได้อยากเป็นดิว่าร้องแต่บัลลาดน่าเบื่อ ชีคลั่งคนดำจะตาย เพราะฉะนั้นเดี๊ยนคิดว่ามารายห์ไม่ได้สูญเสียธีมตัวเองหรอก ตราบใดที่เพลงฮีโร่ยังตามเธอไปทุกๆคอนเสิร์ต

แล้วอีกอย่าง สังเกตได้ว่าเพลงให้กำลังใจทั้งหลายแหล่ มันก็เป็นเพลงที่มารายห์แต่งเพื่อบอกเล่าชีวิตตัวเอง และก็ให้กำลังใจคนที่ประสบปัญหาคล้ายๆกัน (ยกเว้น ฮีโร่)ไม่ใช่หรือ อยากเช่น Can't take that away ก็แต่งตอนสมัยโดนทอมมี่กับสื่อแกล้งสุดริด อย่าง through the rain ก็ช่วงที่ตัวเองผ่านปัญหามาแล้วกลับมาได้ เดี๊ยนว่าถ้ามาจากประสบการณ์จริงๆมันน่าจะเป็นเพลงที่ทรงคุณค่ามากกว่าแอ๊บเป็นแม่พระร้องเพลงจรรโลก ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้ประสบปัญหานั้นๆเลย



แก้ไขล่าสุดโดย พระนางแมรียา เมื่อ Wed Sep 23, 2009 6:05 pm, ทั้งหมด 2 ครั้ง
_________________

นี่ขนาดไม่ได้จับผิดนะเนี่ย แต่เห็นหานู่นนี่มาติได้ตลอด เด๋วก้อเรื่องเสียง เด๋วก้อแนวเพลง อันต่อไปอะไรดี คิดได้หรือยัง?

จะไห้ทำแบบเดิม เด๋วก้อต้องมีแบบ อีมารายก้อดักดานทำแต่เพลงยังเงี้ย หรือก้อไม่ ฮีโร่ภาคที่แปดล้านปวดแตดกันอีก เอาใจลำบากเหลือเกิน


_________________

ถึงเสียงจะเริ่มไปแล้ว แต่มารายห์สามารถร้องแบบ ธรรมดาๆ แล้วเสริม ลูกเล่น และเทคนิคของเสียงเธอไปก็ได้

ถามว่าอัลบั้มนี้คิดยังไง ก็พอ กล่อมแกล่ม แต่ยังไม่สุด ยังคงประทับใจบีทฮิบฮอปโดนๆ แบบ ปรมณูอยู่

ปล. อยากให้คอนตัวใหม่เปิดด้วย Up Out My Face (The Reprise) จังเลย

ก็ชีเอาตัวรอดโดยการทำตามเสียงส่วนใหญ่เป็นหลักไง

จะได้ไม่ตายโหงบนชาร์ตเหมือนมาดอนน่า ป้าวิทย์


_________________

พระนางแมรียา พิมพ์ว่า:

เป็นเดี๊ยนก็ไม่อยากจะฟังเพลงให้กำลังใจอะไรจากมารายห์แล้วนะ เพราะเพลงที่ไล่ๆมานั่นมันก็พีคสุดของมารายห์แล้ว ไอการที่จะมาให้กำลังใจกันทุกอัลบัมมันก็ไม่ใช่อ่ะ แล้วการที่มารายห์ผันมาทำแนวนี้ เพราะอยากเป็นไปตามยุคสมัยมั้ย เดี๊ยนว่าไม่เชิงนะ เพราะมารายห์พยายามจะเป็นแบบนี้มาตั้งแต่อยู่โซนี่แล้ว มารายห์ก็เคยบอกนิว่าไม่ได้อยากเป็นดิว่าร้องแต่บัลลาดน่าเบื่อ ชีคลั่งคนดำจะตาย เพราะฉะนั้นเดี๊ยนคิดว่ามารายห์ไม่ได้สูญเสียธีมตัวเองหรอก ตราบใดที่เพลงฮีโร่ยังตามเธอไปทุกๆคอนเสิร์ต

แล้วอีกอย่าง สังเกตได้ว่าเพลงให้กำลังใจทั้งหลายแหล่ มันก็เป็นเพลงที่มารายห์แต่งเพื่อบอกเล่าชีวิตตัวเอง และก็ให้กำลังใจคนที่ประสบปัญหาคล้ายๆกัน (ยกเว้น ฮีโร่)ไม่ใช่หรือ อยากเช่น Can't take that away ก็แต่งตอนสมัยโดนทอมมี่กับสื่อแกล้งสุดริด อย่าง through the rain ก็ช่วงที่ตัวเองผ่านปัญหามาแล้วกลับมาได้ เดี๊ยนว่าถ้ามาจากประสบการณ์จริงๆมันน่าจะเป็นเพลงที่ทรงคุณค่ามากกว่าแอ๊บเป็นแม่พระร้องเพลงจรรโลก ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้ประสบปัญหานั้นๆเลย

โอ้ตรู้เกี่ยวกับมารายห์ลึกมากค่ะ บาง data เดี๊ยนยังไม่เคยรู้มาก่อนเลย น่าสนใจมาก

น่าจะสรุปได้เลยว่าสิ่งที่มารายห์ชอบทำกับสิ่งที่มารายห์ประสบพบเจอแล้วนำมาเป็นแรงบันดาลใจ

ในการทำมันคนละแบบ

สิ่งที่มารายห์ชอบ คือ แนวเพลงแบบอาร์แอนด์บี ซึ่งชีต้องการทำมาตลอด พอมีโอกาสก็เลยยึดเป็น

แนวหลักของตัวเอง

ส่วนแรงบันดาลใจที่ชีทำเพลงบัลลาดก็มาจากแนวทางของตัวเองที่โดนคนรังแกเพียงแต่ชีอาจจะไม่

ได้ชอบมากถึงขั้นเอามาเป็นแนวหลัก

อืม การวิเคาราะห์ของแมรียาตรงจุดมากๆอะค่ะ เพิ่มความกระจ่างให้กับเดี๊ยนอีกมาก


_________________