เดี้ยนว่าตลาดเพลงอังกฤษ เป็นอะไรที่มีกึ๋นมากกว่า เมกาอีกนะคะ เดียวนี้เมกาค่อนข้างจะออกแนวตามกะแส มีช่วงหนึ่งเลยที่เพลงของตาทิมขึ้นที่ 1 ก้อที่ 1 อยู่นั้นแหละ ต่อมาก็กลายเป็น กาก้า อะไรประมาณนี้

แต่เราวกกลับมาที่อังกฤษตลาดของอังกฤษก็น่าจะเป็นแนวเพลง ป๊อป มาตั้งนานแล้วนะคะ เพราะ มาดอนน่าเอง ไคลี่เองก็เป็นเจ้าแม่ชาร์ทเพลงที่นั้นอยู่ ปัจจุบันก็มีเยอะแยะค่ะ แต่ที่เห็น ออกบุ๊ปต้องดังเลย ก็จะมี เชอริล-ลิลลี่-ลีโอน่า-เกิล อราว ประมาณนี้ค่ะ


_________________

แน่นะเจ้าคะว่าจะอ่านจริงๆ

ประมาณ 200 บรรทัดเจ้าคะ เด๋วว่างจะมาคอมเม้นต์เจ้าคะ


_________________
หนูนาจักรพรรดินีโจรสลัดค่ะ!!!!!

ค่ะ แต่ละคนเต็มที่นะคะ


_________________

_________________

Like กดที่รูป

FF_Staff พิมพ์ว่า:

ตัดมาจากชื่อสกู๊ป...มีอะไรน่าฟังฝั่งอังกฤษ....
ปล .พี่ๆ ไม่ได้เขียนค่ะ

2. Pop
ป็อปอังกฤษยุคนี้ไม่ค่อยมีหนุ่มๆ แต่เป็นสาวๆ ซะส่วนใหญ่ ประกอบด้วย
Girls Aloud, Leona Lewis และ Kim Wilde
ถูกนะ แต่คิม ไวลด์เป็นใครคะ แซร่าไม่รู้จัก[/ เลโอน่า แทรคไหนคะ บางแทรคไม่ได้พ็อพเลย ออก บัลลาดผสมบลูส์ด้วยซ้ำไป
3. Soul
ถ้าอยากอยากรู้ว่าเพลงโซลอังกฤษยุค 2000 เป็นแบบไหนต้องยกให้แม่นาง “Amy Winehouse” ดูเหมือนว่าดนตรีโซลของอังกฤษถูกยึดพื้นที่โดยหญิงล้วน ไม่ว่าจะเป็น Natasha Bedingfield, Joss Stone, Adele (อายุ 19 ปี แต่ความสามารถเกินวัย) และ Duffy
แซร่าถือว่า เอมี่ไม่ใช่โซลนะคะ น่าจะนีโอโซล มากกว่า หรือว่าเป็นคอนเทมฯจะดีกว่าไหม นาตาช่าที่พ็อพเพียวเลยนะ เป็นโซลได้ไง โซลอีกคน น่าจะให้อเล็กแซนดร้า เหมือนที่นาโอพูดอ่ะ ยังจะโซกว่า
4. Hip hop
ฮิปฮอปอังกฤษ เป็นดนตรีอิเล็กทรอนิกส์รูปแบบใหม่ ซึ่งได้อิทธิพลมาจากดนตรีอิเล็กทรอนิกส์แด๊นซ์ รายนามแร็ปเปอร์อังกฤษมีดังนี้ Dizzee Rascal, Wiley, Sway DaSafo, Ghetto and Kano อัลบั้มสุดฮอตคือผลงานชุดแรกของวง Gorillaz (วางแผงราวๆ ปี 2001) ซึ่งมียอดขายกว่า 7 ล้านก๊อปปี้ทั่วโลกและถูกบันทึกไว้ใน Guinness Book ว่าเป็นวงที่ประสบความสำเร็จสูงสุดในด้านยอดขายประจำปี 2001
ในอังกฤษมักจะเป็นการาจซะส่วนใหญ่นะคะ เช่น เลอมาร์ เครก เดวิส ไรเทือกนี้ถ้าจัดกอลิลลาส เป็นฮิพฮอพ งั้น ลิงกินผักมันก็ฮิพพ็อพอ่ะดิคะ
ปล.แล้วตรงคำว่า อัลบั้มสุดฮอตคือผลงานชุดแรก งงอ่ะค่ะ สื่อความหมายแบบแปลจากกูเกิ้ลทรานสเลทเหรอคะ น่าจะเรียบเรียงให้ดีกว่านี้หน่อย คือ เขียนแบบเหวี่ยงๆ ไม่สนใจผู้บริโภคเลยอ่ะค่ะ ว่าเขาได้รับข้อมูลถูกต้องไหม เขียนแบบพอให้มีงาน ใครจะอ่านไม่อ่านว่ากันอีกที แซร่าคิดงี้อ่ะค่ะ บอกตามตรง ดูถูกคนอ่านมากๆ

ตอบแบบไม่ต้องเกรงใจนะคะ ในมุมมองของคนฟังเพลงสากลที่เป็นคนไทยอย่างเราๆ
นี่ล่ะค่ะ ที่สำคัญ มันลงหนังสือเล่มหนึ่งไปแล้ว

จะเอาไปให้คนเขียนอ่านค่ะ

_________________
แรดอย่างสงบ...ตรบเมื่อจำเป็น!!!

เรื่องของเพลงฝั่งอังกฤษส่วนตัวแนสคิดว่ามีเสน่ห์มากกว่าฝั่งอเมริกาเยอะทีเดียวนะคะด้วยความที่ต้องบอกว่าฝั่งลุงแซมเรานี่ "พ็อพจ๋า" มากๆอย่างที่เราเห็นๆกัน ในที่นี้มันหมายถึงการนำเสนอที่เป็นเมนท์สตรีมเอาใจตลาดที่ค่อนข้างจะแออัดยัดเยียดและเฟ้อมากๆ ในขณะที่ฝั่งอังกฤษนี่ค่อนข้างจะเสรีและเปิดกว้างคือเรียกได้ว่า "ไม่มีกรอบปิดกั้น" โดยแท้ สำหรับดนตรีที่น่าสนใจฝั่งอังกฤษสำหรับแนสก็มีดังนี้ค่ะ

1. พ็อพ

แน่นอนว่าคาดไม่ได้และส่วนตัวแนสเห็นด้วยกับพี่นะคะว่าในช่วงปีสองปีหลังนี่เป็นยุคทองของศิลปินพ็อพหญิงเลยทีเดียวที่เห็นว่าเด็ดๆในตอนนี้นี่ก็คงจะเป็นพวกลิลลี่ เอเลน,นาตาชา เบนดิงฟิลด์ (สำหรับแนสนาตาชายังเป็นพ็อพมากกว่าโซลค่ะ),เลโอน่า ลูอิส ยันพวกเกิร์ลกรุ๊ปอย่าง Girls AloudกับSugababeขวัญใจเจ๊นาโอที่โดดเด่นสุดๆ เสน่ห์ของดนตรีพ็อพแบบอังกฤษคือความเป็นปัจเจกในตัวที่สูงและอารมณ์ขันดุเดือดเอกอุที่โชว์ให้เห็นถึงวิสัยทัศน์ของศิลปินเป็นงานพ็อพที่มีระดับและหีบห่อที่ต้องเรียกว่าอยูในกรอบของพ็อพคุณภาพทั้งเนื้อหาและดนตรีโดยแท้จะเสียเปรียบฝั่งมะกันก็ตรงแรงอัดยัดเยียดในการโปรโมตกับลุ๊คที่ฉาบออกมาไม่น่าสนใจเท่าก็แค่นั้น ฝั่งผู้ชายตอนนี้คิดไม่ออกจริงๆนะคะว่ามีใครโดดเด่นมั่งเท่าที่ชอบก็มี Ed Harcourt,Will Young,Badly Drawn Boyอะไรประมาณนี้ที่ไม่ค่อยจะมีหน้ามีตากันบนชาร์ตยุคนี้เท่าไร....ลืมอีกคนฮ่ะรูฟัส เวนไรท์เป็นนูโฟล์คค่ะคนนี้ (อังกฤษป่าวหว่า?)


2. บริทพ็อพ

เป็นภาคดนตรีที่ต้องยกให้เป็นความภูมิใจของฝั่งอังกฤษโดยแท้ค่ะกับภาคดนตรีอัลเทอเนทีฟร็อคเยือกเย็นชุ่มฉ่ำกรีดกรายและเน้นความสวิงสวายประณีตของภาคดนตรีมากกว่าร็อคฝั่งอเมริกาจำพวกกรั๊นจ์อะไรทำนองนี้ที่มาแบบดุๆหม่นหมองเค้นอารมณ์โหดบาดใจ สำหรับตัวแทนของบริทพ็อพที่ดีประจำฝั่งนี้สำหรับแนสต้องยกให้ Coldplay/Keane/Travis/Manic Street Preacher/Oasis/Blur/Radio HeadกับSterophonic(งนี้บางคนก็ไม่นัยบเป็นบริทพ็อพแต่ส่วนตัวแนสนับ)

3.โซล

ก็โซลอังกฤษมีความแตกต่างชัดเจนและเสน่ห์ในตัวเองสูงอยู่แล้วเห็นได้ชัดจากงานของศิลปินโซลยุคนี้อย่างเอมี่ ไวน์เฮ้าส์/ดัฟฟี่/Adeleและจอส สโทนอะไรพวกนี้ แต่ตอนนี้ข้อมูลของโซลฝั่งอังกฤษสำหรับตัวแนสยังไม่แน่นพอเลยไม่ขอเขียน.....จะไปศึกษาให้ปึ๊กก่อน ^ ^

4. ดนตรีนอกกระแส

ที่ชอบก็มีเจมี่ คัลลั่มที่เป็นโมเดิร์นครอสโอเวอร์แจ๊ซซ์ที่เจ๋งมากๆตาคนนี้เก๋นะคะเอาร็อค บีทฮิพฮฮพ ฟั้งค์ เฮ้าส์เต้นรำอะไรพวกนี้มาผสานลงดนตรีแจ๊ซซ์ได้ลงตัวและมีเสน่ห์มากๆ นอกจากนี้ก็เป็นพวกดนตรีนิวเรฟจำพวกอินดี้แด๊นซ์-พั้งค์คิดฟั้งค์ ดิสโก้อะไรพวกนี้จำพวก The Sunshine Underground ที่เคยรีวิวไปยันงานของพวกฝั่งอเมริกาที่ไปดังที่อังกฤษอย่าง The Raptureหรือที่พ็อพลงมาหน่อยอย่างThe Killersก็ทำเพลงเจ๋งโจ๋โดนใจกันมากๆ พวกการาจร็อค ชูเกสซิ่งติดพั้งค์แบบ Black Rebel Motorcycle Club ในยุคแรกๆก็ยังน่าสนใจอยู่พวกอัลเทอเนทีอินดี้ร็อคติดโลไฟโหดๆฃน่ะค่ะ นอกจากนี้ก็เป็นในส่วนของดนตรีเต้นรำจำพวกอิเล็คโทรนิคแบบ Grime/อัลเทอเนทีฟฮิพฮพ/ดรัมส์แอยด์เบสส์และยูเคดการาจดั๊ปสเต็ปที่ชอบมากๆก็มีของ MIA หรือถ้าชอบอะไรติ๊สท์ๆแบบFuturisticติดกลิ่นร็อค นิวเวฟและซินธิ์แบบอลัวงการก็ต้องขอบคุณอีติ๊ที่แนะนำให้รู้จักเลดี้ทรอนตอนนี้กลายเป็นแฟนของวงนี้ไปแล้ว........มีอะไรอีกหว่า???.....ที่เหลือก็คงเป็นพวกเมทัลนอกกระแสไปเลยน่ะค่ะที่ยังเป็นที่นิยมในอังกฆษอยู่พอตัวเหมือนกันแต่ไม่โดดเด่นนะพวก Cradle Of Filth ที่เคยรีวิวไปน่ะค่ะยันไปถึงพวกพั้งค์อันนี้นี่หมายถึง "พั้งค์" จริงๆไม่ใช่พ็อพพั้งค์แบบพวกบอยแบนด์ซฃึ่งก็เป็นดนตรี่ที่เป็นหนึ่งในวัฒนธรรมทางแฟชั่นและไลฟ์สไตล์ของอังกฤษชนิดตลอดกาลไปเสร็จสรรพแปล้เวแต่อนาคตบนชาร์ตเพลงขณะนี้นี่ไม่ค่อยโสภาเท่ายุคก่อนๆในสายตาดิฉัน ขอปิดท้ายก่อนกับดนตรีพวกExperimentalที่เป็นแอมเบี้ยนท์และอิเล็คโทรนิคลอยๆสวยจัดๆที่ศิลปินอังกฤษก็ทำได้น่าฟังไม่แพ้ใคร ที่ชอบที่สุดขอยกให้ Banco De Gaia ซึ่งดิฉันจะรีวิวใมห้อ่านกันเร็วๆนี้ค่า เหอๆๆๆๆๆๆ.............เด่วคิดอะไรออกจะมาต่อ

ว่าแล้วขอแปะวงที่กำลังจะรีวิวให้ฟังกันนิดนึง เป็นตัวแทนของอิเล็คโทรนิคและเอ็กซ์เพอของอังกฤษที่ดีเลยทีเดียว

ขอพูดรวมๆละกันนะคะ พอดีช่วงนี้ไม่ค่อยว่างจะมาวิจารณ์อะไรมาก

โดยส่วนตัวแล้ว ศิลปินและดนตรีจากฝั่งอังกฤษมีคุณภาพกว่าฝรั่งอเมริกาเสียอีก ด้วยความที่ศิลปินมีความเก๋าในตัวเอง มีการถ่ายทอดเรียนรู้ต่อๆกันอย่างจัดจ้าน เปี่ยมไปด้วยความคิดสร้างสรรค์กว่า ทั้งด้านเนื้อหาของดนตรี ท่วงทำนอง ถ้าเรื่องดนตรีร็อค อัลเทอร์เนทีฟ บริทพ็อพ พ็อพ อิเล็คโทรนิก้า ที่เข้าถึงเนื้อแท้ของมันก็ต้องขอยกให้อังกฤษจริงๆ เพราะไม่ไดนำเสนอแค่ว่า ฉันรักเธอ เรามารักกัน เราเลิกกันเถอะ ชีวิตนี้ฉันมีแต่เธอ เหมือนอย่างที่ศิลปินอเมริกันชอบทำ และคิดได้อยู่แค่นั้น แต่ฝั่งอังกฤษค่อนข้างจะมองอะไรที่แตกต่างออกไป สามารถจับเรื่องราวรอบๆตัว ที่ไม่น่าจะเอามาแต่งเพลงได้ กลับนำมาทำเป็นดนตรีให้พวกเราฟังได้ ทั้งในเรื่องแง่บวกและแง่ลบ

นอกนั้นเจ๊ดาแนสก็พูดไปหมดแล้วอ่ะค่ะ คงไม่มีอะไรจะพูดต่อ


_________________

พูดแล้วก็คันปาก ขอต่ออีกดีกว่า

แนวดนตรีที่น่าสนใจจากอังกฤษ ส่วนตัวแล้วก็มี

Britpop
แนวนี้มีประวัติที่ค่อนข้างร่วมสมัยและน่าสนใจพอสมควรเพราะมันเป็นรากฐานและซับเซ็ตย่อยของดนตรีอัลท์ในยุคต่อมา ย้อนกลับไปเมื่อยุค 90s ในขณะที่ดนตรีพั้งค์และร็อคจากยุค 70s-80s ระบาดเมือง จนกระทั่งมีวงอย่าง Blur กับ Oasis ตัวพ่อคับวงการคู่กัดตลอดกาลมาระเบิดและเบิกทางในแวดวงดนตรี ด้วยการนำดนตรีร็อคผสมผสารกับความเป็นพ็อพและความดิบ โดยหลักๆแล้วได้รับอิทธิพลมาจากศิลปินยุคก่อนๆนั่นแหละ ไม่ว่าจะเป็น The Beatles, The Kinks, The Stone Roses, The Who, Sex Pistols และอีกมากมาย ทำให้เกิดดนตรีบริทพ็อพซึ่งระบาดไปทั่วโลกในช่วงกลางทศวรรษที่ 90 เนื้อหาก็จะพูดถึงประเด็นที่หลากหลายตามประสาสันดานชอบวิพากษ์วิจารณ์ของคนอังกฤษ หลังจากนั้นก็มี Travis, Coldplay, Keane ขึ้นมาสืบสานบริทพ็อพต่อ แต่ในยุคต่อมาโครงสร้างดนตรีบริทพ็อพค่อนข้างเปลี่ยนไปเยอะ มีการตัดทอนภาคดนตรีที่เคยหยาบแบบการาจร็อคลงไปแล้วใส่ความละเมียดละไมลงไปมากขึ้น ดังนั้นคงไม่ผิดนักที่จะเรียกว่า ฺดนตรีบริทพ็อพในปัจจุบันว่า post-britpop สมัยนี้บริทพ็อพจึงเป็นส่วนหนึ่งของดนตรีอัลเทอร์โดยปริยาย

Hip Hop
ฮิพฮอพทางฝั่ง UK จัดจ้านพอสมควร การพูดถึงเรื่องใต้สะดือและเรื่องบนเตียงยังไม่มากเท่าฝั่งอเมริกา ศิลปินส่วนใหญ่จะแต่งสดและใช้ถ้อยคำหยาบคายชนิดแผ่ซ่านถึงรูขุมขน และดนตรีจะใช้เครื่องดนตรีที่หลากหลาย จะเห็นได้ว่ามันจะค่อนข้างมีมิติ สดใหม่และไม่ทื่อ ส่วนตัวแล้วศิลปินฮิพฮอพฝั่ง UK แร็พมันส์กว่าด้วย เพราะสำเนียงอังกฤษมันจะปึ๊กๆกว่า ฟังแล้วจี้เส้น ทั้งอยากโยกตามและร่วมแร็พคลอไปกับเพลง

Indie Rock
เรียกได้ว่าอินดี้จริงๆ ไม่ใช้พวกกินขี้วันนาบีอินดี้ ด้วยความคิดรขบถและดนตรีฝังอยู่ในสายเลือดตั้งแต่วัยเด็ก ทำให้เด็กๆยันวัยรุ่นบริติชต้องการเรียนรู้ดนตรี อาจจะเรียนรู้เองบ้างหรือไปให้ใครสอนก็ตาม แต่พอหัดเล่นดนตรีและแต่งเพลงเป็นแล้ว เด็กวัยรุ่นพวกนี้ก็จะมีการฟอร์มวงกับเพื่อนๆ แต่มันน่าสนใจตรงที่วัยรุ่นพวกนี้กลับทำเพลงออกมาขลัง เก๋าและมีเสน่ห์การสร้างสรรค์ล้ำลึกอย่างเหลือเชื่อ แต่ก็มีไม่มากหรอกที่จะมาผงาดในวงการได้ ถ้าไม่โดนใจจริงๆ ดังนั้นเด็กยุคใหม่จึงอาศัยการโปรโมตเล่นสดเป็นหลัก ดนตรีมันจึงค่อนข้างสดทั้งในไลฟ์และในแบบสตูดิโอ ส่วนเรื่องดนตรี ก็จับเอาดนตรีท้องถิ่นของอังกฤษและความเป็นร็อคมายำรวมกัน และเสนอร่วมกับเนื้อหาที่ดิบสดปลดปล่อยความคิดอย่างเสรี สำหรับวงอินดี้ร็อคที่น่าสนใจก็ต้อง Kasabian, Arctic Monkeys, Franz Ferdinand, The Enemy, The Kooks และก็ Black Rebel Motorcycle อย่างที่เจ๊แนสพูด ขอโปรโมตวงนี้นิดนึง เพราะวงนี้ทำดนตรีได้สดเข้าถึงความบ้านๆแบบอังกฤษติดกลิ่นอายคลาสสิคร็อคแต่นำมาเกลาได้น่าฟังเข้ากับยุคสมัยมากๆ

แนวอื่นๆที่น่าสนใจทางฝั่งอังกฤษก็มี Progressive Rock, Electronica, Alternaitve, Post-Punk



_________________