Oasis : Don't Look Back In Anger (From : (What's The Story) Morning Glory?)
จริงๆแล้วเดอะมาสเตอร์พีซส่วนที่ดิฉันรีวิวเองนี่ตอนแรกตั้งใจไว้ว่ารอให้ลงงานรีวิวของนักวิจารณ์ท่านอื่นจบครบ5ท่านก่อนแล้วค่อยมาเจอกันอีกที แต่เผอิญช่วงนี้ไม่มีงานรีวิวที่เป็นแรงบันดาลใจให้คอลัมน์นี้เลยในขณะเดียวกันเพลงที่ "ชอบ" ก็ผ่านเข้ามาเยอะมากๆก็เลยขอเปลี่ยนกฏเป็นงานรีวิวสลับกันระหว่างเพลงโปรดของดิฉันกับงานวิจารณ์ระดับมาสเตอร์พีซของนักรีวิวท่านอื่นๆชนิดที่ให้มันเป็นไปตามยถากรรมเรื่อยเปื่อยตามอกตามใจตามแบบฉบับผู้หญิงลมเพลมพัดอย่างดิฉัน....แบบนี้ดีกว่าเยอะเนอะ?
สำหรับเพลงที่เลือกมาในวันนี้เป็นของ Oasis ที่เพิ่งเชือดเฉือนชนะ Blur ในคอลัมน์มอร์ทัลคอมแบ็ทครั้งที่2ไปได้อย่างหวุดหวิดและรุ่งริ่งขาดวิ่นเต็มที จำได้ว่าในมอร์ทัลคอมแบ็ทสัญญาไว้ว่าจะรีวิวอัลบั้มเต็มของทางวงพร้อมปักหมุด เอ่อ แต่พอได้ไปไล่สดับงานของพวกคุณเธอแล้ว "อย่าปักมันเลยค่ะหมุดน่ะ! ขายขี้หน้าบอร์ดFFป่าวๆ " ขนาด Blur กับ Suede ที่ใครๆแห่แหนว่าดีนักหนายังทำให้ดิฉันใจอ่อนไม่ได้เลย.....แล้วMorning Glory?ของพวกตัวมีเหรอจะรอด????
อย่างไรก็ตามแม้ (What's The Story) Morning Glory? งานเลื่องชื่อลำดับที่สองของพวกตัวจะค่อนข้าง "ไม่เป็นท่า" ในความคิดของแนสทิน่าก็ตามที แต่ก็ปฏิเสธไม่ลงค่ะว่าในแต่ละอัลบั้มของคุณเลียม ป๋าโนเอลและหมู่คณะจะต้องมีสักเพลงที่ฟังแล้วถึงกับขนลุกเกรียว น้ำหูน้ำตาไหลจนต้องฟังแล้วฟังอีกเบิ้ลเป็น5รอบสิบรอบต่อวัน และหนึ่งในเพลงดังกล่าวของอัลบั้ม Morning Glory? คืv Don't Look Back In Anger งานอัลเทอเนทีฟร็อคบัลลาดที่มามุขเดียวกับสูตรของ Slide Away จากงานชุดที่แล้วนั่นแหละ ถามว่าเพราะมั้ย?คงต้องตอบตามตรงว่า "ไม่" ยังสงสัยเลยว่าทำไมตัวเองถึงชอบเพลงนี้มากๆไม่ต่างจากพวกนักดนตรีคัฟเว่อร์แถวข้าวสารที่เอาเพลงนี้ไปร้องกันจังแถมยังร้องเพราะกว่าตาโนเอลตั้งเยอะ อย่างไรก็ตามต้องขอชมนะคะว่าคุณโนเอลเธอมั่นมากเพราะเสียงเธอนี่ไม่ได้มีเสน่ห์อะไรเลย พลังรึก็ไม่มีกลวงโบ๋แถมฟังไปฟังมายังอดขำไม่ได้ตะโกนแหกปากปาวๆๆๆทั้งเพลงเหมือนคนประสาทรั่ว แต่ความโดดเด่นมันอยู่ที่เนื้อหาเจ็บๆ เมโลดี้สวยๆและท่อนคอรัสสุดแสนจะอัจฉริยะที่มีแต่โอเอซิสวงเดียวจริงๆที่ทำแบบนี้ได้คือฟังครั้งแรกแล้วมันผ่านรูหูทะลุไปถึงขั้วหัวใจเลย ที่สำคัญแม้เสียงตาโนเอลจะป่วยแต่เรื่องอารมณ์กับเข้มข้นทรงพลังและเข้าถึงมากๆ.......ฟังแล้วไม่สงสัยว่าวงที่ถูกตรงหน้าว่าไร้ซึ่งพัฒนาการใดๆที่สุดวงหนึ่งในสหราชอาณาจักรทำไมถึงกลับกลายเป็นหนึ่งในวงดนตรีที่ทรงอิทธิพลที่สุดวงหนึ่งของโลกและแน่นอนแม้แต่ดิฉันที่ไม่ชอบพวกเขาจับใจ.....ก็ยังอดไม่ได้ที่จะต้องยอมรับว่าเพลงของพวกเขามีอิทธิพลกับชีวิตการฟังเพลงจริงๆ
แก้ไขล่าสุดโดย Armand D'Angouleme เมื่อ Wed Jan 05, 2011 12:47 am, ทั้งหมด 4 ครั้ง
