˹���á Forward Magazine

ตอบ

สุสานนักเรียน ตอนที่2 (4)
ผู้ตั้ง ข้อความ
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ สุสานนักเรียน ตอนที่2 (4) 


http://hysteriaculture.wordpress.com

hysteria

สุสานนักเรียน ตอนที่2 สุภาพสตรีชุดขาวกับการจองจำมรณะบนชั้น8

บทความ/นิยา่ยในเพจ Hysteria นี้ ถือเป็นลิขสิทธิ์แก่ผู้เขียน “นายมัลนร ล้ำสกุลวงศ์” (https://www.facebook.com/ArmandVladJekyllDangouleme8774 และเพจ http://www.facebook.com/hysteriaculture )เท่านั้น ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอกส่วนหนึ่งส่วนใด หรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาติ

เด็กๆเดินออกมาจากห้องอาหารพร้อมกับมิสมาลิน ผกา เลวรำพึงและซิสเตอร์เวโรนิก้า แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันหยุดแต่พวกคุณครูที่พักอยู่ในโรงเรียนถ้าไม่มีใครติดธุระออกไปไหนส่วนมากทุกคนก็จะเตรียมแผนการสอนและทำเอกสารประกอบการเรียนที่ค้างคาไว้ในช่วงครึ่งบ่ายวันอาทิตย์เนื่องจากทุกคนได้ชาร์ตพลังกันเต็มที่ในวันเสาร์แล้วยกเว้นบาทหลวงและซิสเตอร์ทุกคนในโรงเรียนที่ต่างต้องปฏิบัติตามกฏของการรักษาวันสะบาโตอันศักดิ์สิทธิ์โดยเคร่งครัด พวกฮาเวิร์ดทำทีจะขอช่วยเหลืองานอาจารย์เพราะว่าเตรียมแผนที่จะแอบถ่ายสารคดีผีบนอาคารเรียนคืนนี้ในขณะที่หลินและกาโต้ขอตัวแยกย้ายไปเรียนพิเศษในช่วงบ่าย ระหว่างเดินผ่านหอพักสีแดงที่เป็นหอพักของนักเรียนประจำทุกคนหยุดดูรถพยาบาลและนักเรียนประจำกลุ่มใหญ่ที่ยืนมุงหน้าประตูทางเข้าหอพัก “นี่พวกเธอมุงดูอะไรกัน?” มิสมาลินเดินเข้าไปถามด้วยสีหน้าแสดงความตกใจ “มิสคะ ฮือๆๆๆ” ชัยยศนักเรียนสาวประเภทสองประจำห้องม.5/3เดินร้องไห้เข้ามากอดมาลินที่หน้าซีดเผือดลงทันที “เธอเป็นอะไรแก้ว ร้องไห้ทำไมลูก?!!!” ชัยยศสะอึกสะอื้นก่อนที่อ๊อฟนักเรียนกะเทยอีกคนจะเดินมาสมทบด้วยน้ำตานองหน้า “เนติอุดม ตะ ตายแล้วค่ะมิส!!!” สิ้นคำพูดของอ๊อฟมาลินถึงกับทรุดตัวลงไปนั่งคุกเข่าที่พื้น เธอตกใจจนพูดอะไรไม่ออกที่จู่ๆลูกศิษย์ในห้องก็มาด่วนจากไปกระทันหัน แอนดี้ที่แม้ว่าจะไม่ได้สนิทอะไรกับเนติอุดมมากก็อดเสียววูบจนปวดมวนในช่องท้องไม่ได้สิ่งแรกที่เขาคิดถึงคือคำพูดของผกาที่ว่า “ทุกครั้งเมื่อมีใครในโรงเรียนเห็นผีผู้หญิงในชุดขาวจะมีใครสักคนในโรงเรียนตาย” แอนดี้ยืนมองเจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลค่อยๆเข็นร่างไร้วิญญาณของเพื่อนร่วมห้องออกมาเขาไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้เมื่อเห็นภาพของคริสมาสต์ ฮาเวิร์ดและบรูโน่วิ่งเข้าไปกอดและเขย่าศพเพื่อน ในขณะที่ผกาและเลวรำพึงค่อยๆพยุงร่างของมาลินที่ร้องห่มร้องไห้จนแทบจะหมดแรงขึ้นมา ฮโยมินและดีไซน์ยืนหน้าซีดเผือดพลางกอดซิสเตอร์เวโรนิก้าที่ปล่อยโฮออกมาโดยปราศจากการควบคุม “เนติอุดมเป็นนักกีฬาทีมบาสของโรงเรียนเราด้วย” ฟารีดาที่แม้ว่าเธอจะแข็งแกร่งจนไม่ร้องไห้ออกมาไม่ได้แต่น้ำเสียงก็เธอสั่นเครืออย่างที่แอนดี้แทบจะไม่เคยได้ยิน เธอพยักเพยิดให้แอนดี้มองฮาเวิร์ดที่กำลังยืนน้ำตานองหน้ามองร่างของเพื่อนร่วมทีมค่อยๆถูกเข็นขึ้นรถพยาบาล

แอนดี้,ฟารีดาและฮโยมินอยู่ช่วยผกากับเลวรำพึงนั่งทำเอกสารการสอนวิชาภาษาอังกฤษให้กับซิสเตอร์เวโรนิก้าที่ขณะนี้กำลังอยู่ที่โรงพยาบาลกับมิสมาลิน,ซิสเตอร์รจิตา คริสมาสต์,ฮาเวิร์ด,ดีไซน์,บรูโน่และนักเรียนประจำห้องม.5/3บางคนเพื่อติดตามผลการวินิจฉัยสาเหตุการตายของเนติอุดม “ไม่น่าเชื่อจริงๆเลยนะคะ เนติอุดมเป็นนักเรียนที่น่ารักมากๆอาจจะมีดื้อบ้างกวนๆไปบ้าง เมื่อวันศุกร์ก็ยังคุยกับมิสอยู่เลยจู่ๆก็มาด่วนจากไปแบบกระทันหันจริงๆ” ผกาพูดขึ้นให้เลวรำพึงฟังเป็นครั้งแรกที่แอนดี้เห็นสีหน้าสลดใจอย่างแท้จริงจากครูสาวหน่วยข่าวกรองประจำโรงเรียนท่านนี้ “น่าสงสารจังเลยนะคะคือส่วนตัวเวลาแมวเห็นภาพแบบนี้แล้วมันอดกลัวไม่ได้จริงๆ ด้วยความที่เราเป็นครูอ่ะเนอะฮโยมินพอมาเห็นอะไรไม่ดีเกิดกับนักเรียนใจเราก็พลอยไม่ดีไปด้วย” เลวรำพึงพูดกับผกาและเด็กๆด้วยสีหน้าซีดเผือดและน้ำเสียงกังวลใจชนิดที่ฉาบกลบความเสแสร้งไว้ได้อย่างแนบเนียน “แอนดี้เธอดูซึมๆไปนะ ไม่สบายรึเปล่า?” ฟารีดาถามเมื่อเห็นท่าทางที่ไม่ค่อยสู้ดีของเด็กหนุ่ม “หรือเธอยังกังวลเรื่องผีชั้น8ที่เธอเห็น?” ฮโยมินถามลอยๆจนผกาวางงานบนโต๊ะทุกสิ่งอันแล้วรีบเลื่อนเก้าอี้ตรงมาทางพวกเขา “อะไรนะคะ! แอนดี้หนูเห็นผีบนชั้น8อีกแล้วเหรอ?” ผการีบเบียดตัวเข้ามาร่วมแจม “คงไม่ใช่ผู้หญิงชุดขาวคนนั้นใช่มั้ยคะ? ตายแล้ว!!! น่ากลัวจังเลยจะมีใครเป็นอะไรอีกเนี่ย?” ผกาต่อบทสนทนาเองได้ตรงเผงประหนึ่งนั่งทางในเข้าไปในใจของแอนดี้และฟารีดา “ใช่แล้วค่ะอาจารย์ คือหนูกับแอนดี้เห็นเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมานี้เองคือพวกหนูสงสัยคำร่ำลือที่ว่าพอมีใครเห็นผู้หญิงชุดขาวคนนี้แล้วจะมีคนตายนี่มันยังไงกันแน่คะเพราะวันนี้เนติอุดมก็…” ฟารีดาสบโอกาสงามจึงจี้จุดความเป็นนักประจานสัมพันธ์มือฉมังของผกา “จริงหรือคุณเรื่องนี้น่ะ?!!!” เลวรำพึงเสริมด้วยทีท่าสนใจทำเอาจิตวิญญาณในฐานะขาเม้าท์ตัวแม่ของผกาครุกกรุ่นขึ้นไปอีกระดับ

“ก็เท่าที่มิสเคยคุยกับพวกซิสเตอร์และครูเก่าๆที่นี่นะคะเห็นพวกเขาบอกว่าผีตัวนี้เป็นคนเก่าคนแก่ของโรงเรียนค่ะ บ้างก็ว่าเป็นครูที่ตายตอนที่พวกฝ่ายอักษะมาทิ้งระเบิดที่โรงเรียนเราสมัยสงคราม อู๊ยยย ตอนนั้นยังไม่สถาปนาชื่อเป็น “เซนต์มาบุส” ในเครือซาเลเซียนเลยนะคะ ไม่สังเกตุหรือคะว่าทำไมโรงเรียนของเราถึงเปิดสอนแต่ระดับชั้นมัธยมเพราะว่าพวกพวกอักษะมันมาทิ้งระเบิดตรงบริเวณที่เรียนประถมเสียราบเป็นหน้ากลองเด็กตายครูซิสเตอร์ตายกันเต็มเลยค่ะ พูดแล้วก็น่ากลัวนะคะเพราะพวกครูที่เข้ามาใหม่ๆบางทีก็เห็นเด็กนักเรียนประถมวิ่งหยอกล้อกันไปมาทั้งๆที่โรงเรียนเราไม่มีเด็กประถมมาจะร่วม50ปีได้แล้วกระมังคะ” คำพูดของผกาทำเอาเลวรำพึงถึงกับขนหัวลุกเพราะเธอจำได้ว่าวันเปิดเรียนที่เธอมาสายนั้นเธอเห็นเด็กประถมสองคนวิ่งหยอกล้อกันจริงๆ “แต่มิสได้ยินมาอีกเรื่องหนึ่งค่ะลูกๆว่าอาจจะเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนคนเก่าท่านหนึ่งที่หายสาบสูญไปหลายสิบปีแล้วจนทุกวันนี้ยังไม่มีใครเจอตัวเลยนะคะ ได้ยินว่าท่านชื่อ ‘คุณหญิงบุปผารัตน์’ หรืออะไรสักอย่างนี่แหละ ชีเป็นคนดุค่ะ เจ้าระเบียบ เฮี้ยบและหวงโรงเรียนมากๆเรื่องนี้คนเก่าคนแก่อย่างซิสเตอร์เวโรนิก้า ซิสเตอร์รจิตา มาสเตอร์ชรินทร์และลุงโก๋ที่เป็นพ่อบ้านที่นี่มานานรู้กันดีค่ะ บ้างก็ว่าเป็นคำสาปนะคะเพราะลุงโก๋บอกกับมิสว่าตั้งแต่นางหายไปที่โรงเรียนนี้ก็มีเด็กนักเรียนตายทุกปีค่ะแล้วก่อนที่จะมีใครตายทุกครั้งจะมีคนเห็นนางค่ะมายืนอยู่บนชั้น8ใส่ชุดสีขาวและหน้าเละๆยุบๆไปซีกหนึ่งเล่นเอานักกีฬาโรงเรียนจับไข้ไปหลายคนและเท่านั้นไม่พอนะคะจะมีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นทุกปีค่ะอย่างล่าสุดก็กรณีของมิสอุไรที่ถูกไฟครอกบนเรือนกลางน้ำและเทอมก่อนยังมีซิสเตอร์ท้องแก่คนหนึ่งชื่อวิไลพรที่ทุกวันนี้ก็หายสาบสูญไปจนตำรวจยังตามตัวไม่เจอเลยเชียวค่ะแล้วไหนจะยังซิสเตอร์ขนิษฐาที่เมื่อปีที่แล้วก็ผูกคอตายที่ห้องน้ำนักเรียนชายจนทางเครือซาเลเซียนต้องย้ายซิสเตอร์สากุลวดีที่ประวัติการปกครองที่นั่นไม่ค่อยดีเท่าไรมาเป็นคุณแม่ฝ่ายปกครองที่นี่แทนยังไงล่ะคะ แต่มิสสันนิษฐานเอานะคะว่าท่านบุปผารัตน์น่าจะตายไปแล้วจริงๆแล้วก็น่าจะตายในโรงเรียนนี่แหละค่ะแต่ไม่มีใครพบศพ ไม่งั้นจะเฮี้ยนได้ขนาดนี้เหรอคะ? โอ๊ยยยย ยามเยิมแม่บ้านภารโรงครูบาอาจารย์ยันเจ้าของร้านอาหารลาออกกันไปเยอะเพราะเจอดีนี่แหล่ะค่ะ!” ผกาป่าวประกาศความอัดอั้นตันใจออกมาเต็มที่และดูเหมือนว่าบทสนทนาหัวข้อนี้จะสะกดคนฟังให้เงียบกันทั้งห้องได้

ซิสเตอร์เวโรนิก้าเดินวนไปวนมาอยู่ด้านล่างด้วยใจร้อนรนในขณะที่ดีไซน์กำลังสอนซิสเตอร์รจิตาเล่นเกมส์ Candy Crush ในiPadเป็นการฆ่าเวลาส่วนเด็กคนอื่นๆถ้าไม่นั่งพูดคุยกันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คไปตามเรื่องระหว่างรอผลการชันสูตรของแพทย์ “มิสโทรคุยกับทางผู้ปกครองของเนติอุดมแล้วค่ะพวกท่านจะเดินทางขึ้นมาจากภูเก็ตคืนนี้” มาลินเดินมาบอกซิสเตอร์เวโรนิก้าและลูกศิษย์ “ว่าแต่หนูสงสัยว่าบ้านของเนเขาอยู่ที่ภูเก็ตแล้วทำไมถึงไม่เรียนที่หาดใหญ่ล่ะคะ” ชัยยศที่ยังนั่งเช็ดน้ำตาอยู่ถามมาลิน “ชื่อเสียงที่วิทยาเขตุหาดใหญ่ไม่ดีน่ะสิแก้ว ลูกคนมีเงินมาเรียนที่นั่นไม่กี่คนหรอกเลยต้องเปิดเป็นโรงเรียนอุปถัมภ์ไง” มาลินตอบ “ว่าแต่พวกเธอเป็นยังไงกันบ้างล่ะ?รู้สึกดีขึ้นแล้วรึยัง?” รจิตาหันไปถามบรูโน่,คริสมาสต์และฮาเวิร์ดที่ยังคงนั่งหน้าซีดเซียว “โอเคแล้วครับมิส” คริสมาสต์ตอบ “มิสครับหมอมาโน่นแล้วครับ” บรูโน่บอกมาลิน “สวัสดีครับซิสเตอร์และนี่มิสมาลินครูประจำชั้นของน้องเนติอุดมผู้เสียชีวิตใช่มั้ยครับหมอรบกวนเชิญทุกท่านที่ห้องชันสูตรศพด้วยนะครับ “พวกเธอทุกคนรออยู่ที่นี่แหละ อย่าเสียงดังกันนะ” ซิสเตอร์รจิตาหันมากำชับเด็กๆ “ซิสเตอร์ครับขอพวกผมไปด้วยได้มั้ยครับพวกผมอยากรู้ว่ามันเป็นอะไรตาย” บรูโน่อ้อนวอน “ก็ได้ไปสิแค่พวกเธอสามคนนะ ดีไซน์อย่าไปเลยยังไงเราก็เป็นเด็กผู้หญิงนะ” มาลินบอกในขณะที่ดีไซน์นั่งลงโดยไม่คัดค้าน

“ผลชันสูตรศพคือน้องเนติอุดมเสียชีวิตเนื่องจากอาการติดเชื้อที่บาดแผลและทนพิษบาดแผลไม่ไหวประทานโทษนะครับน้องเขามีพฤติกรรมเบี่ยงเบนทางเพศรึเปล่าครับ?”หมอพูดขณะที่กำลังเดินนำทุกคนไปยังห้องชันสูตร “ไม่แน่นอนครับ เนมันคบกับรุ่นพี่ม.6อยู่และเป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียนด้วยครับ” ฮาเวิร์ดแย้ง “มีอะไรหรือคะคุณหมอ?” ซิสเตอร์เวโรนิก้าถามด้วยความสงสัย แต่นายแพทย์ไม่ตอบพลางเปิดผ้าคลุมศพให้ทั้ง6ดูภาพนั้นทำเอาซิสเตอร์เวโรนิก้าถึงกับปิดปากจนรจิตาและมาลินต้องรีบเข้าไปประคอง ในขณะที่เด็กหนุ่มทั้งสามตกใจร้องกันลั่น “ผู้ตายถูกตัดและคว้านอวัยวะเพศออกไปจนหมดซึ่งรอบปากแผลของผู้ตายเกิดอาการอักเสบและติดเชื้ออย่างหนักเป็นสาเหตุของการเสียชีวิตครับ” คริสมาสต์ยืนขาสั่นพั่บๆฟังหมอวินิจฉัยสาเหตุการเสียชีวิตของเพื่อนด้วยใบหน้าซีดเผือดก่อนที่เขาจะทนไม่ไหววิ่งออกไปอาเจียนหน้าห้องจนหมดแรงสลบไปในที่สุด

“ค่ะคุณแม่ หนูกลัวว่าพวกตำรวจจะมาตรวจสอบแล้วพวกเราจะซวยกันหมด” ซิสเตอร์สากุลวดีที่กำลังเข้าเงียบอยู่ที่เชียงใหม่กำลังฟังการรายงานทางโทรศัพท์ของนักเรัยนคนสนิทด้วยสีหน้าปราศจากความรู้สึก “ไม่ต้องกลัวลูกแม่ พวกเราได้รับการชำระล้างให้เป็นผู้บริสุทธิ์ในสายพระเนตรของพระผู้เป็นเจ้าแล้ว ปล่อยทุกสิ่งไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์ ผู้บริสุทธิ์พระองค์จะทรงคุ้มครองเสมอ”

“พอได้อ่านเมสเซจจากฮโยมินนะพวกเราก็รีบกลับมาทันทีเลยล่ะคิดว่าเป็นประเด็นที่น่าสนใจทีเดียว” ดีไซน์ที่เพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาลพูดกับฮโยมินด้วยความพึงพอใจกับข้อมูลเรื่องผีบนชั้น8ที่เธอเพิ่งได้รับมาสดๆร้อนๆ “ว่าแต่นี่พวกเธอยังมีอารมณ์จะมาถ่ายรายการอะไรกันอีกเหรอเนี่ย? เพื่อนก็เพิ่งตายไปทั้งคน!” ฟารีดาถามด้วยน้ำเสียงประหลาดใจกึ่งๆเย้ยหยัน “ก็ถ้าไม่ถ่ายวันนี้แล้วจะไปถ่ายวันไหนล่ะครับ วันนี้แหละฤกษ์ดีที่สุดแล้วมิสมาลิน ซิสเตอร์เวโรนิก้า ซิสเตอร์รจิตากับพ่อจรัลก็ต้องรอพบพ่อแม่ของเนที่โรงพยาบาล อีสากุลวดีก็ไปเข้าเงียบ ครูคนอื่นที่อยู่หอก็มีมิสผกากับมิสปิยะวดีคุยง่ายทั้งคู่ ซิสเตอร์คนอื่นๆก็แทบจะไม่มายุ่งอะไรกับพวกเราเลย ลุงโก๋กับพวกยามซื้อเบียร์ซื้อM150เลี้ยงวันละขวดก็เงียบกริบแล้ว” ฮาเวิร์ดยักคิ้ว “ว่าแต่เรื่องของเนติมันน่ากลัวมากเลยนะ จะเอาจริงๆเหรอฮโยมินใจคอไม่ดีเลยอ่ะ!” เด็กสาวขัดขึ้นแต่บรูโน่แหวใส่ “The Show Must Go On Baby! ว่าแต่แอนดี้ยูจะเอาด้วยมั้ย?” บรูโน่หันมาถาม “เอาสิ!” แอนดี้ตอบอย่างเด็ดเดี่ยว “แอนดี้เธอจะบ้าเหรอ?” ฟารีดาพูดด้วยความตกตะลึง “ฉันก็อยากรู้ว่าเรื่องนี้มันอะไรกันแน่คือฉันทนไม่ได้หรอกนะเจอดีตั้งแต่เปิดเทอมเลย ยังไงก็ต้องหาคำตอบดูล่ะ!” ฟารีดายืนมองดูแอนดี้ที่ดูเหมือนจะตัดสินใจไปแล้วจริงๆเธอจึงรู้ว่าป่วยการที่เธอจะขัด “งั้นฉันเอาด้วย!” ฟารีดาพูดขึ้นทำเอาฮาเวิร์ดยิ้มเยาะ “โอ้โห ฟารีดาเป็นห่วงเบบี๋แอนดี้ดั๊วะ” เด็กหนุ่มพูดแซวในขณะที่เด็กสาวหันไปตอบเขาอย่างเผ็ดร้อน “ใช่ฉันเป็นห่วงแอนดี้! ที่ฉันเอาด้วยเพราะว่าวันนี้คริสมาสต์ป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลต่างหาก หลินก็ไม่อยู่ ครั้งที่แล้วเธอก็เล่นอะไรแพลงๆจนกาโต้นอนจับไข้ไปตั้งหลายวัน ฉันรู้นะว่าพวกเธอจะวางแผนแกล้งแอนดี้กันซึ่งใครกล้าทำล่ะก็เตรียมเจอกับตัวแม่ได้เลยย่ะ!”


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  


ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
แสดงเฉพาะข้อความที่ตอบในระยะเวลา:
ตอบ หน้า 1 จาก 1
คุณไม่สามารถสร้างหัวข้อใหม่
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลบข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลงคะแนน
  


copyright : forwardmag.com - contact : forwardmag@yahoo.com, forwardmag@gmail.com