http://www.facebook.com/hysteriaculture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2013/12/04/atoms-for-peace-amok-electronicaexperimental-rockalternative-rock-95-55/
Atoms for Peace : Amok : Electronica/Experimental Rock/Alternative Rock (95% = 5/5)
(เป็นรีวิวที่เคยเขียนไว้ก่อนเปิดบล็๋อคนะคะล่าสุดอัลบั้มนี้อยู่ที่อันดับ17ของชาร์ต20อัลบั้มสุดประทับใจแห่งปีของทางเพจ Hysteria ว่้าแล้วขอหยิบมาลงอีกรอบ)
หลังจากแปะภาพไว้ว่าจะเขียนวิจารณ์เสียดิบดีตัวดิฉันเองก็หนีไปเอ้อระเหยเล่นเกมส์ทำโน่นทำนี่เป็นร่วมสัปดาห์กว่าจะมา(อ้าว!!!)ได้ฤกษ์ฉุกคิดได้ว่าเรามีสัญญากับแฟนเพจว่าจะเขียนวิจารณ์ถึงหนึ่งในอัลบั้มที่ชอบที่สุดของปี2013อย่า่ง Amok ของ Atoms For Peace นี่หว่า - ที่สำคัญงานเขาวางขายมาตั้งแต่ปลายเดือนกุมภาพันธ์เพิ่งจะมามีอารมณ์เขียนวิเคราะห์วิจารณ์เอาอีตอนเดือนพฤษภาคมนี่ก็ว่าช้าจะแย่แล้วนี่ยังไม่วายมีอารมณ์ชมนกชมไม้ตั้งคอลัมน์แล้วก็เลื่อนออกไปอีก หึหึหึ
เชื่อว่าแฟนคลับชนิดเดนตายที่ตามหอบหิ้ววง Radiohead มานานก็คงไม่พลาดที่จะให้การสนับสนุน Atoms For Peace ชนิดอุ่นหนาฝาคั่งเนื่องด้วยหัวหอกของโปรเจ็คไม่ใช่ใครที่ไหนคะ คุณธอม ยอร์คนักร้องนำของทางวงตามติดมาด้วยโปรดิวซ์เซอร์คู่บุญอย่าง ไนเจล ก็อดริช ที่ก็นับว่าเป็นอาวุธลับของRadioheadปลุกปั้นดนตรีอิเล็คโทรนิคจิตหลุดเจ๋งๆให้พวกเราได้ฟังกันมายาวนานทีเดียว นอกจากนี้แล้วหันมาพิจารณาผู้ร่วมงานท่านอื่นๆก็ต้องบอกว่าAtoms For Peaceนี่ไม่ใช่ไก่กานะคะเพราะพ่วงมาด้วยนักดนตรีดีกรีระดับพระกาฬทั้งนั้น มือเบสส์จาก Red Hot Chili Peppers(Flea),มือกลองของ BeckและวงR.E.M.( Joey Waronker)ตลอดจนสมาชิกจาก Forro In The Dark ( Mauro Refosco ) ที่มาทำหน้าที่เล่นเพอร์คัสชั่นให้ อ่านชื่อแต่ละท่านแล้วก็ถึงกับขนหัวลุกกันเลยทีเดียว
ในเรื่องของภาคดนตรีเดากันไม่ยากเพราะถึงขนาดที่ออกตัวแรงซะขนาดนี้ว่าป๋าธอม ยอร์คเป็นพ่องานและมีท่านไนเจล ก็อดริชมาขึ้นแท่นกุมบังเหียน ตัวเพลงมันก็คงจะไม่หนีไปจากเพลงแบบRadioheadเสียเท่าไรซึ่งก็ออกมาจริงเสียยิ่งกว่าคาดเดาเพราะในอัลบั้ม Amok ชุดนี้อัดแน่นไปด้วยดนตรีอิเล็คโทรนิคขมุกขมัวหนาวเหน็บเย็นยะเยือกหลอนลอยละล่องที่สะท้อนถึงสภาวะความแปรปรวนซับซับภายในใจมนุษย์ตลอดจนสภาพแวดล้อมภายนอกที่วิปริตวิปลาสได้อย่างดี บางเพลงยังจับเอาความเป็นร็อคเข้ามาประดังกับซาวนด์ทดลองต่างๆนานาจนถือกำเนิดงานแบบ เอ๊กซ์เพอริเมนทัลร็อค ป่วงๆล้ำๆชวนระทึกขวัญตามสไตล์ของสองคู่หูที่ดิฉันเรียกแบบคู่จิ้นเกาหลีว่า ธอมริช อย่างที่แฟนๆคุ้นเคย - แล้วที่เราคุ้นเคยกันมาร่วม20กว่าปีได้ตั้งแต่มีRadioheadเคยผิดหวังกับพวกเขากันมั้ยล่ะ?
จะว่าไปเท่าที่อ่านวิจารณ์ของสำนักนอกดูส่วนมากแล้วพวกนักวิจารณ์เขาจะหยิบงานชุดนี้ไปเปรียบเทียบกับ Eraser โซโล่อัลบั้มชุดแรกของป๋าธอมโดยนิยามว่าเป็นภาคที่มีความหนักแน่นทางดนตรีและมีสีสันมากกว่าตลอดจนเจือความเป็นRadioheadใน The King Of Limbsไว้พอสังเขป ส่วนตัวเท่าที่ฟังภาพรวมแล้วก็เห็นด้วยนะคะเพราะใน Amok นี่ดูเหมือนจะเป็นการต่อยอดอิทธิพลจาก Eraser อย่างเห็นได้ชัดซึ่งพัฒนาลูกเล่นต่างๆไปสู่ภาคดนตรีอิเล็คโทรนิคที่หนักแน่นกว่า ซับซ้อนและโต่งกว่าเป็นเท่าตัวส่วนตัวดิฉันว่าฟังยากกว่านะ อย่างไรก็ตามส่วนตัวถ้าให้มองความเป็น Radiohead ในงานชุดนี้ส่วนตัวไม่ได้คิดถึง The King Of Limbs เลย อาทิใน Before Your Very Eyes (4.5/5) เพลงเปิดอัลบั้มนี่เป็นการผสานเอากีต้าร์ร็อคสไตล์อัลเทอเนทีฟเท่ห์ๆชนกับดนตรีอิเล็คโทรนิคและสารพัดซาวนด์ทดลองต่างๆทั้งโพรแกรมมิ่ ซินธิ์ตามธรรมเนียมเอ็กซ์เพอริเมนทัลที่ทำเอานึกไปถึงงาน อาร์ทร็อค เท่ห์ๆในอัลบั้ม In Rainbow มากกว่า งานสไตล์อวองการ์ตที่เป็นศิลปะAbstractจัดๆยากที่จะจับต้องน่ะค่ะ เคมีแรงมากๆฟังแล้วอยากจะไปหยิบอัลบั้มเก่าๆของRadioheadตั้งแต่สมัย Kid A ย้อนกลับมาฟัง
แค่บีทอิเล็คโทรนิคหลอนๆดูลึกลับใน Default(4.5/5) ขึ้นต้นมาก็ทำเอาดิฉันใจเต้นระส่ำเพราะส่วนตัวสัมผัสได้ว่าต้องเป็นเพลงที่ไม่ธรรมดาซึ่งก็จริงแม้จะเป็นงานอิเล็คโทรนิคหลอนๆเย็นยะเยือกบาดขั้วหัวใจตามสูตรที่ Radiohead ชอบทำแต่ก็นับว่าทำออกกมาได้มีเสน่ห์ถูกอกถูกใจทุกครั้ง ฟังแล้วอินมากๆถึงขั้นหลุดลอยไปเลย เร่งจังหวะขึ้นมาหน่อยกับซินธิ์ตึ๊บๆที่ทำให้โครงสร้างเพลงแลดูซับซ้อนขึ้นเป็นเท่าตัวใน Dropped (4.5/5) งานเชิงเอ็กซ์เพอริเมนทัลสไตล์EraserประสานRadioheadอันสุดแสนงามระยับฟังแล้วหายใจหายคอไม่ทัน มาที่ Stuck Together(5/5) ใครอาจจะหาว่ามาแบบสยองหูระทึกขวัญแต่ส่วนตัวเป็นเพลงที่น่ารักมากๆค่ะสำหรับดิฉันกับงานเอ็กซ์เพอริเมนทัลร็อคหลอนๆที่จับเอาทั้งอิเล็คโทรนิค ซินธิ์ ทริพฮอพและอัลเทอเนทีฟร็อคเท่ห์ๆมาสอดประสานกันได้อย่างลงตัว เท่ห์มากๆชอบเกือบจะที่สุดในอัลบั้มนี้แล้ว กีต้าร์สวยๆกับซาวนด์หลอนๆใน Judge Jury And Excecutioner (4.5/5) ที่คนอื่นฟังอาจจะหาว่าวิปริตหรือหลุดโลกแต่กับเรานี่คือหนึ่งในแทร็คที่เป็นนิยามของความสวยงามใน Amok ชนิดที่เหนือจะพรรณนา เช่นเดียวกับใน Reverse Running (5/5) แทร็คถัดมาที่ดำเนินเรื่องบนความเรียบง่ายของกีต้าร์เท่ห์ๆกับอิเล็คโทรนิคแต่พลังที่เข้มข้นมหาศาลของผลลัพธ์สะกดเราให้นิ่งอยู่กับที่ชนิดลุกหนีไปไหนไม่รอดจริงๆ ชอบบรรยากาศในเพลงนี้มากๆมันจับต้องยาก ฟังยาก เข้าถึงยากแต่มีอยู่จริงนะลองมองรอบตัวเราสิ! ปิดท้ายอัลบั้มด้วยไทเทิ่ลแทร็ค Amok (4/5) นี่ก็หลอนหัวชนิดทำเอาเราหลุดลอยออกไปในอวกาศ
ฟังจบด้วยอาการ เอ๋อๆเบลอๆมึนๆ เปล่า!!! ไม่ใช่ว่าเพลงไม่ดีแต่มันดีเสียจนเป็นงานที่แทบจะไม่น่าถือกำเนิดมาบนโลกนี้ใบนี้สำหรับดิฉันคือฟังแล้วเหมือนกับเราถูกดูดไปอยู่ในมิติอื่นจักรวาลอื่นที่ความหนาบเหน็บเย็นยะเยือกล่องลอยอ้างว้างเข้าขั้นอำมหิตนี้คือความสวยงามอย่างถึงขีดสุด จะว่าไปทุกงานของ Radiohead ตั้งแต่ Kid A ก็แบบนี้ทั้งนั้นแต่ใช่ว่าจะสักแต่ฟังยากฟังไม่รู้เรื่องเสียเมื่อไรของเขาฟังยากจริงแต่ถ้าเปิดใจแล้วคุณจะสามารถสัมผัสได้ถึงพลังอันเข้มข้นและมนณ์เสน่ห์อันเหลือร้ายของอัจฉริยภาพทางดนตรีของพวกเขาโดยแท้
