http://www.facebook.com/hysteriaculture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2013/12/14/girls-generation-lovepeace-j-popdance-pop-78-3-55/comment-page-1/#comment-509
Girls Generation : Love&Peace : J-Pop/Dance-Pop (78% = 3.5/5)
ช่วงปลายปีแบบนี้นับเป็นช่วงหมดโปรโมชั่นรีวิวอัลบั้มของปี2013ไปเป็นที่เรียบร้อยแต่พวก9สาว Girls Generation ก็ดันไม่วายมาออกอัลบั้มภาษาญี่ปุ่นชุดใหม่ส่งท้ายปีเอาใจบรรดาSONEเสียอีก ว่าแล้วก็อดใจไม่เขียนวิจารณ์อัลบั้มชุดนี้ไม่ได้จริงๆบอกตามตรง
ถ้าดิฉันตั้งใจจะไม่เขียนวิจารณ์แต่ต้องกลับลำมานั่งเขียนนี่นั่นก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่การันตีถึงความไม่ธรรมดาของอัลบั้มนั้นๆได้อย่างดีเช่นเดียวกับ Love&Peace สตูดิโออัลบั้มภาษาญี่ปุ่นชุดที่3ของ9ดาวจรัสฟ้าโซยอนชีแด(SNSD)ชุดนี้ที่บอกตามตรงเลยว่าตอนแรกไม่ได้คาดหวังอะไรกับอัลบั้มนี้มากเพราะเท่าที่ได้ฟังพวกเพลงที่ปล่อยๆออกมาเป็นซิงเกิ้ลแล้วรู้สึกเฉยๆแต่พอจับเอามายัดรวมกันไว้ในอัลบั้มเดียวกันนี่เล่นเอาดิฉันถึงกับตะลึงตะลานเพราะนอกจากจะประจวบเหมาะลงตัวพอดิบพอดีให้เอกภาพที่สูงเสียดฟ้าแล้วยังเป็นอัลบั้มที่ไพเราะติดหูและฟังได้เพลิดเพลินไหลลื่นตลอดรอดฝั่งผิดธรรมเนียมงานเกิร์ลเจนสำหรับดิฉันที่ส่วนมากฟังได้แค่พวกซิงเกิ้ลและเป็นเพลงๆไป
ในแง่ของความประทับใจดิฉันอาจจะยกให้ Girls&Peace ยังคงเป็นมาสเตอร์พีซอัลบั้มภาษาญี่ปุ่นของทางวงด้วยความที่ถึงใจในการนำเสนอทุกด้านเป็นการส่วนตัวในขณะที่ Love&Peace สำหรับดิฉันก็เปรียบเสมือนภาคต่อที่ภาคดนตรีดร็อปความแรงลงมานิ่งและหวานหูมากกว่าแต่ยังคงมีความพิเศษที่ฮุคอันไพเราะติดหูเช่นเดียวกับการนำเสนอเจพ็อพในแบบฉบับ Girls Generation ที่ประสานด้วยรสชาติอันหลากหลายทั้งอาร์แอนด์บี เต้นรำ อิเล็คโทรนิค ร็อค ฮิพฮอพ เรโทรและบัลลาดโดยทั้งหมดทั้งมวลถูกครอบคลุมด้วยความเป็นงานพ็อพตามแบบฉบับพ็อพค่ายSMไว้อย่างดีไม่มีหลุดกรอบ แต่ที่น่าแปลกคือพอเป็นงานญี่ปุ่นแล้วพวกเธอดูจะทำอัลบั้มได้มีหีบห่อที่ดีกว่างานภาษาบ้านเกิดในช่วงหลังๆที่ฟังได้แค่เป็นบางเพลงและเฉพาะซิงเกิ้ลโปรโมตเสียอีกคือแม้จะเป็นสูตรสำเร็จพอกันแต่ยังดูน่าสนใจและฉาบฉวยน้อยกว่า นับว่าแปลกนะ!
แค่เปิดอัลบั้มมากับ Gossip Girls (4/5) ส่วนตัวก็ว่ามีมิติและการเรียบเรียงที่น่าสนใจทีเดียวฟังแล้วรู้สึกเหมือนกับเป็นภาคต่อของ Flower Power ด้วยส่วนผสมทางดนตรีที่ใกล้เคียงกันทั้งพ็อพ อิเล็คโทรนิค ร็อคและซาวน์เต้นรำแบบเทคโนเพียงแต่มีกลิ่นของความเป็นเออร์บันในตัวสูงกว่ารวมถึงโครงสร้างดนตรีที่ซับซ้อนน้อยกว่า หลายท่อนในเพลงนี้สวยมากๆรวมถึงตัวฮุคของเพลงเองที่มีความโดดเด่นในตัวสูงทีเดียว แทร็คถัดไป Motorcycle (4/5) สับขาหลอกคนฟังด้วยการขึ้นต้นเป็นงานทีนพ็อพหวานแหววตามธรรมเนียมเกิร์ลเจนก่อนจะกลายร่างเป็นงานอิเล็คโทรพ็อพเต้นรำจำพวกคลับแบงเกอร์อ่อนๆประสานทั้งซินธิ์แพรวพราว ยูโรบีท เทคโน และดั๊บสเต็ปได้อย่างลงตัว ถ้าเพลงในอัลบั้มเกาหลีในช่วงหลังๆไต่มาถึงระดับนี้บ้างก็คงดีไม่น้อยนะ Flyers (4/5) น่าจับไปประกอบแอนิเมชั่นของญี่ปุ่นมากๆเพลงเอาใจโอตาคุมากๆกับสูตรสำเร็จของงานพ็อพร็อคอัพบีทดนตรีเต้นรำแกลมอิเล็คโทรนิคเจือจางแต่ว่าไม่ได้นะเพราะติดหูสุดๆ พวกตระกูล48ชีวิตทั้งหลายมาฟังเอาคงจะค้อนขวั่บ ต่อด้วย Galaxy Supernova (4/5) งานพ็อพเต้นรำสะบัดกลิ่นอายเรโทรด้วยซินธิ์และบีทดิสโก้ยุค80sฟังผิวเผินอาจจะงั้นๆแต่พอมาฟังเอาตอนรีวิวนี่ไม่อยากจะบอกว่าติดหูหนึบ หนึ่งในเพลงที่น่าจับตามองที่สุดของอัลบั้มคงหนีไม่พ้น Do The Catwalk (4/5) งานเชิงทดลองที่จับเอาความหวานหูแบบทีนพ็อพ เรโทรชนกับงานเชิงEDMน้องๆโพรเกรสซีฟเฮ้าส์เข้าจังๆกลิ่นอายนี่หลุดมาจากแคทวอล์คสมชื่อ หวานติดหูและเก๋ในเวลาเดียวกันสมคอนเส็ปท์Girls Generationมากๆ ต่อด้วย Karma Butterfly (4/5) ที่จิกเอายูโรยุค90sมาปรุงแต่งเข้ากับดนตรีคลับแด๊นซ์ร่วมสมัยชนิดที่ย่าแฌร์ได้ยินคงต้องกรี๊ดดอยากได้เป็นของตัวเอง ปิดอัลบั้มด้วย Everyday Love (3/5) งานบัลลาดที่เมโลดี้บางท่อนฟังแล้วนึกถึงHaloของบียอนเซ่ งั้นๆแหละ
ยืนยันอีกทีว่าเทียบกับ Girls&Peace งานชุดที่แล้วก็คงจะต้องบอกว่าชั้นเชิงในการนำเสนอดนตรีค่อนข้างด้อยกว่าอยู่พอตัวแต่ถ้าฟังเอาไพเราะผ่อนคลายไม่คิดมากล่ะก็ Love&Peace ชุดนี้ของพวกSNSDก็นับว่าเป็นอัลบั้มพ็อพที่เอาไว้ฟังล้างหูพลางเก็บเกี่ยวบรรยากาศแห่งความสุขช่วงปลายปีที่ดีทีเดียว เชื่อว่าเอาทั้งอัลบั้มนี้ใส่ในไอโฟน ไอพอดและมือถือตระกูลGalaxyรวมถึงอื่นๆทั้งหลายของคุณพลางเปิดยามช็อปปิ้งแถวสยามช่วงปลายปีนี่จะช่วยเพิ่มอรรถรสให้คุณๆได้ดีทีเดียว
