http://www.facebook.com/HysteriaCulture
http://hysteriaculture.wordpress.com/2014/02/06/beck-morning-phase-neofolkfolk-rockcountry-folkexperimental-95-55/
Beck : Morning Phase : Neofolk/Folk Rock/Country Folk/Experimental (95% = 5/5)
ในแวดวงของผู้ฟังที่ติดตามดนตรีสากลมาเป็นเวลานานดิฉันเชื่อว่าจะต้องร้องอ๋อเมื่อเอ่ยชื่อของ เบ็ค เฮนเซ่น หรือที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางภายใต้นามในวงการสั้นๆว่า เบ็ค เพราะถ้าเท้าความไปถึงอิทธิพลจากอัลบั้ม Odelay ในปี1996ของเขาที่นักวิจารณ์ดนตรีและผู้ฟังทั่วหัวระแหงต่างพร้อมใจกันยกให้เป็นหนึ่งในอัลบั้มที่เยี่ยมยอดที่สุดประจำทศวรรษ90sที่ทุกวันนี้ก็กลายเป็นโลโก้ประจำตัวศิลปินท่านนี้ให้สื่อมวลชนและนักวิจารณ์ต่างหยิบยกมาอ้างอิงเมื่อสบโอกาสเขียนบทความถึงพี่เบ็คฮั่งเซ็งนายนี้ ดังนั้นเมื่อทางทางเพจมีโอกาสดีได้ฟัง Morning Phase ผลงานอัลบั้มชุดที่12ชนิดล่วงหน้าก่อนวันวางขายตั้งหลายวันนางบ.ก.ก็ขอรีบแจ้นมาเขียนคอลัมน์วิจารณ์ฝากท่านผู้อ่านกันก่อนชนิดไม่กลัวหน้าแหกหรือรีรอการอ้างอิงจากบทความต่างประเทศสำนักใดๆทั้งสิ้น - ข้อมูลผิดถูกก็ไปว่ากันอีกทีวันที่ 25 กุมภาพันธ์ศกนี้ตอนอัลบั้มวางแหมะพร้อมขายแล้วก็แล้วกันนะคะ ศิลปินระดับพี่เบ็คอุตส่าห์มาอยู่ในมือทั้งที ข้าก็เขียนก่อนล่ะเว้ย!
ไม่รู้ว่าจะมีใครรู้สึกเหมือนดิฉันบ้างรึเปล่านะคะว่าแทบไม่อยากจะเชื่อว่าพี่เบ็คเธอทิ้งช่วงจากการออกสตูดิโออัลบั้มไปกว่า6ปีเชียวรึนี่! เพราะ Modern Guilt อัลบั้มชุดก่อนหน้านี้มันก็ตั้งแต่ปี2008เข้าไปแล้วนะคะคุณและนี่ดิฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองมัวแต่ไปสนใจอะไรที่ไหนอยู่เพราะรู้สึกว่าตัวเองเสร่อที่สุดในรอบ3ปีที่เพิ่งจะรู้ว่าพี่เบ็คโบกมือบ๊าย บายอำลาInterscopeต้นสังกัดเก่ามาซบอกค่ายCapitolเป็นที่เรียบร้อยแถมแฟนๆพี่เบ็คเตรียมรอฟังข่าวดีอีกระลอกได้เลยนะคะเพราะนอกจากMorning Phaseชุดนี้ที่พี่เบ็คเอ่ยปากมาตั้งแต่ปีที่แล้วๆว่าจะออกอัลบั้มให้ฟังกันสองชุดในปีนี้ซึ่งหนึ่งในนั้นจะเป็นอัลบั้มอคูสติคซึ่งก็คือผลงานชุดนี้ที่คุณได้อ่านอยู่นี่เอง แหม ว่าแล้วก็อดตื่นเต้นไม่ได้นะคะว่าอีกอัลบั้มจะมาแนวไหนเนอะ
ส่วนตัวขัดใจตรงที่ไม่รู้ว่านักวิจารณ์ต่างประเทศบางท่านใช้มาตรวัดอะไรในการจำแนกประเภทดนตรีของ Morning Phase ชุดนี้เนื่องจากเห็นผ่านๆตาว่าบางสถาบันระบุให้อัลบั้มชุดนี้อยู่ในหมวดหมู่ของงานจำพวก อัลเทอเนทีฟร็อค แต่โดยความเห็นส่วนตัวสำหรับดิฉันความเป็น นูโฟล์ค ในMorning Phaseชุดนี้มีความเด่นชัดค่อนข้างสูงทีเดียวกับน้ำหนักของดนตรีอคูสติคโฟล์คผสานกับภาคดนตรีเอ็กซ์เพอริเมนทัลที่ปกคลุมเบ็ดเสร็จตลอดทั้งผลงานตามด้วยกลิ่นอายของคันทรี่ย์และโฟล์คร็อคสไตล์อเมริกาน่าจ๋าตามที่พี่เบ็คได้มีจีบปากแพล็มให้คนฟังตื่นเต้นกันแล้วว่าตั้งใจจะให้เป็นผลงานที่เชื่อมต่อกับอัลบั้ม Sea Change ในปี2002 นี่ถึงกับเล่นไปขนพลพรรคนักดนตรีที่เคยฝากฝีมือไว้ในอัลบั้มชุดดังกล่าวมารียูเนี่ยนรวมพลังกันอีกรอบในอัลบั้มชุดนี้เลยนะคะเนี่ย
อย่างที่ได้เรียนไปข้างต้นว่าบทความวิจารณ์นี้เป็นอีกหนึ่งชิ้นงานที่เขียนขึ้นแบบสดๆโดยที่ยังไม่ได้อ่านเนื้อเพลงหรือตีความหมายในการสื่อสารเชิงลึกซึ้งใดๆ (เพราะไม่มีให้อ่าน!!!) ตลอดจนไม่มีข้อมูลอะไรใดๆมาให้อ้างอิงอีกดังนั้นขอเขียนจากความรู้สึกที่ฟังล้วนๆเลยนะคะกับในช่วงโปรดปรานที่สุดของดิฉันเวลาเลือกเพลงเด่นๆเด็ดๆของแต่อัลบั้ม มาที่งานชุดนี้โดนใจตั้งแต่เปิดตัวมาใน Morning (5/5) แทร็คเปิดอัลบั้มต่อจากอินเทอลูดCycleซึ่งก็ดูจะเป็นตัวแทนที่สะท้อนภาพรวมของMorning Phaseชุดนี้ได้ครบถ้วนและชัดเจนที่สุดแล้วกับการดำเนินเรื่องผ่านดนตรีนูโฟล์คสวยๆที่มีตั้งแต่ความเรียบง่ายของกีต้าร์อคูสติคโฟล์คบริสุทธิ์และความเป็นงานเชิงเอ็กซ์เพอริเมนทัลกับสรรพสำเนียงแอมเบี้ยนท์ล่องลอยหลอนหัวและโพรแกรมมิ่งอิเล็คโทรนิค นับว่าเป็นแทร็คที่ทรงเสน่ห์มากคือฟังแล้วปล่อยใจลอยละล่องหลุดไปไกลเลยทีเดียว แหม๊ ช่างเป็นความงดงามอันประหนึ่งว่ารังสรรค์มาจากโลกใบอื่นเสียนี่กระไร Heart Is A Drum (4.5/5) ที่น่าจะถูกใจคอคันทรี่ย์โฟล์คแท้ๆได้ไม่ยาก ส่วนตัวประทับใจในชั้นเชิงการประสานเสียงตามวัฒนธรรมโฟล์คที่ดูมีมิติมากอีกทั้งดนตรีก็ไพเราะเพราะพริ้งอบอุ่นน่ารักสุดๆถ้ามันออกมากระชับกว่านี้อีกนิดก็คงให้5ไปแบบไม่ยั้งคิดทีเดียว เจิดจรัสแพรวพราวมากๆ มาที่ Say Goodbye (4.5/5) อันนี้เริ่มแต้มกลิ่นบลูส์และอารมณ์แบบอเมริกาน่าแซมเข้ามาบ้างแล้วมีที่เด็ดตรงที่ท่อนคอรัสไพเราะมากๆชนิดเล่นเอาคนฟังชะงักไปได้เลยทีเดียว ฟังแล้วก็แอบนึกถึงงานพวกรู้ทส์ร็อคแบบ The Wallflower ไม่ก็งานพ็อพโฟล์คคันทรี่ย์ที่แต้มกลิ่นบลูส์แบบเอมอส ลี,จอห์น เมเยอร์หรือจอห์นี่ย์ แคชไม่ได้แต่แอบต้องการอะไรมากกว่านี้อีกนิดถึงจะให้5เต็ม เพลงถัดไป Blue Moon (4.5/5) ที่ล่วงหน้าเป็นซิงเกิ้ลแรกไปแล้วก็เป็นอีกหนึ่งงานโฟล์คร็อคเพราะๆที่ทำให้ผู้ฟังยิ้มได้ไม่ขัดเขิน แต่ถึงขั้นเป็นซิงเกิ้ลแรกนี่ไม่เห็นด้วยด้วยประการทั้งปวงย่ะ! เพลงที่ดีกว่านี้มีตั้งแยะอีตาเบ็ค! Blackbird Chain (5/5) แค่ขึ้นต้นมาบนบีทกีต้าร์อคูสติคเพราะๆนี่ก็ฉายโหงวเฮ้งมาชนิดเด่นจัดชัดเจนว่ามันต้องเป็นเพลงที่ไพเราะมากๆแน่ๆซึ่งก็เป็นจริงตามนั้นค่ะแถมดนตรียังน่ารักมากๆชั้นเชิงการเรียบเรียงก็แลดูมีมิติที่แตกต่างจากเพลงอื่นดังนั้นอย่างให้ดิฉันมัวสาธยายอยู่เลย มันเพราะมากและมากๆ แค่นี้จบ! และขออำลาพาร์ทนี้ไปด้วย Country Down (5/5) ที่เหมาะแก่การตัดซิงเกิ้ลเป็นอย่างยิ่งกับงานคันทรี่ย์โฟล์คบัลลาดที่ไพเราะงดงามชนิดกรีดเข้าไปกลางใจ เป็นเพลงที่ทรงพลังที่สุดของอัลบั้มชนิดที่หยิบไปสู้กับงานของทิม แม็คกรอว์,เบลค เชลทันหรือโทบี้ คีธได้สบายๆ
ที่เขียนๆมาก็คงไม่ต้องสาธยายว่า Morning Phase ชุดนี้เป็นงานที่บรรเจิดขนาดไหนส่วนตัวดูจากโหงวเฮ้งแล้วเชื่อว่านี่ต้องเป็นหนึ่งในอัลบั้มที่ดีที่สุดประจำปีนี้ชนิดไม่ต้องสงสัย อย่างไรก็ตามก็อาจจะมีบางจุดที่ทำให้ความดีงามของอัลบั้มนี้สะดุดบกพร่องไปบ้างแม้เอกภาพจะสูงแต่ก็คงปฏิเสธกันไม่ได้ว่าถ้าฟังโดยผิวเผินอาจจะดูคล้ายๆกันไปหมดทั้งอัลบั้มซึ่งก็ไม่แย่ถึงขั้นร้อยเนื้อทำนองเดียวหรอกระคะเพราะถ้าตั้งใจฟังจะรู้ว่าในแต่ละแทร็คก็มีจุดเด่นของตัวมันเองอยู่ตลอดทั้งอัลบั้มยังไงซะอัลบั้มของพี่ชุดนี้นี่เป็นงานที่ต้องใช้สมาธิในระดับที่สูงมากๆในการดื่มด่ำและทำความเข้าใจ ถามว่าฟังยากมั้ย? ก็ไม่!!! แต่ด้วยความเนิบนาบดาวน์เทมโพและลอยละล่องเคว้งคว้างหนาวเหน็ยเย็นยะเยือกขนาดนี้ - ขาจรไม่หลับกันหมดโลกให้มันรู้ไปสิวะ!
