สวัสดีวันมาฆะบูชา สำหรับชาวพุทธ และวันวาเลนไทน์สำหรับชาวคริสท์ค่ะ ฤกษ์งามยามดีก็ขอมาตั้งกระทู้รีวิวเมาท์มอยเพลงกับเพื่อนๆหน่อย สืบเนื่องมาจากตัวเองเพิ่งมาชอบ Fall Out Boy โดยเฉพาะพ่อนักร้องนำ แพททริก สตัมป์ ยาหยีที่พอผอมปุ๊ปก็หล่ออร่าเด้งออกมาทันที ส่งผลให้ดิชั้นต้องกลับไปขุดอัลบั้มเดี่ยวขอพ่อคุณทูนหัวนาม โซล พังค์ ซึ่งออกมาได้นานพอสมควรแล้วมาฟัง - ตอนแรกก็ฟังไปแบบไม่ได้คิดอะไร แต่พอผ่านไปสักพักก็รู้สึกว่าบางแทร็คมันก็เข้าท่า เลยเอามาแนะนำสาวๆค่ะ
ภาพรวม เห็นพ่อคุณบอกว่า " อิที่ชั้นทำ Fall out boy มาตั้งทศวรรษน่ะ ไม่ใช่ตัวตนชั้นหรอกนะ " ว่าแล้วก็มาออกอัลบั้มเดี่ยวดูซะเลย ให้สมแก่ความเชี่ยนอยากจะทำเพลงสไตล์อื่นๆ ดิชั้นก็ต้องสนองด้วยการหามาฟัง อัลบั้มนี้ประกอบไปด้วยซินธ์ไซเซอร์ อาร์แอนด์บี พ๊อพ แล้วความเป็นอัลเตอร์เนทิฟเล็กน้อย ส่วนตัวก็ไม่ค่อยรู้หรอกว่า "Soul Punk" ในนิยามของมิสเตอร์สตัมป์เนี่ย เขาจะสื่อว่าอะไร แต่สำหรับดิชั้นมันก็คือเพลงแดนซ์ธรรมดาๆนี่แหละ ฟังไปก็เพลินดีเนาะ
จุดเด่น/จุดด้อย อัลบั้มนี้เล่นกับคำว่า "อัลเตอร์เนทิฟ" ได้ดีพอสมควรเลย คือแบบในวินาทีนี้ พอได้ยินคำว่าอัลเตอร์เนทิฟปุ๊ป ทุกคนก็จะคิดถึงเพลงร๊อกใช่แมะ ? แต่อันนี้แบบ มันจะเจาะเข้าไปว่า แท้จริงมันเป็นเหมือนกับตัวเลือกของดนตรีต่างๆมากกว่าจำกัดความอยู่ที่ความเป็นร๊อกเท่านั้น แอ๊ะ เกร๋ดีน้ะ จุดเด่นสำหรับพุซซี่คือความสนุกสนาน พริ้งพรายของซินธ์ไซเซอร์มาประสมรวมกะพ๊อพ อาร์แอนด์บี ฟังเพลินดี ไม่ถึงกับฟังยาก แต่ข้อเสียงก็ตามมาติดๆก็คือความเกร่อ ที่เพลงอัลบัมนี้ไม่ค่อยจะฉีกสไตล์ออกไปเป็นต้นทางดนตรีใหม่ๆสักเท่าไร เหมือนกับเพลงเดิมๆที่คนอื่นเคยทำนั่นแหละ เปลี่ยนคนร้องเป็นแพทริกแต่นั้น แล้วอีกอย่างก็คืออัลบัมนี้งกมาก แบบ standard ให้มาอยู่แค่ 11 เพลง ตัดรีมิ๊กทิ้งไปหนึ่ง โอย อะไรจะขนาดน้าน..
01 Explode (3.5/5)
เปิดตัวเหมือนลุกระเบิดสมชื่อเพลง อิเล็กทรอนิกส์อาร์แอนด์บีจังหวะหนักหน่อย ประสมลูกบ้าของเมโลดี้พวกคนผิวดำ ( เสียงสไลด์แผ่น ปรบมือ อะไรแบบนั้น ) การร้องแบบเพี้ยน ตะโกน เจือความเป็นสตริงเข้ามานิดนึง ฟังแล้วสนุก รู้สึกว่าแทรกนี้มีพลัง-บ้าบิ่นที่สุดในอัลบัมแล้ว เอาเป็นว่าถ้าได้ยินแทรคนี้ปุ๊ป หน้าปกอัลบัมจะลอยเข้ามาเลย
02 This City (4/5)
เปลี่ยนมาที่ซินธ์พ๊อพ อาร์แอนด์บีนวลๆกันหน่อย อินโทรมาเป็นเมโลดี้สังเคราะห์นุ่มๆกังวาล สลับไปสู่อาร์แอนด์บีแล้วก้ท่อนฮุกอิเล้กทรอนิกส์สนุกๆ แต่ไม่ใช่แบบจังหวะเร็วนะปิดท้ายด้วยพอร์ชคอรัสสำเร็จรูป เพราะโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก เนื้อเพลงนี้แพทริกจะสื่อถึงแสงสีของเมืองชิคาโก้ บ้านเกิดเขานั่นเอง
03 Dance Miserable (3/5)
กลับมาที่อาร์แอนด์บีฟังก์ ให้ความรู้สึกเหมือนกลับไปที่เวกัสอีกครั้ง ความเป็นอิเล้กทรอนิกส์ และดิสโก้ย้อนยุคจะคลุ้งออกมาเลย ดูดิบๆแล้วก็กระหายพิลึก จุดเด่นมาอยู่ที่ลูกคอการเอื้อนในช่วงหลังเพลงที่ทำให้เราคิดว่ามินเตอร์สตัมป์กำลังขับเสภาอะไรสักอย่างอยู่ ใช้เวลาหน่อยนะคะสำหรับแทรคนี้ กว่าจะฟังเพราะ
04 Spotlight (3.5/5)
ซินธ์อิเล็กทรอนิกส์อีกครั้ง แต่รอบนี้จะใช้จังหวะแบบพ๊อพอาร์แอนด์บีแทน จังหวะสนุกสนานฟังสบายสอดประสานกับคอรัสนวลๆ ตัวเพลงกล่าวว่า "เธอไม่จำเป็นต้องทำตัวให้เหมือนใครทั้งงั้น คนเราสามารถเป็นสป๊อตไลท์ ส่องประกายตนเองได้ทั้งงั้น" ว้าย mv ก็น่ารักนะจ้ะ ตอนท้ายของเพลงจะดับดนตรีมาเป็นอัลเตอร์เนทิฟและกอสเปลหน่อยๆ ไปฟังเถอะเพลงนี้ คนติดป๊อปน่าจะชอบไม่ยาก
05 The I In Lie (3.5/5)
อิเล็กโทรคลับ สังเคราะห์เสียงมาแปลกๆ หน่วงๆ รวมไปกับเสียงดัดของนักร้อง แปลกมากค่ะ แปลกจนไม่คิดว่าจะเพราะ พอมาถึงกลางเพลงจังหวะจึงฉายแววเพลงออกมาเป็นบัลลาร์ดร๊อกแต่ก็เต็มไปด้วยซินธ์สังเคราะห์เช่นกัน พอถึงท่อนบริดจ์ก็สอดแทรกเสียงเบสอัลเตอร์เนทิฟมาพอประมาณ เพราะดีโน๊ะ เพราะแบบแปลกๆนั่นแหละ
06 Run Dry ( Cross My Finger Cross My Heart ) (4/5 - 3/5)
เพลงนี้ยาวมากๆ (แปดนาทีแน่ะ อีทิมเบอร์เล๊คจะสู้มั๊ยคร๊ะ ! ) แล้วก็แปลกมากๆ เหมือนเอาเพลงสามเพลงมาต่อกัน ขีดเส้นใต้คำว่าต่อกัน คือไม่ได้มีการมิ๊กให้มันเข้ากันเลย ... มาเริ่มที่ช่วงแรกดีกว่า เปิดตัวมาก็เป็นเสียงดิบเลยตบด้วยเมโลดี้เพราะๆ (เสียงแซกโซโฟนมั้ง ) ต่อด้วยที่อาร์แอนด์บีซินธ์แบบไม่ต้องคิดมาก เพลินและสนุก จนกระทั่งวินาทีที่ 3.36 เพลงก็ได้เปลี่ยนไปเป็นพ๊อพร๊อกแต่ยังมีดนตรีฟังก์กรุยกรายแฝงอยู่ คือมันเป็นอีกเพลงไปโดยสิ้นเชิงอ่ะค่ะ พอท้ายเพลงก็มีโซโล่เบสประสมกับแตร ... อืมมม ต้องฟังถึงจะรู้ แต่มันก็เพราะนะคะ ให้คะแนนตามลำดับเพลงละกัน
07 Greed (3/5)
เปลี่ยนอารมณ์มาที่มาร์ชบ้าง พอรัวกลองแต๊กไปแล้วก็แซมอาร์แอนด์บีฟังค์เข้ามา ให้ฟีลลิ่งย้อนยุคและดนตรีแทงโก้เบาๆ ท่อนฮุคมีการเคาะจังหวะที่แปลกมาก เหมือนเพลงเต้นรำสมัยก่อนเลย เก๋ค่ะ เก๋ พอมาถึงบริดจ์ก็เป็นการเกากีร์ต้าแล้วเสียงหีบเพลงก่อนจะมาระเบิดซินธ์ในช่วงท้าย งงๆค่ะ ไม่รู้ว่าฟังแล้วได้อะไร
08 Everybody Wants Somebody (3.5/5)
ถึงบางอ้อทันทีว่าแทรคบนมีไว้ทำไม มันเป็นอินโทรของเพลงนี้นี้เอง เปิดตัวด้วยเสียงแซ็กโซโฟนทำเป็นเมโลดี้เพราะๆ ส่วนตัวเพลงก็เป็นฟังก์วินเทจอาร์แอนด์บี แฝงจังหวะร้องแบบย้อนยุคติดหูดี แต่ที่สุดของความเก๋ก็คือท่อนบริดจ์ที่มีเสียงเครื่องสายแบบจีนจ๋ามาเลย น้องนึกว่ารำไทเก้กอยู่สวยลุม เออ เอาเป็นว่าเก๋ละกัน จบน้ะ เพราะด้วย แต่เพราะแบบไม่หวือหวา
09 Allie (3/5)
โพสก์ร๊อกในจังหวะที่เบา แล้วก็ต่อด้วยอาร์แอนด์บีจังหวะแปลกๆ เสียงร้องบีบๆที่ฟังแล้วพิลึกเป็นบ้า คิดว่าเพลงนี้คงกะทำเป็นบัลลาร์ดฟังค์ คือบั่บ มันให้ความรู้สึกเหมือนเพลงไทยอ่ะค่ะ พวกนักร้องที่ทั้งชีวิตกูก็มีแค่เรื่องผัวทิ้งอะไรยังงั้น , คือฟังแล้วมันไม่รู้ว่าคนร้องจะสื่ออะไร แปลกได้ค่ะ แต่ต้องพอดี โอเคนะคะ
10 Coast (It's Gonna Get Better) (3.25/5)
อะไร ? ใครมาเล่นเกมส์กด อ๋อ เป็นอินโทรเพลงนี่เอง อิเล็กทรอนิกส์ผนวกซินธ์ที่หนักแล้วก็ฟุ้งมากๆ รองพื้นจังหวะด้วยความเป็นร๊อกและอาร์แอนด์บี แกมฟังค์เล็กน้อย สำหรับใครที่เป็นคออาร์แอนด์บีอาจจะทนไปจนจบได้ แต่ ณ จุดนี้ขอสารภาพค่ะว่าเมาซินธ์มากๆ
อ้างอิงจาก:
เพลงก็มีแค่นี้แหละ ไม่รู้ทำไมให้มาน้อย คืออัลบัมนี้ซินธ์หนักจริงๆ สำหรับคนที่ไม่เข้าใจว่าคืออะไร ในหัวของพุซซี่ คิดว่ามันคือดนตรีอิเล็กทรอนิกส์แบบละเอียดอ่ะค่ะ กิ้งๆ นวลๆ แพรวพราวเทือดนั้น ใครอยากลองฟังอะไรที่สื่อถึงแสงสีในเมืองแนะนำเรยค่ะ
