http://www.facebook.com/HysteriaCulture
http://hysteriaculture.wordpress.com
(18+ : โคมทอง+สุสานนักเรียนฉบับปิดเทอม) ฤดูร้อนนั้นฉัน ขาย
(สำหรับนิยาย18+ ของทางเพจในครั้งนี้เป็นเรื่องจากซีรี่ยส์ โคมทอง นิยายห่ามๆเกี่ยวกับอาชีพ กะหรี่ ของทางเพจผนวกกับ สุสานนักเรียน ซึ่งเป็นนิยายสยองขวัญของทางเพจแต่เป็นในฉบับปิดเทอมซึ่งเรื่องนี้เป็น EP แรกของโปรเจ็คสุสานนักเรียนช่วงปิดเทอมฤดูร้อนโดยเนื้อเรื่องในตอนนี้ไม่มีส่วนใดเกี่ยวข้องกคบที่โรงเรียน เซนต์มาบุส แม้แต่น้อยเพียงแต่ตัวละครเอกของเรื่องเป็นเด็กนักเรียนโรงเรียนเซนต์มาบุส ก่อนอื่นต้องกราบเรียนก่อนว่านิยายเรื่องนี้ ไม่ใช่ นิยายจำพวก ประสบการณ์เสียว เพราะทางเพจเราไม่ได้เขียนนำเสนอเรื่องใต้สะดือรวมถึงจะแตกต่างจากนิยาย18+ก่อนหน้านี้ของเพจที่เน้นหยาบเน้นฮาและกระเดียดไปทางประสาทๆเข้าว่า ในขณะที่เรื่องนี้จะมาแนวหม่นๆเศร้าๆและเนื้อหาบีบคั้นรุนแรงจนต้องจั่วเรต18+
นิยายเรื่องนี้ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ นายมัลนร ล้ำสกุลวงศ์ เจ้าของเฟซบุ๊คส์ http://www.facebook.com/armandvladjekylldangouleme8774″ และเป็รเจ้าของเพจและบล็อคนิตยสารHysteriaหรือHysteria Culture http://www.facebook.com/hysteriaculture และ https://hysteriaculture.wordpress.com แต่เพียงผู้เดียว ห้ามมิให้ผู้อื่นนำส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายเรื่องนี้ไปเผยแพร่หรือดัดแปลงโดยมิได้รับอนุญาติ)
หนูลงมาอยู่ที่พัทยาทำไมครับ? แล้วทำไมถึงไม่กลับไปเรียนสักทีฮึ?! วาฑิตสถาปนิกหนุ่มอายุ28หันไปถาม โบว์ เด็กสาวหน้าตาสะสวยที่กำลังนอนเปลือยกายอยู่ในอ้อมแขนของเขา เรือนร่างงามของเด็กสาววัย17กำลังถูกมือข้างซ้ายที่เป็นอิสระของสถาปนิกรูปหล่อลูบไล้ไปตามใจปรารถนาระหว่างที่เขากำลังรอคำตอบจากเธออยู่ เขามองไปที่ตากลมโตสีฟ้าสว่างสดใสของโบว์ที่ถึงแม้จะดูรู้ว่าเป็นบิ๊กอายแต่ดวงตาของเด็กสาวคนนี้ก็ช่างสะกดจิตสะกดใจของเขาให้หลงใหลเหลือเกินน่าแปลกที่เขามาผ่านคู่นอนมาเกินครึ่งร้อยทั้งสาวแท้และสาวเทียมแต่เขากลับไม่เคยรู้สึกพิเศษกับใครอย่างที่เคยเกิดกับเด็กสาวคนนี้มาก่อน
หนูยังกลับลงไปตอนนี้ไม่ได้หรอกค่ะ โบว์ตอบพลางซบหน้าลงตรงแผงอกกำยำของชายหนุ่มเสียงตอบอู้อี้ที่เล็ดลอดออกมาไม่เต็มที่นั้นกลบเกลื่อนความเศร้าหมองในใจของเธอได้อย่างมิดชิดจนวาฑิตไม่ทันสังเกต มะรืนนี้แฟนพี่มีกำหนดคลอดลูกพอดีถ้าไม่รังเกียจเราจะติดรถพี่กลับไปมั้ยล่ะ? ชายหนุ่มหยั่งเชิงถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบปกติทั้งที่ในใจของเขาสงสัยไม่น้อยว่ามันคงจะมีสาเหตุอะไรสักอย่างที่ทำให้นักเรียนหญิงม.ปลายจากโรงเรียนเอกชนชื่อดังระดับประเทศคนนี้ต้องผันตัวมาเป็นสาวที่ทำงานอยู่ตามมุมมืดในผับของพัทยาใต้และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอก็ตามเขาก็พร้อมที่จะช่วยเหลือเด็กสาวคนนี้ มันเป็นความถูกชะตาที่แสนจะประหลาดเพราะก่อนหน้านี้เขาไม่เคยคิดจะยกคู่นอนคนไหนเสมอ ภาวิณี ภรรยาที่เพรียบพร้อมของเขาเลยแม้แต่คนเดียวซึ่งมันก็น่าแปลกใจไม่น้อยว่าทำไมจู่ๆเขาถึงคิดอยากจะมามีบ้านน้อยเอาเมื่อตอนที่กำลังจะเป็นพ่อคนแบบเต็มตัวชนิดหาสาเหตุไม่ได้
ลำบากอะไรก็บอกพี่ได้นะ ไม่มีเงินไปเรียนรึเปล่าหรือว่าทะเลาะกับพ่อแม่? ถ้ากลับบ้านไม่ได้ก็บอกพี่ได้นะ พี่จะหาที่อยู่ให้อยู่ พี่อยากให้เรากลับไปเรียนจริงๆนะรู้รึเปล่า! วาฑิตขยี้หัวเด็กสาวที่เริ่มใช้ลิ้นโลมเลียชอนไชไปตามหัวนมของชายหนุ่มแทนคำขอบคุณก่อนที่เกมส์รักครั้งที่สองจะปะทุขึ้น วาฑิตนอนบิดตัวไปมาระหว่างมองร่างของเด็กสาวที่กำลังปฏิบัติกิจอยู่บนตัวของเขา ชายหนุ่มมองใบหน้าของโบว์ที่ส่องประกายในความมืดด้วยความเคลิบเคลิ้มก่อนที่ภาพทั้งหมดจะค่อยๆหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเขา
- พี่ๆแถวนี้มีห้องเช่าที่ไหนยังว่างอยู่บ้างอ่ะ? โบว์ในชุดสายเดี่ยวคล้องคอสีชมพูลายจุดขาวและกระโปรงระบายสีครีมสั้นจุดหอบข้าวของพะรุงพะรังมาถามมอเตอร์ไซค์หน้าซอยๆหนึ่งย่านบางละมุง เธอเป็นเด็กสาววัยรุ่นหน้าตาสะสวยรูปร่างสูงโปร่งชนิดที่สามารถจับไปเป็นนางแบบได้ทีเดียวแม้ว่าผิวของเธอจะออกคล้ำเข้มเป็นสีแทนไม่ขาวใสแบบสาวเกาหลีแบบที่นิยมกันในสมัยนี้แต่มันก็ขับขานกับรูปหน้าและเรือนผมของเธอที่ตอนนี้ย้อมเป็นสีบลอนด์สว่างได้อย่างดี ที่ดีๆแพงๆมาช่วงนี้ก็เต็มหมดแล้วสิจ๊ะคนสวย ตอนนี้ก็โน่นที่สราญศิลป์คอนโดท้ายซอยอ่ะจ๊ะ มันเปิดเป็นเกสท์เฮ้าส์รายวันเกรดอาจจะต่ำกว่าเขาหน่อยแต่ก็ยังโอเคกว่าเกสท์เฮ้าส์ว่างๆที่อื่นอ่ะนะ น้ำอุ่นก็ไม่มี แอร์ก็ไม่มี ห้องอาบน้ำขี้เยี่ยวรวมชั้นแถมสกปรกอีกต่างหาก ที่นี่สะอาดมีครบแน่นอนยกเว้นฟิตเนส ซาวน่า บริการอาหารเช้ากับสระว่ายน้ำพี่รับประกันจ้ะ หนุ่มมอเตอร์ไซค์รีบตอบปร๋อ งั้นไปสิพี่ เท่าไรอ่ะ?! โบว์หันกลับมาถามเสียงเซ็งๆเมื่อรู้ว่าที่พักจะไม่มีสระว่ายน้ำ ซาวน่า ฟิตเนสและบริการอาหารเช้า ท้ายซอยก็ร้อยนึงจ๊ะ มอเตอร์ไซค์แบบมือ โห!!! อะไรวะพี่ท้ายซอยแค่เนี้ยตั้งร้อยนึง เอาเปรียบเกินไปป่ะ! โบว์หันมามองคนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างผ่านแว่นตาแบรนด์D&Gสีน้ำตาลของเธอ ไอ้สัตว์เอ๊ยเหนื่อยฉิบหาย โบว์แบกสัมภาระพะรุงพะรังของเธอจากปากซอบมากองลงที่หน้าประตูทางเข้าของสราญศิลป์คอนโดพลางยืนหอบซี่โครงบาน ไงล่ะคนสวยมัน แค่นี้ อย่างที่มึงบอกมั้ย? ฮ่าฮ่าฮ่า คนขับวินมอเตอร์ไซค์ที่เพิ่งคุยเธอเมื่อเกือบครึ่งชั่วโมงที่แล้วหน้าปากซอยตะโกนเย้ยหยันระหว่างที่ซ้อนผู้โดยสารจากปากซิยผ่านไป อีนี่นิ! จะเข้าไปพักก็รีบเข้าไปซะสิเกะกะขวางทางคนจะเข็นขยะ เสียงตะโกนของแม่บ้านทำเอาโบว์สะดุ้งก่อนที่จะรีบยกกระเป๋าเดินเข้าไปเพราะเธอเห็นว่าใบหน้าถมึงทึงและไฝสองเม็ดเป้งๆบนปากของแม่บ้านที่นี่น่าจะมีฤทธิ์เดชที่ทรงพลังในระดับที่เธอไม่สามารถต่อกรด้วยได้ -
วาฑิตค่อยลืมตาขึ้นอย่างกะปลกกะเปลี้ยเขารู้สึกว่าตัวเขาชาไปทั้งตัวในขณะที่อาการสะลึมสะลือได้ค่อยๆคลายเป็นปลิดทิ้งแล้ว ชายหนุ่งเบิกตาโพลงกับร่างที่กำลังขย่มเขาอยู่ร่างเปลือยของศพหญิงสาวที่ขึ้นอืดจนบวมเป่ง ปากของเธอเป็นสีม่วงคล้ำจนดูเหมือนดำสนิทและบวมเป่งเหมือนปากครุฑในขณะที่ตาสีฟ้าที่เคยดูสวยงามคู่นั้น ณ ขณะนี้มันลอยค้างแล้วดูขุ่นมัวจากน้ำหนองสีขาวๆที่กำลังไหลเยิ้ม อ๊ากกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! วาฑิตแหกปากร้องลั่นก่อนจะรวบรวมพลังทั้งหมดเหวี่ยงร่างนั้นลงจากเตียงก่อนที่เขาจะรีบกระโดดไปตะกายหยิบกางเกงที่วางบนพื้น ชายหนุ่มยืนแข็งทื่อเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้ของหญิงสาวด้านหลังมันไม่ใช่เพราะเขากลัวหากแต่เสียงร้องนั้นมันช่างกรีดแทงเสียจนจิตใจเขาแทบจะสลาย เขาค่อยๆรวบรวมความกล้าหันไปทางร่างของเด็กสาวที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่บนเตียง โบว์ กลับมามีรูปร่างและหน้าตาที่สะสวยเช่นเดิมแล้วขณะนี้เธอกำลังร้องไห้ด้วยความทุกข์ทรมานบนเตียง มีอะไรให้ผมช่วยรึเปล่า? วาฑิตพูดเสียงสั่นเครือ ทำไม? ทำไมพี่ถึงจะช่วยหนูล่ะคะ?!!! วิญญาณของเด็กสาวเงยหน้าพลางคร่ำครวญ ก็พี่บอกแล้วนี่ว่าถ้าเดือดร้อนอะไรให้บอก ไม่รู้สิรู้แค่ว่าต้องช่วย พี่อยากจะช่วยเราจริงๆนะ วาฑิตค่อยๆหย่อนตัวลงบนเตียงแล้วนั่งลงข้างๆเด็กสาวก่อนที่เธอจะค่อยๆเปิดปากเล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง
แก้ไขล่าสุดโดย Armand D'Angouleme เมื่อ Tue Apr 15, 2014 4:13 am, ทั้งหมด 1 ครั้ง
