ก่อนเกริ่นนำ
นี่คือ ครั้งที่สองของรีวิว หลังจากเมื่อกี้ ไปกด Close Group ข้างล่างเวป และที่พิมพ์มาทั้งหมด หายไปหมดไม่มีเหลือซาก ดังนั้น เพื่อพิสูจน์ความอดทนของลุง ที่จะพยายามเขียนรีวิวอีกครั้ง เพื่อลบครหาว่า ขี้เกียจเขียนรีวิวอย่างโน้นี้ ...ก็เพราะลุงเบื่อแบบนี้น่ะซิ เป็นประจำ - -''
.........................................................................................................................................
เกริ่นนำ
เป็นธรรมเนียม (หรือทำลวกๆ) ทุกปี เมื่อการจัดประกวดของค่ายทุย แฟนตาเซีย นามว่า AF ปฏิบัติการคนร่านฝัน ได้สิ้นสุดลง ก็จะมีอัลบั้มลักษณะที่ว่า "น้ำขึ้นให้รีบตัก" ซึ่งนับทางการจริงๆก็นับตั้งแต่ ซีซั่นที่สอง ที่มีชื่อว่า อัลบั้ม ร่านขายตัว หรือปีต่อมา ก็มีอัลบั้ม รถเมล์เสียวซ่าน ( School Bus ) เป็นต้น มาถึงซีซั่นนี้ "ร่านสุดเกินกำลัง" ก็พร้อมแล้ว ให้บันเทิงแก่ผู้ฟังบางคน ซึ่งแน่นอน นักร่านฝัน ลุงถือว่า ไม่ผิดเพราะเราๆก็รู้ศักยภาพแต่ละคนเรียบร้อยจากเวทีการประกวด แต่สิ่งที่อัลบั้มได้ทำเสร็จสรรพแล้ว สามารถแปรนักร่านฝันเครดิตดีดีกลายเป็น กะหรี่ 12 สลึงได้ในพริบตาเดียว ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า โปรดิวเซอร์อัลบั้มนี้จะเก่งถึงขนาดนี้ จนลุงเอง ทนไม่ไหว ต้องเขียนมาเตือนคนในบอร์คแล้วกัน ว่า ถ้าจะซื้อ ก็ควรพิจารณาถี่ถ้วนให้ดี ก่อนที่จะเอาเงิน 189 หรือ 169 บาท ไปกินข้าวได้หลายมื้อ หรือ เอาซีดีไปประดับบ้าน ให้เชยชมรสนิยมตัวเองพร้อมกับทิ้งกับกองซีดี เมื่อซีซั่นใหม่มาถึง
ข้อดี ( มีด้วยหลอ ???)
นอกจาก เพลงป๊อป ที่เป็นพื้นรอง อันมีต้นตระกูลมาจาก The Next หรือ The Adventure เมื่อหลายๆปีก่อน อัลบั้มนี้ ตามสรรพคุณที่ออกมาในรูปกลิ่นที่เหลือก็มีเชกเช่น Pop Rock Soul R&B Funky หรือกระทั้ง Post-Punk !? ก็ตาม แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า อัลบั้มนี้ มีกลิ่นหลากหลายมากจน ขนลุกซู !!! แถมบางเพลงก็อยู่ในเกณฑ์ดีมากในมาตราฐานเพลงเมื่อ 15 ปีที่แล้ว อย่างเช่นเพลงที่ดีที่สุดของอัลบั้มอย่าง ท่องจำเอาไว้ หรือไทม์แมชีน ที่พอถูกใจสาวๆป๊อปบ้าง หรือจะเป็นเพลงเดียวของต้อล พะแพง มิวสิท ที่จัดว่า ดีเช่นกัน.... สำหรับอัลบั้มนี้ สิ่งที่ดีที่สุด คือเพลงฟังสบายๆ เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ฟังแป๊ปๆ 40กว่าๆนาที ก็กลับมาฟังซ้ำๆเพลงที่ชอบ แค่นี้ก็คุ้มแล้ว สำหรับอัลบั้มดีดีเช่นนี้
ข้อเสีย
"อยากจะย้อนเวลา หมุนไปวันก่อน..." ลุงจะเอาปืนยิงทิ้งพวกโปรดิวเซอร์อัลบั้มนี้ให้หมด ตบท้ายด้วย การจับนั่งยาง เผาให้ชาตินี้ ไม่ต้องมาทำเพลงอีก ... ดนตรีอัลบั้มนี้ มีทั้งโปรแกรมมิ่งในการการเดิน Line และดนตรกุ้งกิ๊งไร้น้ำหนัก ผลก็คือ ความไร้อรรถรสสนใจโดยสิ้นเชิง หรือ แรงดึงดูดให้กลับมาฟังแล้วฟังอีก อย่างออกปากชมบ้าง พร้อมกับบีท และ Rhythm ที่ล่องลอยไร้ซึ่งจุดเด่น และการเรียบเรียงที่ต้องส่ายหัวอย่างไม่ตั้งใจทั้งสิ้น การประสานสียงที่มั่วสิ้นดี และการดีไซน์เสียงร้องที่เหี้ยที่สุดเท่าที่เคยฟังเพลงไทยมารอบปี อย่าง เพลง แค่ชอบ ของพี่นัท ซึ่งทั้งหมดทั้งปวง ดูจะบอกได้ว่า นอกจาก ศักยภาพที่เรารู้ๆกันอยู่ของตัวนักร่านฝันแล้ว
"ไม่มีเหี้ยอะไรดีเลยสักอย่าง"
.............................................
แทร็กลิสต์
ไทม์แมชีน ( 6/10 )
สิ่งที่เป็นข้อดีส่วนน้อยของอัลบั้มนี้ คือ คำร้อง ที่เรียบเรียงได้ดีจนถึงขึ้นรู้ไม่ยากว่า คนแต่งต้องเก่งอยู่แล้ว เลยเขียนเพลงแบบนี้มา ( ดนตรีคนละโลกเลย) และการใช้เสียงคอมตรงอินโทรของต้อล ก็ถือเป็นการแย้ปที่ดีและเกิดอารมณ์ว่า เพลงต้องดีแน่ๆ ไปๆมาๆจุดอ่อนของเพลงที่มีดนตรีดีสุด คือ อีตี๋ นั้นแหละ เข้าใจว่า การร้องแบบนี้เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง แต่กับเพลงร็อคที่ควรจะทำได้ดี ก็เป็นเพลงที่ตัวเองไม่เข้าพวก และทำให้เพลงเสียอีกต่างหาก ทั้งตรงท่อน Hook ก็กลายเป็นการแหกปากไปที่ไร้ทิศทาง อยากจะแหกก็แหกเข้าไป จนเพลงที่ทั้งมิวกับต้อลร้องพอผ่านมาแล้ว ก็ต้องมาคะแนนเสียตรงตี๋คนเดียวนั้นแหละ ดนตรีก็เป็นดนตรีที่มีระดับมากขึ้นในบรรดาทั้งอัลบั้มแล้ว แล้วก็ตายอีกเช่นกันในท่อน Hook ที่ประสานเสียงกีต้าร์กับตี๋ได้น่าตบกะโหลกมากมาย ใครเป็นคนเรียบเรียงท่อน Hook ก็สมควรรับกรรมไปภาคใต้ให้โดนยิงทิ้งก็ยังจะดีกว่า...มิวสิทร้องดี ต้อลร้องดี แต่พอตี๋ร้อง คะแนนที่ควรจะให้สัก 8 ก็เหลือ 6 แทน ... หมดกัน
หวง ( 2/10 )
แค่ท่อนอินโทรนี่ ไม่รู้ว่า พยายามมากเกินไปหรือเปล่า ที่จะแก้ตัวจากการ Back 2 Basic เอาของเก่ามาทำใหม่ซะ นึกว่า เป็นแนว Retro ไปแล้ว แต่ยอมรับว่า ดนตรีปัญญาอ่อน พอๆกับช่วง 10 ปีก่อนเลยทีเดียว ฟังแล้วเขี้ยวจะเผยออกมา และทำหน้าตาแบบปวดขี้สุดๆ เข้าใจว่า ดนตรีแบบนี้ มันเพราะหลอ ... เสี่ยวล่ะไม่ว่า โอ๊ย ฟังซ้ำๆแล้ว ทนไม่ได้...ด้านเสียงร้องก็แทบไม่มีจุดเด่นของพี่นัทและโจ้ ที่เป็นข้อดึงคะแนนได้เลย ทั้งไร้ลูกเล่นและการร้องแบบเด็กแว๊นจีบสก๊อตประมาณนั้น ส่วนแจ็คทำได้สุดยอดในท่อน Bridge ที่การร้องไม่ขยับปากและแลดูน่าได้คะแนนติดลบเสียด้วยซ้ำ แต่เพื่อความสงสารกับพอฟังได้ผ่านๆแบบผ่านมากๆๆๆๆๆๆ ก็ให้ 2 พอ จะให้เต็มที่แล้วน่ะ
ท่องจำเอาไว้ ( 8 / 10 )
เป็นเพลงที่น่าจะดีที่สุดในอัลบั้มนี้ และเป็นเพลงที่ทำให้ลูกโป่งร้องเพราะที่สุดเท่าที่นับแต่ร้อง One Moment In Time และสงสัยว่า เพลงแบบไม่โชว์พาวมากมายอย่าง เพลงนี้เป็นต้น จะเป็นอุปสรรคต่อการออกอัลบั้มของลูกโป่งหรือเปล่า แต่ชีก็ได้พิสูจน์ได้ถึงการเข้าถึงอารมณ์เพลงว่า ความหมายมันรันทดและปลุกใจสู้ชีวิตได้แค่ไหน ....เสียงหอนที่เป็นจุดอ่อนของลุงในการตัดแต้มของลูกโป่งก็กลายเป็นการอิมโพร์ไวซ์แบบพอมีพอกิน ซึ่งเป็นส่วนที่ลุงรอจากลูกโป่งมานานมาก และเพลงนี้ ก็ทำให้อัลบั้มนี้ ดูดีขึ้นมากอย่างเห็นได้ชัด สรุปว่า ส่วนของลูกโป่งเป็นส่วนที่เต็มสิบ ในเพลงนี้ และเป็นการดันดนตรีที่ไร้ซึ่งพลังและเปียโนที่จืดชืด รวมถึงเครื่องสายที่ไม่รู้จะเอามาให้รกหู เพลงเสีย ทำไม ให้เป็นเพลงอลังการงานสร้างในทันที
ในขณะที่เพลงนี้ กลายเป็นการแย่งซีนของลูกโป่ง สองสาวก็พยายามงัดเทคนิคการร้องครางๆกระซาบของอึ๋งๆ หรือร้องแบบมีจังหวะตกท้ายที่น่าสนใจของฝ้าย แต่หน้าที่ของอึ๋งๆและฝ้ายที่ต้องในเพลงนี้ กลับดูด้อยกว่าลูกโป่ง เพราะการขึ้นเสียงสูงก็ขึ้นไม่สุดถึงอารมณ์และเสียงหลบที่เป็นส่วนตัวเอง ก็เหมือนเป็นการบ่นพึมพำ ก็เป็นทำให้เพลงดนตรีด้อยๆมากๆ และการเรียบเรียงที่ด้อยๆมากๆ ก็ไม่ได้ฉุดยกระดับได้เหมือนที่ลูกโป่งทำได้.... เพลงขายเสียง และขายได้จริงๆ ถ้าดนตรีดีกว่านี้ ฝ้ายกับอิ๋งๆ ร้องดีกว่านี้ ลุงให้เต็มเลย ... พยายามต่อไปใน Love 2 Share ภาค 2 น่ะจ๊ะ....
ยังไม่รู้ตัว 3/10
ส่วนที่ดีของเพลงคือ การเรียบเรียงคำร้องและการประสานเสียงและการแบ่ง Part ที่เหมาะกับเพลงร็อคลักษณะแบบนี้ อย่างเหมาะเจาะที่สุด ทั้งลูกเล่นเสียงประชดประชัน การโชว์พาวความเป็นผู้หญิงมั่นใจเต็มอัตรา ทั้งสามคนก็โชว์ความสามารถในเพลงนี้ได้ดี จนน่ายินดีด้วย ถึงแม้คนที่ร้องดีสุดและมีบทบาทมากสุดจะเป็นพะแพง แต่ก็ทำให้ส่วนของการร้อง จัดว่า อยู่ในเกณฑ์ใช้ได้ เทียบกับพวกมืออาชีพได้สบายๆ ....แต่ทำไมลุงถึงให้แค่ 3 คะแนน ....ก็มันมีคะแนนติดลบจากภาคดนตรีนั้นแหละ ( เฮอะ กูต้องด่าอีกแล้วหลอ ??? )
Sample ที่ก๊อป Line ของเพลงของ Fall Out Boys มาตลอดทั้งเพลง ดูจะไม่ได้ทำให้เพลงดูโจ๊ะตามที่ต้องการ หากแต่เป็นการเล่นดนตรีที่เลอะเทอะจนนึกว่า นี่มันเพลงหรือ Demo แจมกันปิดท้ายก่อนเลิกซ้อมกันแน่ การเรียบเรียงที่ชิบหายวายป่วง ไม่มีอะไรดีซักอย่าง และหนวกหูน่ารำคาญ ไม่น่าฟัง และไม่เพราะเหี้ยๆ ต้นฉบับที่ก๊อปมาก็ดูจะเป็น Funky หรือ Post-Punk ( EMO ) ที่น่าสนใจ แต่เพลงก็อปนี้ ทำซะป่นปี้ไม่มีชิ้นดีเลยซะอย่าง.... คะแนนก็คือ ติดลบ 5 แต่เสียงร้องที่ประสานได้ดี ก็เก็บได้ 8 รวมเป็น 3 ก็ยังดีน่ะจ๊ะ ไม่ติดลบ
เพลงเดี่ยว
แค่ชอบ ( อ่านก่อน เฉลยหลังรีวิวเพลงนี้ )
ไลน์โปรแกรมมิ่งของเพลงนี้ค่อนข้างเหมือนเพลงของกอล์ฟไมค์ ประมาณนั้น ซึ่งลุงเข้าใจว่า เป็นเพลงแนวที่เหมาะกับพี่นัทรองจาก Easy Listening เพราะพี่นัทสามารถร้องเสียงหลบได้ดี และมีเสียงที่ฟังได้เรื่อยๆ ... แต่อย่าลืมว่า ความห่วยของอัลบั้มนี้ คือ การขาดๆเกินๆขององค์ประกอบ บางเพลง ดนตรีดี คนร้องห่วย ดีไซน์การร้องไม่ดี หรือบางเพลง คนร้องก็ดีมาก เพลงนี้ การเรียบเรียงดนตรีดี แต่ทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมม ต้องให้พี่นัทร้องใส่คอมอย่างงั้นแหละ อีดอกโปรดิวเซอร์หัวดอทั้งหลาย ความเพราะที่ควรออกมาเต็มที่ก็กลายเป็นความห่วยเป็นโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้าลุงเป็นคนเลือกฆ่าคนทำงานในอัลบั้มนี้ได้ ลุงจะฆ่าโปรดิวเซอร์เพลงนี้ก่อนคนแรก เพราะการเรียบเรียงคำร้องที่ดี และไลน์โปรแกรมมิ่งที่เข้าท่า แม้ไม่ฉูดฉาดพอเป็นซิ้งเกิ้ลได้ แต่คนดีไซน์เสียงร้องควรเลิกทำงานเพลงไปได้เลยดีกว่า ทำเพลงแบบนี้ ควรจะเกิดในนรกยังจะดีกว่า ... เพลงนี้ จัดว่า เป็นเพลงห่วยที่สุดในรอบปีของลุงที่ไม่ไหวจริงๆ และควรค่าแก่การได้คะแนน.... - 19 ไปแดกซะ อีโปรดิวเซอร์หัวโปก....
คนที่อยู่ตรงหน้า 1 / 10
เพลงนี้ เคยออกมาในรูปแบบของเชษฐา ยารสเอก ร้องมาก่อนหน้านี้ และเป็นเพลงที่ตั้งความหวังไว้สูงที่สุดในอัลบั้มนี้ เพราะพี่มิก เชษฐา ร้องได้มีลูกเล่นอย่างสบาย ฟังได้ดี ฟังสบาย และเพราะมากๆ ถึงขั้นลุ้นว่า ให้ทำดนตรีดี แล้วเพลงคงขึ้นวิทยุได้ไม่ยาก แต่ผลลัพธ์ก็คือ.... มันไม่เหมาะกับต้อลเลยสักนิด ร้องเหมือนคนอมราหูไว้เต็มดวง ฟังแล้วเหมือนคนที่สติแตก ร้องพึมพำ บ่นกัน น่าเบื่อและน่าอนาจมากมาย นับว่า ตายอย่างกบโดนรถเมล์ทับตายคาล้อเลยทีเดียว รวมถึง ดนตรที่ไม่มีมิติที่ดี ผิดกับเวอร์ชั่นของพี่มิกโดยสิ้นเชิงที่เป็นองค์ประกอบให้เพลงดูดีเหมาะกับคำร้องที่ดีอยู่แล้ว เลยคิดว่า จะให้คะแนนดีไหม เพราะน่าผิดหวังมากกกกกกกกกกกกกกก แต่มันก็พยายามจะเพราะน่ะ ให้ 1 คะแนนแล้วกัน ต้อลตกม้าตายโดยสมบูรณ์เลย เพลงนี้
ปากกับใจตรงกัน 7 / 10
ความน่าสนใจพุ่งตรงมาที่พะแพงที่คิดไปคิดมา กลับไม่ทำให้ผิดหวังเท่าสองเพลงที่แล้ว ซึ่งเน่าจนแทบอยาก Delete เพลงออกจากเครื่อง แต่การเดินไลน์ของกีต้าร์ และเบสที่เป็นพระเอกงานนี้ กลับทำให้เพลงที่น่าจะง่อยแดก กลับเป็นแทร็กที่ฟังสนุก ( แต่ยังไม่เต็มที่ เพราะดนตรีไม่มันส์ ) และดูดีที่สุดในหมู่เพลงเดี่ยวของอัลบั้มนี้ การร้องที่ถึงยังไม่สุดมากมาย จนต้องขนลุก แต่สำหรับลุงเอง เพลงนี้ เหมาะกับผับ บาร์ ตอนกลางคืนที่เล่นร้องสดและการตะโกนโวยวาย และกีต้าร์สาดๆกันอย่างเดียว แล้วเพลงนี้ จะมันส์และเหมาะกับพะแพงมากขึ้นแน่นอน แต่ในอัลบั้ม ยังติ๋มๆไปหน่อยน่ะจ๊ะ เอาไป 7 จ๊ะ ทำดีล่ะ สนับสนุนน่ะ อีแวว มกจ๊ก
เนื้อคู่ 5 /10
เสียงมิวสิทเพลงนี้ พลางนึกถึงป๋าเจ เจตริน อย่างช่วยไม่ได้ ซึ่งร้องลักษณะเดียวกัน รวมถึงการร้องออดอ้อนแบบประมาณ "น่ะ รักผมหน่อยได้ไหมล่ะ" ซึ่งโชว์ศักยภาพของความน่ารักของมิวสิทได้อย่างน่าจับไปทำผัว เอ๊ย !!! จับไปร้องอ้อนให้ฟัง ความเป็นเอกลักษณ์ของมิว เพลงนี้ ถูกใช้ออกมาอย่างเต็มที่ แต่กลับกลายเป็นว่า ดนตรีสบายๆ เสียงมิวที่ดี ต้องมาจิ๊กจี้ฟังแปลกๆกับ ท่อน Hook ที่ตายอย่างเดียว ทำให้คะแนนที่ควรจะให้เต็มก็ต้องลดลงถึงครึ่ง เพราะความไม่เข้าท่าของเมโลดี้ที่ควรจะพีคในท่อน Hook หรือการเรียบเรียงคำร้องที่มาเน่าท่อน Hook อีก.... น่สงสารจัง มิวเอย ตายท่อน Hook ซะน่ากลัว แต่พูดถึงเสียงมิวสิค นี่แหละ มิวต้องทำเพลงแบบนี้ แล้วหล่ะ เพราะมันเหมาะมากๆๆๆๆๆๆ โชคดีน่ะจ๊ะ ไปแก้ตัว ท่อน Hook วันหลังน่ะจ๊ะ
อย่ามาโบยตีนลากู 7 / 10
จังหวะ R&B ที่มีกลิ่นละตินน้อยๆ ที่น่าฟังอย่างเพลงนี้ ลูกโป่งก็กลับโชว์เสียงที่ดีไซน์แบบเพียงพอและน่าฟัง และพลางลืมคิดว่า อีนี้ คือ คนที่ร้องสำเนียงอังกฤษได้ห่วยขั้นบรมเทพอย่างที่เคยปรากฏใน Listen ( I DONNNNNNNNNNNNNNNN ) หรือ And I'm Telling... ( And I'm telling you.... อาร์มมมมมมมมมมมมมมมม น็อต โกอิท ) แต่การแก้ตัวใน LP ห่วยๆชุดนี้ กลายเป็นการเจิดจรัสแสงที่แจ้งที่สุดในบรรดา 12 คนแล้ว แต่ต้องยอมรับว่า อีเสียงดีดซอไวโอลินจากเพลงกลุ่มกลับมาหลอกหลอนและน่ารำคาญพิกล จนน่าจัด Volome เสียงดนตรีในเพลงนี้ เสียเอง จะรู้ว่า ถ้าดันเสียงไวโอลินช่วงสีมา จะเพราะมากกกก แต่รายละเอียดที่เน้นมาคือ บีทโปรแกรมมิ่งอ่อนๆ ที่ก็ดูดีหรอก แต่ทั้งปวงทั้งหมดก็ไม่ได้ทำให้เพลงมีเสน่ห์อย่างที่ควรจะเป็นและคิดว่า มันเนือยเกินไป และไม่มีจุดพีคที่น่าสนใจใดๆในเพลงนี้ เลยคิดว่า เพราะน่ะ เพราะ แต่มันไม่เพราะเท่าที่ควรน่ะจ๊ะ
เพลงรวม 0/10
เหมือนเพลงรวมพลังยอดมนุษย์ประจันบานตามหน้าปกที่เห็นนั้นแหละ ก็เลยคิดว่า ลองฟังดูก็ได้ ไหนๆเพลงสุดท้ายแล้ว ก็เขียนให้มันจบๆไปเลย ...สิ่งที่แย่ที่สุดในเพลงคือ การเอาโปรแกรมมิ่งฉูดฉาดก่ะจะฆ่าคนฟังให้กรึ้ดสนั่นโลกา เหมือนเพลง หวง แต่หนักกว่าเยอะ รวมถึงการร้องมั่วๆ ฟังไม่ออก และเป็น Dimension เดียวที่ Pattern ของเพลงมีอยู่เอาไว้ มันก็ไม่ต่างจากเพลงของ RS รวมๆ ที่ออกมาเพื่อเรียกเสียงกรึ้ด แต่ของ RS ออกมาโปรโมทและทำได้ดีกว่าเยอะมาก ส่วนเพลงกระจอกนี้ มีสิ่งที่น่าจดจำคือ เสียงพี่นัทที่ร้องเต็มเสียงและฟังได้เรื่องกว่า 2 เพลงก่อนหน้านั้นอีก แต่คนอื่นๆ ก็ดรอปไปตามวาระที่ควรจะเป็น และจบท้าย อัลบั้มห่วยๆนี้ ด้วยคะแนน 0 พูดถึงอีกคำพูดนึงก็คือ.... มีเพลงไหนเพราะอีก เดี๋ยวกลับไปเพราะ กลัวทิ้งกองซีดีแล้ว ทิ้งเลย... จบได้ดีน่ะจ๊ะ
สรุป
ก็คงจะต้องรอว่า โควตาอัลบั้มเดี่ยวหรือกลุ่มแรกที่จะออกมา หวยจะล็อกอยู่ที่ใครกันแน่ ซึ่งอัลบั้มนี้ คงจะให้คำตอบกลายๆได้บ้าง ไม่มากก็น้อย เพราะคนที่จะได้ออกอัลบั้มเดี่ยวหรือกลุ่มก็คงจะต้องใช้เส้นเหมือน ว่าน หรือ เปรี้ยว ที่ออกมาบ่อยๆอยู่แล้ว แต่กาลเวลาจะพิสูจน์คน สุดท้าย เมื่อผ่านไป ปีนึง ใครจะยังอยู่ และใครที่จะดับ และผ่านไปหลายปี ใครจะยังอยู่อีก ความสามารถ โชค และดวง จะชี้นำนักร่านฝันผู้นั้น ให้ดังจรัสเหมือนกะเทยอ๊อฟได้ ก็คงต้องดูต่อไป ส่วนอัลบั้มนี้ ลุงว่า อัลบั้มเดี่ยว แบบคนเดียวคงจะไม่น่ามี แต่กับแพ็คเก็ตคู่หรือกลุ่ม ซึ่งเป็นจุดเด่นของรุ่นนี้ และหวังว่า ทีมงานไปตายเร็วๆได้เท่าไหร่ได้ก็ยิ่งดี ฟังแล้วเสียรม' มากกกกกกกกกกกก น่ะจ๊ะ
ปล. พวกที่นั่งปูเสื่อจองแล้ว เม้นด้วย เพราะลุงห่างรีวิวมานาน และเกือบไม่เขียนต่อแล้ว
เม้นต์ด้วย THX จ๊ะ ------------- /\ ----------
แก้ไขล่าสุดโดย พิม (ลุงนีล) เมื่อ Tue Oct 09, 2007 1:04 am, ทั้งหมด 20 ครั้ง
