ถามจริง นี่ดูหนังยังไงครับ จึงคิดว่าจูนเป็นแตง !!!!

เสียดายนะครับ มีคนชื่นชมคุณได้ไง

มีเป็นสิ่งที่แสดงว่า คุณคือคนที่สักแต่เอาตาเข้าไปดูหนังนะครับ

ขอแนะนำให้ตั้งใจกว่านี้หน่อยนะครับ ก่อนจะคิดวิจารณ์อะไร เพราะมันอาจกลับกลายเป็นว่า คุณวิจารณ์ตัวเองนะครับ

ไงล่ะคะ แจ่มมั๊ยคุณเจ้าของกระทู้
ที่คุณcpforpalm มาแย้งการวิจารณ์ของคุณ
ไม่ได้หมายความว่า เค้าใช้ความคิดส่วนตัวแย้งคุณนะคะ

แต่เค้าใช้ประสบการณ์และเหตุผลในการแย้ง

เพราะเท่าที่อ่านมา แสดงให้เห็นว่า คุณcpforpalm น่าจะมีประสบการณ์และมีหัวคิดเกี่ยวกับความเป็นไปในสังคมพอสมควร

ไม่ได้อยากว่าอะไรคุณมากหรอก

แต่คิดว่าบทวิจารณ์หนังเรื่องนี้ของคุณมันอ่อนมากๆ

ไม่ได้ใช้หลักการอะไรเลย ใช้ความรู้สึกส่วนตัวที่ไม่ไปคิดก่อนให้ตกผลึก

เหมือนคนฟังไม่ได้ศัพท์จับไปกระเดียด

ขอให้คุณพัฒนางานให้ได้ดียิ่งขึ้นในคราวต่อไปละกันนะคะ

cpforpalm พิมพ์ว่า:

ถามจริง นี่ดูหนังยังไงครับ จึงคิดว่าจูนเป็นแตง !!!!

เสียดายนะครับ มีคนชื่นชมคุณได้ไง

มีเป็นสิ่งที่แสดงว่า คุณคือคนที่สักแต่เอาตาเข้าไปดูหนังนะครับ

ขอแนะนำให้ตั้งใจกว่านี้หน่อยนะครับ ก่อนจะคิดวิจารณ์อะไร เพราะมันอาจกลับกลายเป็นว่า คุณวิจารณ์ตัวเองนะครับ

อย่าสงสัยเลยค่ะ คนในบอร์ดนี้เป็นแบบนี้แหละ

ใครที่อยู่นานๆ มีเครดิตดี มีคนชื่นชอบหน่อย

ไม่ว่าเค้าจะทำอะไรผิด ทำอะไรไม่เข้าตา

เดี๋ยวเค้าก็มองว่าดี ว่าเข้าตาเองแหละค่ะ

ต้องบอกว่าที่นี่มีแต่เด็กๆเล่น

ต่างจากที่พันทิป

เด็ก ก็อยากจะแสดงศักยภาพ และความสามารถของเค้าให้เห็นว่าเค้าทำได้

แต่เอาเถอะ สักวันนึงเค้าอาจจะเก่งขึ้นก็ได้

ป.ล.คุณ cpforpalm เก่งจัง วิเคราะห์ได้สมเหตุสมผล และดูมีประสบการณ์นะคะ

อยากรู้จักค่ะ เล่นล็อคอินอะไรที่พันทิปคะ

ป.ล.2 บอกอะไรให้ค่ะ หลายๆคนในบอร์ดนี้ ชั้นว่าเค้าพยายามจะเก๋ค่ะ

อย่างเพลง เค้าก็พยายามจะหาแนวเก๋ๆมารีวิว มาฟัง ทั้งๆที่บางทียังไม่ทันแตกฉานในความหมายหรือมีความรู้ในองค์ประกอบต่างๆของแนวเพลงเลย

แต่เค้าเห็นว่าเด็กในนี้มีเยอะ และค้นหาไอดอลประจำตัวกัน ใ

พอใครทำท่าจะรีวิวแรงๆ เก๋ๆ แปลกๆ

นั้นล่ะ

คนๆนั้น จะโดดเด่นขึ้นมาในบอร์ดทันทีค่ะ

ส่วนหนัง

บางคนก็วิจารณ์ดีนะ อย่างคุณวีเจ

ชั้นเลิกเล่นบอร์ดนี้แล้วค่ะ

รู้สึกตัวเองโตพอจะก้าวข้ามไปบอร์ดอื่นเพื่อเพิ่มพูลศักยภาพตนเองแล้ว

ไม่ใช้มาหลงสร้างกระแสว่าตัวเองเก๋ วิจารณ์แปลก ฟังเพลงเริ่ดเลออะไรแล้ว

เหมือนไม่รู้จักโต

ขอบคุณคุณ cpforpalm อีกทีนะคะ สำหรับความกระจ่างในหนังเรื่องนี้

ป.ล.3 ขอโทษคนในบอร์ดที่ชั้นพูดไปอย่างนี้นะคะ เพราะรู้สึกแบบนี้จริงๆ

ความรู้สึกห้ามกันไม่ได้

ถ้ายังไงแวะเข้ามาบ่อยๆและกัน

เจ้าของกระทู้นี้รับฟังความเห็นทุกคนอย่างเปิดกว้าง


_________________

รอเจ้าของกระทู้มาตอบนะคะ

ว่างานชิ้นนี้ วิจารณ์โดยใช้ข้อมูลความรู้

หรือข้อมูลความรู้สึกส่วนตัว

-------ขออีกหน่อยนะ เรื่องฉากจูบ อยากให้ จขกท. อ่านความเห็นคนอื่น(บ้าง) เกี่ยวกับฉากจูบนี้หน่อย อาจจะเข้าใจ(แบบลึกซึ้ง)ให้มากขึ้นนะ---------------

ความคิดของ จขกท.----------------->
จากการเริ่มต้นของเรื่อง หนังก็พยายามอย่างสุดใจที่จะนำเสนอความรักของหนุ่มโต้งและมิว อย่างมากเกินความจำเป็นซ้ำๆ ซากๆ ยกตัวอย่างเมื่อมิวไม่สามารถแต่งเพลงรักได้ มิวจึงโทรหาโต้ง จากนั้นเพลงรักสุดหวานจากใจสาวของหนุ่มมิวจึงบังเกิด เพียงแค่การสื่อถึงความรักของทั้งสองเพียงแค่นี้ก็อบอุ่นน่ารักดีอยู่แล้ว ของสองตัวละครนี้ แต่หนังยังไม่หยุด หนังยังใส่ฉากเพิ่มดีกรีความหวานของทั้งสองนี้ขึ้นมาเรื่อยๆ เป็นเวลาร่วมหนึ่งชั่วโมงเต็ม จนนำไปสู่ฉากเลิฟซีนที่ดุสะอิดสะเอียน และไม่สมจริงจนน่าอึดอัด เพราะนอกจากจะเป็นฉากที่จงใจใส่โดยไม่คำนึงถึงความสมจริงแล้ว นักแสดงยังเล่นฉากเลิฟซีนได้อย่างไร้แรงดึงดูดซึ่งกันและกัน ประหนึ่งเพียงแค่นำปากมาประกบกันให้เรียกว่าเป็นการจูบเท่านั้นเอง โดยลืมไปหรือเปล่าครับง่า จุดประสงค์ที่แท้จริงแล้วของการจูบคืออะไรกันแน่?

ฉากนี้ถือเป็นจุดอ่อนที่หนังโจมตีตัวเองโดยไม่รู้ตัว เพราะมันดูไม่สมเหตุสมผล และง่ายเกินไป ผมจะแจกแจงให้ดูครับว่าทำไม มิวและโต้งต้องจูบกันที่สวนหน้าบ้านเพื่อให้ตัวละครแม่มาเห็น จากนั้นตัวละครแม่จะได้เข้ามาขัดขวางความรักของทั้งคู่ ซึ่งจะได้เป็นปัญหาใหญ่อีกชิ้นหนึ่งของเนื้อเรื่อง เพราะถ้าหากสองคนนี้ไม่มาพลอดรักกันอย่างประเจิดประเจ้อเช่นนี้ ตัวละครแม่ก็คงจะไม่มาข้องแวะในจุดนี้ จริงไหมครับ? ซึ่งเมื่อคิดดูดีๆ แล้ว จะเห็นถึงความโง่ของตัวละครได้อย่างดีเลยครับ เขานอนกอดกันสองต่อสองอย่างปลอดภัยในห้องนอนทั้งคืนไม่ยักจะทำอะไรกัน แต่ในสวนหลังบ้านที่ซึ่งจะมีใครมาพบเห็นได้ง่ายๆ ทั้งสองกลับเลือกที่จะใช้เป็นที่แลกลิ้นกัน อย่าบอกนะครับว่าต้องจูบกันจริงๆ เพราะเพิ่งจะซึ้งในบทเพลงที่เพิ่งมอบให้ เพราะแค่นี้หนังก็เยิ้มจนแมลงตอมแล้วครับ หยุดเทน้ำตาลแล้วปรุงรสภาพยนตร์ของคุณด้วยเครื่องปรุงชนิดอื่นซักที เพราะรูปแบบภาพยนตร์แบบนี้สำหรับผม มันก็เป็นเพียงแค่การจงใจจับวาง จงใจใส่ฉาก โดยไม่คำนึงถึงความสมจริง และความคิด และมิติของตัวละครเอาซะเลย แต่ถึงกระนั้นนะครับ ระหว่างที่ผมชมฉากๆนี้ ผมยังคิดกับตัวเองเสมอว่า หนังอาจจะกำลังพาคนดูไปสู่อะไรๆ ที่มันตรึงใจและน่าประทับใจ ให้ตรงคอนเซ็ปของคำว่า “รักแห่งสยาม” ให้มันมากกว่านี้ แต่ความหวังของผมก็ถูกโยนคืนมาแบบไม่ใยดีด้วยตัวละครทื่อๆ เช่นนี้แหละครับ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ต่อไปเป็นของคุณ "แค่คนหนึ่งคน" จากพันทิป และกระทู้ของคนๆนี้ เป็นกระทู้แนะนำด้วย (อ่านดีๆนะ)---------------------->
หากผู้กำกับต้องการใช้ฉากจูบเป็นจุดขาย การ close up ให้เห็นหน้าและอารมณ์ของนักแสดงอย่างชัดเจน และสัมผัสที่เนิ่นนาน ลึกซึ้งกว่านั้น น่าจะทำให้ขายได้ดีกว่า (หรือมีกระแสแรงกว่านี้มากๆ)

แต่คุณมะเดี่ยวกลับเลือกที่จะใช้ long shot และใช้ความเงียบสงัด..ย้ำว่า เงียบสงัดจริงๆ (ทั้งที่โดยปกติ ฉาก love scene มักมีดนตรีประกอบ เพื่อสร้างอารมณ์ร่วมและความ romantic)

เราคาดว่า ระยะห่างระหว่างโต๊ะหินอ่อนที่โต้งและมิวนั่ง กับสุนีย์ และระยะห่างระหว่างโต๊ะหินอ่อนกับกล้อง น่าจะอยู่ในระดับใกล้เคียงกัน ดังนั้น เรา(ในฐานะผู้ชม) สามารถคาดเดาได้ว่า สุนีย์น่าจะเห็นอะไรบ้าง (เพียงแต่อยู่ในมุมตรงข้ามกันเท่านั้น)

ในความเงียบ ท่ามกลางความสัมพันธ์ของสองหนุ่มที่กำลังดำเนินไป สำหรับวัยรุ่นหรือเด็กๆ ที่ไปดู อาจกรี๊ดกร๊าด แต่สำหรับเรา กับมุมมองของแม่ ความรู้สึกมันเย็นเยียบเข้าไปถึงในใจ ความเงียบในฉากนั้น ทำให้เรารู้สึกว่า มันเงียบจนแม้เข็มตกสักเล่มก็คงได้ยิน และทำให้เรารู้สึกตัวว่า เราแทบจะหยุดหายใจกับฉากนั้น

เข้าใจได้ทันทีเลยว่า หากคนเป็นแม่ ได้มาเห็นภาพนั้นในชีวิตจริงแล้วจะรู้สึกอย่างไร

ในมุมมองของเรา นี่คือความฉลาด แยบยล และ ยอดเยี่ยม ในการใช้ "ภาพ" และ "ความเงียบ" เล่าเรื่อง
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อยากเข้าใจทั้งหมด ก็เชิญที่ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A6067681/A6067681.html
ปล. ส่วนตัวแล้วผมเห็นด้วยกับคุณ "แค่คนหนึ่งคน" มากกว่านะ เราว่าเขามองได้ลึกซึ้งและถูกต้องกว่า จขกท.

ได้อ่านแล้ว ...

บทวิจารณ์อย่างงี้ เปนใครไม่ได้นอกจากเวเฟอร์นั้นแหละ อิอิ

โดยรวมของหนังก้อถือว่าใช้ได้นะ เสน่ห์ที่บอกคงเปนการแสดงที่ดี ๆ ของแต่ละตัวละครที่มันดูใกล้ตัวเรามากจนทำให้เกิดอารมณ์ร่วมเข้าไป หนังมันเลยมีอิทธิพลต่ออารมณ์ของคนดู ไปซะขนาดนั้น

แจ่มครับ สู้ ๆ นะ ++ คนติดตามเยอะจัง รีวิว นี้


_________________
I can make the bad guy good for a weekend.

สวัสดีค่ะ ตามลิงค์มาอ่าน และก็สมัครสมาชิกเพื่อตอบกระทู้ของคุณโดยเฉพาะเลย

ได้อ่านบทวิจารณ์ของคุณแล้วก็ถือว่าแตกต่างจากคนอื่นๆ อย่างมากจริงๆ

แต่ก็มีหลายประเด็นที่อยากขอให้ใช้เหตุผลในการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันหน่อยค่ะ

อย่างเรื่องจูนกับแตง ทำไมคุณถึงคิดว่าสองคนนี้เป็นคนเดียวกันล่ะคะ

นี่ไม่ได้จะประชดหรือโจมตีนะคะ แค่อยากลองแชร์มุมมองด้านอื่นจริงๆ

เพราะคุณไม่ได้ให้เหตุผลประกอบเอาไว้เ แวบแรกที่อ่านบทวิจารณ์มาถึงตรงนี้ก็คิดว่าคุณหลับหรือลุกไปเข้าห้องน้ำ ไม่ได้ดูหนังตลอดทั้งเรื่องรึเปล่า

ยังไงจะรอคุณมาตอบนะคะ

คือผมว่ามันแล้วแต่มุมมองของคนครับ

จะให้คนที่ดูมาคิดเหมือนเราซะก็ไม่ได้นะครับ

เพราะฉะนั้นงานวิจารณ์อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวของเขา

เราเป็นคนอ่านก็ต้องเข้าใจหน่อยสิครับ เปิดใจกว้าง ๆ หน่อย

ขนาดผมยังแอบไม่เห็นด้วยหลายๆจุดเหมือนกันครับ ( เพราะเราก็วิจารณ์เหมือนกัน )

ตัวหนังผมมองว่าเป็นการนำความจริงหลายๆด้าน มารวมกัน และสร้างคำถามกับตัวละครแต่ละตัว ว่าเราต้องการอะไรกันแน่ เพราะยังไงสุดท้ายก็เราต้องดำเนินชีวิตสู้ต่อไป ......

ส่วนเรื่องแตงหรือจูน ผมพอได้ยินตอนที่เขียนไว้ว่า "ฉันไม่ใช่คนที่คุณคิดหรอก" มันก็พอเป็นคำตอบหลายๆอย่างแล้วนะครับ สำหรับผม

ปล.ยังไงก็จะติดตามกระทู้นี้เรื่อยๆหนอ


_________________