˹���á Forward Magazine

ตอบ

ไปที่หน้า 1, 2  ถัดไป
(แด่CarrieUnderwood) Shania Twain : Come On Over (ดิว่า#34)
ผู้ตั้ง ข้อความ
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ (แด่CarrieUnderwood) Shania Twain : Come On Over (ดิว่า#34) 


Shania Twain : Come On Over : 4.5/5


งานรีวิวชิ้นนี้เป็นรีเควสจากคุณ CarrieUnderwood ก่อนหน้าที่เดี๊ยนจะตัดสินใจอำลาบอร์ดรีวิวกับงานรีวิวของ Alicia Keys อัลบั้ม As I Am ประมาณ3สัปดาห์นะคะ ส่วนตัวแล้วก็ไม่ได้ติดตามเรื่องราวทั้งหมดอย่างละเอียดรวมถึงไม่มีความเห็นฟันธงเกี่ยวกับข้อเท็จจริงของเรื่องราวทั้งหมดนี้นะคะ อย่างไรก็ตามขออุทิศความตั้งใจในการรีวิวครั้งนี้แก่คุณ CarrieUnderwood ในฐานะหนึ่งในแฟนรีวิวตัวยงท่านหนึ่งของเดี๊ยน ในฐานะนักรีวิวที่มีความสามารถมากที่สุดคนหนึ่งของบอร์ด ในฐานะคนที่รักดนตรีด้วยกันและที่สำคัญที่สุดในฐานะสมาชิกท่านหนึ่งของบอร์ดผู้เป็นหนึ่งในกำลังสำคัญที่ช่วยสนับสนุนผลักดันให้สังคมออนไลน์แห่งนี้มีสีสันและความสำคัญอย่างยิ่งยวดแก่สมาชิกทุกท่านมากกว่าค่าที่จะเป็นแค่เพียงพื้นที่เพื่อความบันเทิงที่ผ่านไปวันๆในโลกไซเบอร์หากแต่มีความหมายและความพิเศษเปรียบเสมือนกับเสี้ยวหนึ่งของชีวิตปรระจำวันของสมาชิกทุกท่านในสังคมแห่งนี้นะคะ

รูปแบบเพลง

Come On Over เป็นสตูดิโองานคันทรีย์พ็อพลำดับที่3จากชาไนญ่า ทเวนโดยเวอร์ชั่นที่เดี๊ยนได้นำมาเขียนรีวิวถึงเป็น International Version ซึ่งวางจำหน่ายในช่วงเดือนพฤศจิกายนปี1999หลังจากที่2ปีก่อนหน้านี้เคยได้จำหน่าย Original Country Version ในโซนอเมริกาเหนือมาแล้วนะคะ สำหรับภาคดนตรีในเวอร์ชั่นนี้ยังคงความเป็นคันทรีย์พ็อพเช่นเดิมหากแต่ขัดเกลาให้ออกมาเข้าถึงได้ง่ายและละเมียดละไมรับกับตลาดสากลมากขึ้นโดยลดความสดของคันทรีย์ บลูส์ เวสเทิร์น Honky Tonkและร็อคแอนด์โรลกร้าวๆลงและแทนที่ด้วยการบีบความเป็นพ็อพและเวิลด์เข้าไปยืนพื้นเคียงคู่กับคันทรีย์มากขึ้นก่อนจะเสริมความเป็นคันทรีย์พ็อพร็อค โฟล์ค อคูสติค เมนส์ตรีมและฟั้งค์เข้าไปเนรมิตรูปโฉมการนำเสนอใหม่ได้อย่างลงตัวโดยแทร็คเดียวที่ยังคงไว้ซึ่งเวอร์ชั่นออริจินัลคือ Rock This Country ! นะคะ สำหรับในภาคของการโปรโมตอัลบั้มนี้ได้รับโควต้าในการโปรโมตระยะยาวถึง12ซิงเกิ้ล (ทุกแทร็คในหัวข้อแทร็คเด็ดยกเว้น Black Eyes,Blue Tears) รวมถึงประสบความสำเร็จในด้านยอดขายมากมายถึง36ล้านก็อปปี้ทั่วโลก (ในปัจจุบัน) สร้างสถิติให้อัลบั้มนี้ได้รับเกียรติให้เป็น The Best Selling Country Music Album Of All Time รวมถึงทำลายสถิติอัลบั้ม Rose Garden โดย Lynn Anderson ในปี1971 เข้าสู่การเป็นศิลปินหญิงคันทรีย์ที่มียอดขายมากที่สุด (ส่วนตัวไม่แน่ใจนะคะว่าอัลบั้มนี้เป็นงานที่มียอดขายสูงสุดตลอดกาลของศิลปินหญิงรึเปล่า) เป็นหนึ่งในอัลบั้มที่ประสบความสำเร็จที่สุดอัลบั้มหนึ่งของโลกที่เคยมีมาโดยศิลปินหญิงเลยทีเดียว เป็นหนึ่งในอัลบั้มคันทรีย์คุณภาพที่ช่วยเสริมระดับให้ดนตรีคันทรีย์สามารถก้าวเข้าสู่วัฏจักรความเป็นที่นิยมในระดับสากลอย่างเปี่ยมด้วยชั้นเชิงโดยแท้

จุดด้อย

เท่าที่พยายามหาดูแล้วข้อบกพร่องจุดเดียวของงานชุดนี้สำหรับเดี๊ยน (ซึ่งเป็นจุดใหญ่ที่เดี๊ยนสะดุดกับทุกงานของเธอ) คือในบางแทร็คยังไม่สามารถสลัดหลุดจากสูตรสำเร็จเดิมๆของกรอบการนำเสนอแบบธรรมเนียมนิยมฉบับคันทรีย์ที่ค่อนข้างเกร่อและจำเจไปแล้วไม่ว่าจะเป็นมุขของชาไนญ่าเองหรือมุขที่ใช้กันมาจนเปนตำนานของการนำเสนองานคันทรีย์ของศิลปินทุกเพศทุกวัยที่มาจากแวดวงนี้แล้วก็ตาม ส่วนตัวก็เข้าใจค่ะว่านี่อัลบั้มคันทรีย์ซึ่งรูปแบบการนำเสนอมันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติไปแล้วในแง่ของการอนุรักษ์ลูกเล่นและจิตวิญญาณของภาคดนตรีให้เป็นสมบัติแก่อนุชน ซึ่งมาถึงตรงนี้จะไปว่าป้าเขาก็ไม่ได้ถ้าจะด่าใครก็ต้องด่าตัวเดียนนี่แหละค่ะในฐานะที่เรื่องมากที่สุดแลฃะดันหล่อหลอมพื้นฐานการฟังดนตรีมาจากสายพ็อพล้วนๆซึ่งมีรูปแบบการนำเสนอที่ไม่เสถียรและขยายแวดวงการเล่นออกไปหบล่อหลอมกับภาคดนตรีใหม่ๆได้กว้างขวางและหลากหลายกว่าพอมาเจออะไรที่ค่อนข้างมีธรรมเนียมนิยมตายตัวก็เป้นเรื่องธรรมดาที่ตจะเกิดอาการเบื่อรวมถึงไม่เก็ทในภาคการนำเสนอบางแง่มุมเนื่องด้วยส่วนตัวไม่ใช่คอคันทรีย์แท้ๆมุมมองในหลายส่วนจึงอาจจะตัดสินไปเอื้ออำนวยในแบบที่ตัดสินเพลงพ็อพเสียมากกว่า นอกจากนี้ในแง่ของการนำเสนอที่ทำออกมาได้ถึงทั้งภาคเนื้อหาและเมโลดี้ย์ของภาคดนตรีที่ต้องขอออกปากว่า "ทุกแทร็คเพราะมากๆเลยค่ะ" อย่างที่เจ๊นาโอเคยบอกไว้เลยว่าแต่ละซิงเกิ้ลของอัลบั้มนี้นี่เพราะฆ่าคนฟังตายไปข้างเลยไม่ดังไม่เปรี้ยงให้รู้ไปซึ่งส่วนตัวเห็นด้วยสุดๆนะคะ (ว่าแล้วบวกคะแนนพิศวาสอีก.5ทันที) รวมถึงเอกภาพระดับสูงเสียดฟ้าที่ถ่ายทอดออกมาให้ฟังทั้งการเรียบเรียงที่ภาพรวมฉีกนิยามออกไปจากภาคการนำเสนอคันทรีย์เดิมๆสร้างความประทับใจและเพลิดเพลินในการฟังแก่เดี๊ยนมากๆ จนต้องออกปากว่านี่เป็นงานคันทรีย์ที่พ็อพเอามากๆคือไม่ได้แก่ยานน่าเบื่อดิบสดเข้าถึงยากอย่างที่เราเคยชินจากการฟังคันทรีย์ก่อนหน้านี้รวมถึงยกระดับให้ภาพรวมออกมาเข้าถึงง่ายแถมยังเต็มไปด้วยไอเดียเก๋ๆจากภาคเนื้อหาและลูกล่อลูกชนเปรี้ยวๆเจ็บๆที่ไม่ค่อยจะพบพานในโลกคันทรีย์เท่าไรหากแต่ถูกใจผู้ฟังมากกลุ่มแน่ๆถ้าได้ลองลงมาสัมผัส

แทร็คเด็ด

Love Gets Me Every Time (2.5/5) ซิงเกิ้ลแรกอย่างเป็นทางการโดยยึดข้อมูลจากการโปรโมตออริจินัลเวอร์ชั่นเป็นหลักนะคะโดยก่อนหน้านี้แทร็คนี้เกือบจะได้ใช้ชื่อสุดรากหญ้าว่า Gol' Darn Gone And Done It ต๊ายยยย แค่ชื่อก็รู้ชั้นค่ะ (เสร่อมากกกกกก) อย่างไรก็ตามนับว่าไปกันได้ดีกับตัวเพลงที่นำเสนอในรูปแบบที่คงไว้ซึ่งขนบของคันทรีย์พ็อพร็อคเชยลากทั้งภาคดนตรีและการเรียบเรียงถ้อยคำโดยเหยาะความเป็นเวสเทิร์น ร็อคแอนด์โรลและกีตาร์บลูส์ร็อคเชือดๆลงไปผสมผสาน ผลลัพธ์ออกมานี่ต๊ายยย ตายขนาดเวรอ์ชั่นที่ฟังมันพัฒนาแล้วยังออกมาห่างไกลความเจริญอยู่ดีนะคะเจ๊ อย่างไรก็ตามเพลงนี้ก็ทำออกมาได้ถูกใจคอคันทรีย์ถึงขั้นทะยานขึ้นไปถึงอันดับหนึ่งบนบิลด์บอร์ดคันทรีย์ชาร์ตถึง5สัปดาห์รวมถึงเป็นอันดับหนึ่งเพลงที่5ของเธอในชาร์ตนี้ด้วยนะคะ มองในแง่ของการนำเสนอแบบเอาใจคอคันทรีย์ก็โอเคนะคะสดเชยถึงกึ๋นตามธรรมเนียมเลยทีเดียวแต่ส่วนตัวไม่ถูกสเป็กด้วยก็แค่นั้นเอง ต่อด้วย Man!I Feel Like A Woman! (4/5) หนึ่งใน Signature Song ตลอดกาลที่มาในรูปแบบคันทรีย์พ็อพร็อคเก๋ๆที่มาพร้อมกับภาคเนื้อหาเปรี้ยวๆฮุคที่ติดหูหนึบหนับและจริตจก้านความขบถของสาวคันทรีย์ที่รับประกันความโดนใจผู้ฟัง เพลงนี้ได้รับเลือกให้เป็นแทร็คประกอบโฆษณาเชฟเวอร์ โคโลราโดในปี2004รวมถึงชนะรางวัลแกรมมี่สาขา Best Female Country Vocal Performance ในปี 2000 ด้วยนะคะ เริ่ด!!! มาที่ Don't Be Stupid (You Know I Love You) (4.5/5) ซิงเกิ้ลที่สองของงานชุดนี้หากแต่ได้รับเลือกให้เป็นซิงเกิ้ลที่7สำหรับตลาดสากลนะคะ ภาคดนตรีเป็นคันทรีย์พ็อพน่ารักๆที่เจือกลิ่นอายดนตรีเต้นรำแบบเวิลด์อ่อนๆ คลาสสิคและร็อคได้อย่างลงตัว เป็นหนึ่งในแทร็คที่ส่วนตัวคิดว่าสมบูรณืแบบและนำเสนอออกมาได้ดีสุดๆจากเธอ แทร็คถัดไป Honey,I'm Home (3.5/5) ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกว่าจะเป็นอันดับหนึ่งเพลงล่าสุดบนบิลด์บอรืดคันทรีย์ชาร์ตของเธอนะคะ มาที่ตัวเพลงแม้ว่าจะเชยไปนิดแต่ส่วนตัวแล้วคิดว่าการนำเสนอทั้งภาคดนตรีและเนื้อหาทำออกมาได้อย่างน่าเอ็นดูเรียบเรียงได้ดีค่ะยืนพื้นที่ความเป็นคันทรีย์ก่อนจะตบกลิ่นอายของร็อค พ็อพ บลูส์และฟั้งค์ลงไปผสมผสานได้เนียนดีเลยทีเดียวนับเป็นหนึ่งในแทร็คที่ส่วนตัวคิดว่าติดหูที่สุดตลอดกาลจากเธอ


สำหรับแทร็คที่โดดเด่นและประสบความสำเร็จที่สุดในอัลบั้มที่ไม่พูดถึงไม่ได้แน่นอนคงไม่พ้น You're Still The One (5) คันทรีย์พ็อพบัลลาดเมโลดีย์สุดงดงามที่สมบูรณืแบบและบรรเจิดครบเครื่องในภาคการนำเสนอรอบด้านที่ผลักดันให้เพลงนี้เข้าสู่ทำเนียบหนึ่งในบัลลาดสุดคลาสสิคตลอดกาลของโลกรวมถึงเป็นเพลงที่ประสบความสำเร็จในใจของผู้ฟังระยะยาว จริงๆแล้วเพลงนี้ถูกโปรโมตเป็นซิงเกิ้ลที่สามสำหรับออริจินัลเวอร์ชั่นนะคะแต่ในเวอร์ชั่นอินเตอร์เพลงนี้แรงถึงขั้นได้รับเลือกให้เปิดตัวเป็นซิงเกิ้ลแรกซึ่งสอยความสำเร็จมามากมายตั้งแต่ทะยานขึ้นไปสูงถึงอันดับสองบนบิลด์บอร์ดชาร์ตซึ่งเป็นท็อปเท็นตัวแรกของเธอและเป็นเพลงที่ทำอันดับได้สูงที่สุดบนชาร์ตหลักรวมไปถึงชนะรางวัลแกรมมี่สาขา Best Country Song กับ Best Female Country Vocal Performance ในปี1999 เหนือสิ่งอื่นใดเดี๊ยนเชื่อว่ารางวัลใดๆคงไม่เท่าความอมตะในตัวที่ส่งบารมีให้เพลงนี้เป็นบัลลาดที่ผู้ฟังในทุกยุคทุกสมัยจะตกหลุมรักในมนต์สะกดของมันแน่นอน มาที่ That Don't Impress Me Much (UK Dance Mix) (3.5/5) ฉบับที่ฟังเป็นยูเคแดนซ์มิกซ์นะคะซึ่งบีบอิทธิพลของพ็อพเต้นรำแบบจางๆลงไปหากแต่ยังไม่สามารถกลบกลิ่นจของความเป็นคันทรีย์พ็อพร็อคในตัวที่สูงโด่ง ส่วนตัวประทับใจภาคเนื้อหาที่เจ๊ร่ายออกมาได้ก๋า มั่นและเจ็บปวดมากๆเป็นหนึ่งในเพลงชาติสำหรับสาวเปรี้ยวที่กินขาดไปได้ทุกวงการโดยแท้ ต่อด้วย When (4/5) เป็นซิงเกิ้ลที่สองในตลาดยูเคแต่ไม่ได้รับการโปรโมตในฝั่งอเมริกานะคะ ตัวเพลงเป็นคันทรีย์พ็อพร็อคที่มีทีเด็ดกับท่อนฮุคที่คมคายและติดหูอย่างหนักหน่วง เสียดสีถึงความแตกต่างอันน่าเสร้าระหว่างโลกแห่งอุดมคติอันเปี่ยมด้วยสีสันงดงามกับโลกแห่งควมเป็นจริงอันหนาวเหน็บหดหู่ได้อย่างเป็นรูปธรรมโดยแท้ สำหรับ Black Eyes,Blues Tears (4/5) แทร็คที่4ในเวอร์ชั่นสากลซึ่งเป็นแทร็คเดียวในงานรีวิวนี้ที่ไม่ได้รับเลือกให้ตัดเป็นซิงเกิ้ลนะคะซึ่งส่วนตัวเสียดายมากๆเนื่องจากเป็นอีกแทร็คที่ครบเครื่องและโดเด่นมากๆกับคันทรีย์พ็อพร็อคที่เหยาะเมโลดี้ย์โฟล์คร็อคและความเป็นบลูส์แกว่งๆลงมาเสริมทัพได้อย่างเจิดจรัสพร้อมกับสรรพสำเนียงเวสเทิร์นสวยๆที่เป้นเสน่ห์และคุณสมบัติอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของศิลปินคันทรีย์ที่จะสะกดใจผู้ฟังทุกหูให้อยู่ในภวังค์ได้อย่างแน่นอน แทร็คถัดไป You've Got A Way (Notting Hill Mix) (4/5) คันทรีย์พ็อพบัลลาดเพราะๆที่มัดใจผู้ฟังให้สยบอยู่ภายใต้มนต์เสน่ห์ตลอดเกือบๆ3นาทีครึ่งได้อย่างอยู่หมัดแน่นอน แทร็คนี้ได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในซาวนด์แทร็คประกอบภาพยนตร์เรื่อง Notting Hill รวมถึงได้เสนอชื่อเข้าชิงแกรมมี่ครั้งที่42สาขา Song Of The Year ด้วยนะคะ

อีกหนึ่งแทร็คที่โดเด่นมากๆของงานชุดนี้คงหนีไม่พ้นแทร็คบัลลาดอย่าง From This Moment On (5) คันทรีย์พ็อพบัลลาดที่ออริจินัลเวอร์ชั่นเธอได้ดูเอ็ทคู่กับไบรอัน ไวท์ ในขณะที่เวอร์ชั่นสากลซึ่งกำลังเขียนถึงอยู่นั้นเป็นฉบับโซโล่ในรูปแบบของอดัลท์คอนเทมโพลารีย์เมนท์สตรีมพ็อพบัลลาดที่โดยส่วนตัวแถบจะสัมผัสได้แต่ความเป็นพ็อพล้วนๆที่โชยออกมาจากแทร็คนี้ เป็นอีกหนึ่งแทร็คบัลลาดที่เมโลดี้ย์สวยงามบรเจิดและอลังการที่สุดตลอดกาลจากเธอ ต่อด้วย Come On Over (3/5) ไทเทิ่ลแทร็คที่เป็นคันทรีย์จากทุกกระเบียดชนิดที่คอคันทรีย์ฟังแล้วต้องยกเอาขึ้นหิ้งบูชาแน่ๆ ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกจะชนะแกรมมี่ Best Country Song ในปี 2000 ด้วยนะคะ (ถ้าไม่ใช่ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้) แทร็คถัดไป Rock This Country! (4/5) เป็นแทร็คเดียวในอัลบั้มที่ยังคงเค้าเดิมจากออริจินัลเวอร์ชั่นนะคะ ภาคดนตรีเป็นคันทรีย์พ็อพร็อคที่ผสานความเป็นโฟล์คและบลูส์รวมถึงนำเสนอออกมาในทุกๆแง่ได้อย่างลงตัวมากๆ ส่วนตัวแล้วเสียดายนะคะที่ช่วงนั้นตัดเป็นซิงเกิ้ลโดยไม่มีการโปรโมตเสริมใดๆไม่อย่างนั้นส่วนตัวเชื่อว่าจะเป็นอีกแทร็คที่สามารถเปรี้ยงปร้างติดลมบนเป็นอันดับต้นๆของเธอเลยทีเดียว ปิดงานกับซิงเกิ้ลอันดับที่12 I'm Holdin' On To Love (To Save My Life) (4/5) ซึ่งเป็นซิงเกิ้ลปิดอัลบั้มกับภาคดนตรีพ็อพโฟล์คคันทรีย์ผสานแดนซ์ร็อค บลูส์และฟั้งค์ได้อย่างลงตัวเป็นอีกแทร็คที่เด็ดเอาความไพเราะติดหูชะงัดมาเอาใจผู้ฟังได้อย่างครบถ้วนเหนือชั้นอีกครั้ง (ทั้ง13เพลงที่รีวิวมานี่เพราะไม่มีตกเลยนะคะ) คออีซี่ลิสคงจะถูกใจกับเพลงนี้บ้างไม่มากก็น้อยนะคะ เนื่องจากครบเครื่องตามสูตรสำเร็จเพลงคุณภาพที่มีเมโลดี้ย์เข้าถึงง่ายเป็นมิตรกับทุกรูหู ขนาดตัดออกมาเล่นๆชนิดไม่โปรโมตอะไรเลยยังเข้าไปนอนสวยๆในท็อป20ของบิลด์บอร์ดชาร์ตได้คิดเอาว่าแน่จริงหรือไม่?

สรุป

ไม่ว่าความเป็นจริงจะออกมาในรูปแบบใดก็ตามวินาทีนี้เดี๊ยนขอเลือกวิถีปฏิบัติที่จะมอบความเคารพแก่คุณ CarrieUnderwood อย่างจริงใจนะคะ ในกรณีที่เป็นความจริงส่วนตัวก็รู้สึกใจหายและขอแสดงความเสียใจกับการจากไปของสมาชิกที่มากความสามารถท่านหนึ่งของบอร์ดอีกทั้งสมาชิกท่านนี้ยังเป็นแฟนงานรีวิวเดี๊ยนด้วย คงจะเป็นเรื่องที่ดีไม่น้อยนะคะถ้าคุณได้เข้ามานั่งอ่านขณะมีชีวิตอยู่ไม่ว่าจะเป็นในโลกแห่งความจริงหรือชีวิตในการออนไลน์ในสังคมนี้ก็ตาม สุดท้ายนี้ไม่มีอะไรจะมอบให้นอกจากความตั้งใจในการอุทิศครั้งนี้รวมถึงในกรณีที่ทุกสิ่งเป็นความจริงเดี๊ยนขอให้ดวงวิญญาณคุณไปสู่สุขคติและมีความสุขกับการผจญภัยและการเริ่มต้นเส้นทางใหม่ในโลกแห่งจิตวิญญาณนะคะ





แก้ไขล่าสุดโดย Da Nastina เมื่อ Fri Feb 06, 2009 6:35 pm, ทั้งหมด 5 ครั้ง

_________________
ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  
ตอบคำถามถึงใครหลายๆท่านทั้งทางโทรศัพท์และอีเมลล์นะคะสำหรับกรณีที่ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องกุขึ้นจะรู้สึกอย่างไร ก็คงต้องเรียนตามตรงว่า "ไม่รู้สึกอะไร" เนื่องจากส่วนตัวใช้ชีวิตในสังคมออนไลนมาจะเข้าปีที่6แล้วมั้งเลยค่อนข้างจะมีภูมิต้านทาน วิจารณญาณรวมถึงชินชากับลูกล่อลูกชนทุกรูแปบบน่ะค่ะ ถามว่าโกรธมั้ยนี่ตอบได้ตามตรงว่าไม่โกรธแน่นอนเนื่องจากส่วนตัวไม่เคยมีปัญหาอะไรกับพี่เขารวมถึงไม่ได้รู้จักหรือสนิทอะไรกันมากมายคุยกันจริงๆไม่ถึง5-6ครั้งเลยมั้ง ดังนั้นจึงไม่จำเป้นจะต้องเอาตัวลงไปเดือดร้อนกับวิถีทางส่วนตัวที่เขานำเสนอในบอร์ดอยู่แล้ว อย่างที่รู้ๆกันนะคะว่าแนสทิน่าในบอร์ดมักจะใช้พื้นที่กว้างๆนี้อยู่กับโลกแห่งการรีวิวของตัวเองมากกว่าจะก่อเรื่องก็ต่อเมื่อมีคนมาก้าวก่ายหรือมาหยาบคายใส่ทั้งคำพูดและพฤติกรรมก็แค่นั้น สรุปแล้วถ้าทั้งหมดเป้นสิ่งที่กุขึ้นเพื่อความบันเทิงส่วนตนล่ะก็ เดี๊ยนเฉยๆมากเลยค่ะ ไม่เสียดายเวลารีวิวด้วยเพราะไม่ว่าอย่างไรก็ตามจุดประสงค์ของการรีวิวในครั้งนี้ต้องการนำเสนอในแง่ที่ให้เกียรติล็อกอินนี้ในมุมที่มันมีความเป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆที่เดี๊ยนจะสามารถอุทิศสิ่งดีๆให้แก่แฟนรีวิวของเดียนที่จากไปทั้งจากการเสียชีวิตหรือจากไปในฐานะล็อกอินที่เดี๊ยนเคยรู้จักตลอดกาลก็ตาม





_________________
ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  
สงสารคนอ่านค่ะ นี่พยายามให้สั้นสุดๆเท่าที่จะพยายามได้แล้วนะคะ มีข้อมูลใส่เยอะมากๆจากการฟังในระยะยาวน่ะค่ะเริ่มรีวิวอัลบั้มนี้จริงๆเมื่อปีี2003ในแง่ของการเก็บรายละเอียดความรู้สึกและเริ่มเก็บข้อมูลเกี่ยวกับรายละเอียดต่างๆของอัลบั้มจริงๆเมื่อศุกร์์ที่แล้วก่อนที่จะมีเวลาได้มาพิมพ์สดๆในวันนี้แหละค่ะ ก่อนอื่นขอบอกนะคะว่าเหนือยมากไม่อยากเชื่อว่างานเพราะๆฟังง่ายๆเอาจริงๆแล้วจะเล่นเอาคนเขียนรากเลือดขนาดนี้ ก็พยายามเต็มที่แล้วนะคะได้ดีที่สุดเท่าที่เห็นนี่แหละแล้วแต่คุณๆจะเมตตา


_________________
ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  
โหลดมาแต่ยังไม่เคยฟังเลยเจ๊ ไม่รู้ว่าไปอยู่มุมไหนของคอม แต่ตอนนี้ชอบอัลบั้มเพลงคันทรี่ย์มากๆ (ไม่นับป๊อปจ๋ษสำเนียงคีนทรี่ย์แล้วมาบอกว่า "ชั้นคันทรี่ย์นะ" ฮึฮึ) แต่เคยฟัง Man I Feel Like A Woman ชอบมากๆ ฮุคเด็ดติดหูสุดๆนะครับผม!!!


_________________

April fighting! + angel Sojin�
ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  
paradizer พิมพ์ว่า:
โหลดมาแต่ยังไม่เคยฟังเลยเจ๊ ไม่รู้ว่าไปอยู่มุมไหนของคอม แต่ตอนนี้ชอบอัลบั้มเพลงคันทรี่ย์มากๆ (ไม่นับป๊อปจ๋ษสำเนียงคีนทรี่ย์แล้วมาบอกว่า "ชั้นคันทรี่ย์นะ" ฮึฮึ) แต่เคยฟัง Man I Feel Like A Woman ชอบมากๆ ฮุคเด็ดติดหูสุดๆนะครับผม!!!


สำหรับเจ๊แล้วอัลบั้มนี้ไม่ต่างอะไรกับจากการฟังเพลงพ็อพโดยศิลปินคันทรีย์เลยนะคะถ้าไม่ย้อนกับไปมองการเรียงเรียงและการถ่ายทอดอะไรหลายๆอย่างที่ยังคงความเป็นคันทรีย์อยู่เจ๊คงจะเหมาให้เป็นอัลบั้มพ็อพไปเลยเนื่องจากการนำเสนอในหลายๆแง่นี่พ็อพและเปรี้ยวกว่าคันทรีย์ที่เคยได้ยินมากๆ อย่างไรก็ตามถ้าอยากฟังอะไรที่พ้อพกสว่านี้แนะนำอัลบั้ม UP! นะคะ ความเป็นพ็อพและEasy Listeningนี่กลบคันทรีย์เกือบมิดเลยอย่างไรก็ตามเป็นอัลบั้มที่เจ๊ชอบมากๆเช่นกัน ถ้าหนูชอบเพลงฟังสบายๆรับรองชอบแน่ๆ

ป.ล. ฮะๆๆๆๆๆๆ หมายถึงอีเจสใช่มั้ยคะ ส่วนตัวแล้วอัลบั้มอีเจสนี่เจ๊พูดตามตรงเลยนะคะว่าเพราะโดยเนื้อเสียงหากแต่ได้มีประสบการร์ในการติดตามคันทรีย์หญิงตัวจริงอย่างเจ๊ชาไนญ่า/เฟธ ฮิล/ทริช่า/ลีแอน ไรห์มไปยันระดับดอลลี่ พาร์ทันต่อให้รุ่นลูกอย่างแคร์รีย์ อันเดอร์วู้ดนี่กินขาดอีเจสกันไปหลายหลุมเลยทีเดียว คือส่วนตัวแล้วงานอีเจสเป็นคันทรีย์ที่นำเสนอออกมาได้เพราะแต่ทำออกมาไม่ถึงจิตวิญญาณไม่มีตัวตนของเจ้าของอัลบั้มในผลงานและพูดตามตรงว่าน่าเบื่อมากๆๆๆๆๆๆขาดสีสันและเสน่ห์ที่ชวนติดตามในระยะยาวน่ะค่ะสำหรับเจ๊นะคะ ไม่ต้องอะไรมากเจ๊ชาไนญ่า40กว่าแล้วงานในปี1999ยังออกมาวัยรุ่นกว่า Do You Know หลายขุมเลยทีเดียว ว่าแล้วขอสับอีกนิดขนาดอีพิ้งค์ที่ี่เอาคันทรีย์มาทำเล่นๆใน I'm Not Dead ยังออกมาดีกว่าอีเจสมากเลยค่ะ แค่พ็อพโฟล์คคันทรีย์์ในDear Mr. President เพลงเดียวนี่ฆ่าอีเจส11-12แทร็คตายทั้งอัลบั้มเลยทีเดียว หึหึหึหึหึ


_________________
ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  
Da Nastina พิมพ์ว่า:
paradizer พิมพ์ว่า:
โหลดมาแต่ยังไม่เคยฟังเลยเจ๊ ไม่รู้ว่าไปอยู่มุมไหนของคอม แต่ตอนนี้ชอบอัลบั้มเพลงคันทรี่ย์มากๆ (ไม่นับป๊อปจ๋ษสำเนียงคีนทรี่ย์แล้วมาบอกว่า "ชั้นคันทรี่ย์นะ" ฮึฮึ) แต่เคยฟัง Man I Feel Like A Woman ชอบมากๆ ฮุคเด็ดติดหูสุดๆนะครับผม!!!


สำหรับเจ๊แล้วอัลบั้มนี้ไม่ต่างอะไรกับจากการฟังเพลงพ็อพโดยศิลปินคันทรีย์เลยนะคะถ้าไม่ย้อนกับไปมองการเรียงเรียงและการถ่ายทอดอะไรหลายๆอย่างที่ยังคงความเป็นคันทรีย์อยู่เจ๊คงจะเหมาให้เป็นอัลบั้มพ็อพไปเลยเนื่องจากการนำเสนอในหลายๆแง่นี่พ็อพและเปรี้ยวกว่าคันทรีย์ที่เคยได้ยินมากๆ อย่างไรก็ตามถ้าอยากฟังอะไรที่พ้อพกสว่านี้แนะนำอัลบั้ม UP! นะคะ ความเป็นพ็อพและEasy Listeningนี่กลบคันทรีย์เกือบมิดเลยอย่างไรก็ตามเป็นอัลบั้มที่เจ๊ชอบมากๆเช่นกัน ถ้าหนูชอบเพลงฟังสบายๆรับรองชอบแน่ๆ

ป.ล. ฮะๆๆๆๆๆๆ หมายถึงอีเจสใช่มั้ยคะ ส่วนตัวแล้วอัลบั้มอีเจสนี่เจ๊พูดตามตรงเลยนะคะว่าเพราะโดยเนื้อเสียงหากแต่ได้มีประสบการร์ในการติดตามคันทรีย์หญิงตัวจริงอย่างเจ๊ชาไนญ่า/เฟธ ฮิล/ทริช่า/ลีแอน ไรห์มไปยันระดับดอลลี่ พาร์ทันต่อให้รุ่นลูกอย่างแคร์รีย์ อันเดอร์วู้ดนี่กินขาดอีเจสกันไปหลายหลุมเลยทีเดียว คือส่วนตัวแล้วงานอีเจสเป็นคันทรีย์ที่นำเสนอออกมาได้เพราะแต่ทำออกมาไม่ถึงจิตวิญญาณไม่มีตัวตนของเจ้าของอัลบั้มในผลงานและพูดตามตรงว่าน่าเบื่อมากๆๆๆๆๆๆขาดสีสันและเสน่ห์ที่ชวนติดตามในระยะยาวน่ะค่ะสำหรับเจ๊นะคะ ไม่ต้องอะไรมากเจ๊ชาไนญ่า40กว่าแล้วงานในปี1999ยังออกมาวัยรุ่นกว่า Do You Know หลายขุมเลยทีเดียว ว่าแล้วขอสับอีกนิดขนาดอีพิ้งค์ที่ี่เอาคันทรีย์มาทำเล่นๆใน I'm Not Dead ยังออกมาดีกว่าอีเจสมากเลยค่ะ แค่พ็อพโฟล์คคันทรีย์์ในDear Mr. President เพลงเดียวนี่ฆ่าอีเจส11-12แทร็คตายทั้งอัลบั้มเลยทีเดียว หึหึหึหึหึ


เจ๊ อยากจะบอกว่าแอบจิกอีกนางนึง ฮุฮุ แต่พอพูดถึงเจสแล้วก็ขอนิดนึงละกันไปแขวะแครี่ย์ไว้มาก สุดท้ายตัวเองก็ทำออกมาไม่ได้ดีสักเท่าไหร่เลย ฮึฮึ ยอมรับนะว่าเพราะ แต่ไม่สัมผัสถึงจิตวิญญาณเลย สุดท้ายจากที่จะทำเพลงแนวเดียวกันให้เหนือคู่อริ ตัวเองกลับตกม้าตายซะเองนะ ฮึฮึ จะว่าไปเจ๊พิ้งค์แค่เอาคันทรีย์มาแซมนิดๆนี่ยังรู้สึกว่าอารมณ์คันทรี่ย์มากกว่านังเจสที่พยายามทำอีก

ส่วนนางที่จิกนี่ อัลบั้มแรกที่ใช้ชื่อเธอนะใช่ อัลบั้มที่สอง "ไม่กลัว" ดนตรีป๊อปจ๋าสุดๆแต่แค่ร้องสำเนียงคันทรี่ย์แล้วก็บอกว่าชั้นคันทรี่ย์ หลอกขายชัดๆ ไม่ปลื้มอ่ะ ถ้าอัลบั้มต่อไปเป็นแบบนี้อีกก็บอกไปเลยว่า ป๊อปค่ะ จบข่าวครับผม!!!

ป.ล.ป้าลีแอน วูแมค ซิงเกิ้ลล่าสุดนี่ก็ไม่ไหวนะครับผม!!!


_________________

April fighting! + angel Sojin�
ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  
paradizer พิมพ์ว่า:
Da Nastina พิมพ์ว่า:
paradizer พิมพ์ว่า:
โหลดมาแต่ยังไม่เคยฟังเลยเจ๊ ไม่รู้ว่าไปอยู่มุมไหนของคอม แต่ตอนนี้ชอบอัลบั้มเพลงคันทรี่ย์มากๆ (ไม่นับป๊อปจ๋ษสำเนียงคีนทรี่ย์แล้วมาบอกว่า "ชั้นคันทรี่ย์นะ" ฮึฮึ) แต่เคยฟัง Man I Feel Like A Woman ชอบมากๆ ฮุคเด็ดติดหูสุดๆนะครับผม!!!


สำหรับเจ๊แล้วอัลบั้มนี้ไม่ต่างอะไรกับจากการฟังเพลงพ็อพโดยศิลปินคันทรีย์เลยนะคะถ้าไม่ย้อนกับไปมองการเรียงเรียงและการถ่ายทอดอะไรหลายๆอย่างที่ยังคงความเป็นคันทรีย์อยู่เจ๊คงจะเหมาให้เป็นอัลบั้มพ็อพไปเลยเนื่องจากการนำเสนอในหลายๆแง่นี่พ็อพและเปรี้ยวกว่าคันทรีย์ที่เคยได้ยินมากๆ อย่างไรก็ตามถ้าอยากฟังอะไรที่พ้อพกสว่านี้แนะนำอัลบั้ม UP! นะคะ ความเป็นพ็อพและEasy Listeningนี่กลบคันทรีย์เกือบมิดเลยอย่างไรก็ตามเป็นอัลบั้มที่เจ๊ชอบมากๆเช่นกัน ถ้าหนูชอบเพลงฟังสบายๆรับรองชอบแน่ๆ

ป.ล. ฮะๆๆๆๆๆๆ หมายถึงอีเจสใช่มั้ยคะ ส่วนตัวแล้วอัลบั้มอีเจสนี่เจ๊พูดตามตรงเลยนะคะว่าเพราะโดยเนื้อเสียงหากแต่ได้มีประสบการร์ในการติดตามคันทรีย์หญิงตัวจริงอย่างเจ๊ชาไนญ่า/เฟธ ฮิล/ทริช่า/ลีแอน ไรห์มไปยันระดับดอลลี่ พาร์ทันต่อให้รุ่นลูกอย่างแคร์รีย์ อันเดอร์วู้ดนี่กินขาดอีเจสกันไปหลายหลุมเลยทีเดียว คือส่วนตัวแล้วงานอีเจสเป็นคันทรีย์ที่นำเสนอออกมาได้เพราะแต่ทำออกมาไม่ถึงจิตวิญญาณไม่มีตัวตนของเจ้าของอัลบั้มในผลงานและพูดตามตรงว่าน่าเบื่อมากๆๆๆๆๆๆขาดสีสันและเสน่ห์ที่ชวนติดตามในระยะยาวน่ะค่ะสำหรับเจ๊นะคะ ไม่ต้องอะไรมากเจ๊ชาไนญ่า40กว่าแล้วงานในปี1999ยังออกมาวัยรุ่นกว่า Do You Know หลายขุมเลยทีเดียว ว่าแล้วขอสับอีกนิดขนาดอีพิ้งค์ที่ี่เอาคันทรีย์มาทำเล่นๆใน I'm Not Dead ยังออกมาดีกว่าอีเจสมากเลยค่ะ แค่พ็อพโฟล์คคันทรีย์์ในDear Mr. President เพลงเดียวนี่ฆ่าอีเจส11-12แทร็คตายทั้งอัลบั้มเลยทีเดียว หึหึหึหึหึ


เจ๊ อยากจะบอกว่าแอบจิกอีกนางนึง ฮุฮุ แต่พอพูดถึงเจสแล้วก็ขอนิดนึงละกันไปแขวะแครี่ย์ไว้มาก สุดท้ายตัวเองก็ทำออกมาไม่ได้ดีสักเท่าไหร่เลย ฮึฮึ ยอมรับนะว่าเพราะ แต่ไม่สัมผัสถึงจิตวิญญาณเลย สุดท้ายจากที่จะทำเพลงแนวเดียวกันให้เหนือคู่อริ ตัวเองกลับตกม้าตายซะเองนะ ฮึฮึ จะว่าไปเจ๊พิ้งค์แค่เอาคันทรีย์มาแซมนิดๆนี่ยังรู้สึกว่าอารมณ์คันทรี่ย์มากกว่านังเจสที่พยายามทำอีก

ส่วนนางที่จิกนี่ อัลบั้มแรกที่ใช้ชื่อเธอนะใช่ อัลบั้มที่สอง "ไม่กลัว" ดนตรีป๊อปจ๋าสุดๆแต่แค่ร้องสำเนียงคันทรี่ย์แล้วก็บอกว่าชั้นคันทรี่ย์ หลอกขายชัดๆ ไม่ปลื้มอ่ะ ถ้าอัลบั้มต่อไปเป็นแบบนี้อีกก็บอกไปเลยว่า ป๊อปค่ะ จบข่าวครับผม!!!

ป.ล.ป้าลีแอน วูแมค ซิงเกิ้ลล่าสุดนี่ก็ไม่ไหวนะครับผม!!!


อีเจสเคยออกปากไว้ค่ะว่าจะทำคันทรีย์ตลอดชัีีวิตเจ๊ก็จะดูนะคะว่าจะไปทำบังสุกุลเกิดใหม่ก่อนแล้วหนีมาออพ็อพอีกรึเปล่า งานมันชุดล่าสุดนี่ก็ฟังได้อ่ะค่ะเพลงที่เพราะก้มีแต่ให้ฟังทั้งอัลบั้มนี่เจ๊ไม่เอาแน่นอนฟังแล้วประสาทจะรั่ว

อ๋อ อีนั่นเหรอคะ

ป.ล. อีเจสสำหรับเจ๊ถ้าอยากทำคันทรีย์แบบแก่ๆล่ะก็ขออารมณ์บลูส์แบบถึงๆไปเลยอย่างจอห์น เมเยอร์หรือไรอัน อดัมส์นี่เจจะรีวิวกีราบเลยค่ะ


_________________
ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  
คือถ้าโฟร์ไม่รุมาก่อนว่าป้าคนนี้แกร้องคันทรีนะ คงคิดว่าแกมาแนวพ็อพๆอ่ะ คือมันพ็อพจ๋ายังไงไม่รุอ่ะ Man!I Feel Like A Woman! คือเพลงแรก และเปนเพลงเดียวที่ยังคงอยูในมือถือโฟร์อ่ะ อีกเพลงที่ชอบมากก้อคือ From This Moment On แต่ฟังแล้วแอบนึกหน้าน้าเตารีดยังไงไม่รุอ่ะคะ แต่ก้อต้องถือว่าไพเราะมากๆเลย


_________________


JLo Thailand https://www.facebook.com/Jlothailand
.
ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว MSN Messenger
ตอบโดยอ้างข้อความ
ตอบ  
Dhoom_girls พิมพ์ว่า:
คือถ้าโฟร์ไม่รุมาก่อนว่าป้าคนนี้แกร้องคันทรีนะ คงคิดว่าแกมาแนวพ็อพๆอ่ะ คือมันพ็อพจ๋ายังไงไม่รุอ่ะ Man!I Feel Like A Woman! คือเพลงแรก และเปนเพลงเดียวที่ยังคงอยูในมือถือโฟร์อ่ะ อีกเพลงที่ชอบมากก้อคือ From This Moment On แต่ฟังแล้วแอบนึกหน้าน้าเตารีดยังไงไม่รุอ่ะคะ แต่ก้อต้องถือว่าไพเราะมากๆเลย


ในบรรดาศิลปินหญิงที่ทำคันทรีย์ออกมาเจ๊เห็นด้วยนะคะว่าเจ๊ชาไนญ่านี่ถ่ายทอดความเป็นคันทรีย์ออกมาได้ป๊อปที่สุดแล้วในบรรดาหลายๆคน คือนับจากภาคเนื้อหา การเรียบเรียงและสรรพสำเนียงนี่ก็ถือว่าไม่ใช่พ็อพจ๋านะคะส่วนตัวเจ๊คิดว่าน่าจะเรียกว่าทิศทางการนำเสนอในตัวมีความเป็นพ็อพที่สูงมากๆน่าจะดูเหมาะกว่าเพราะเพลงของป้าบางเพลงก็มีเพลงที่คันทรีย์หึ่งเลยนะคะอย่าง No One Needs To Know หรือ Whose Bed Have Your Boots Been Under?เป็นต้นและก็ยังมีอีกหลายเพลงน่ะค่ะแต่อย่างไรก็ต่ามไม่หลุดจากความเป็นคันทรีย์พ็อพเสียเท่าไรโดยภาพรวมทั้งหมดนะคะ สำหรับ From This Moment On เป็นบัลลาดที่เจ๊คิดว่าความเป็นอดัลท์คอนเทมโพลารีย เมนท์สตรีมและพ็อพสูงมากๆซึ่งแน่นอนนะคะซีลินมันคร่ำหวอดอย่กับภาคเนตรีชนิดนี้จนกลายเป็นตัวแม่ในช่วงยุค90ไปแล้วอย่างไรก็ตามส่วนตัวเจ๊๊ไม่รู้สึกถึงความเป็นออริจินัลในแนวนี้จากตัวซีลินเท่าไรอาจจะเป็นเพราะส่วนตัวไม่ได้มอบความเคารพให้ศิลปินคนนี้เป็นพิเศษแบบศิลปินท่านอื่นก็ิเป็นได้น่ะค่ะ ดีชั่วอะไรก็ไม่เคยอยู่ในสายตา หึหึหึหึหึ


_________________
ดูข้อมูลส่วนตัว ส่งข้อความส่วนตัว
แสดงเฉพาะข้อความที่ตอบในระยะเวลา:
ตอบ หน้า 1 จาก 2
ไปที่หน้า 1, 2  ถัดไป
คุณไม่สามารถสร้างหัวข้อใหม่
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
คุณไม่สามารถแก้ไขข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลบข้อความของคุณ
คุณไม่สามารถลงคะแนน
  


copyright : forwardmag.com - contact : forwardmag@yahoo.com, forwardmag@gmail.com