เท่าที่ฉันผ่านชีวิตมานะคะ ชั้นบอกได้เลยค่ะว่าชั้นไม่ต้องการ talker แต่ชั้นต้องการ doer ค่ะ
และทุกๆคนไม่ต้องการนักพูดให้กำลังใจ มากเท่ากับนักทำให้ความฝันเขาเป็นจริง
ชันบอกไว้เลยนะว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดขั้นพื้นฐานของมนุษย์คือปัจจัย 4 และสิ่งที่จะทำให้ได้มาซึ่งปัจจัย 4
ก็คือ เงิน และสิ่งที่จะทำให้ได้มาซึ่งเงินก็คือ โอกาส ที่เราต้องไขว่คว้ามาเช่น
อ่านหนังสือ/เรียนเก่งๆ/ทำงานดีๆ ไม่ก็ใช้วิธีฉกชิงวิ่งราวและขโมย
แต่ก่อนชั้นเคยดูถูกคนที่หาเงินด้วยวิธีเหี้ยๆนะคะ แต่พอชั้นเริ่มหางานทำนิดๆหน่อยๆ ชั้นไม่แปลกใจเลยค่ะ
ถ้าชั้นอยู่ในสถานภาพเดียวกับอีกหลายล้านคนในประเทศที่เรียกได้ว่าประเทศยากจนอย่างเรา
ชั้นจะทำค่ะ ทำทุกอย่าง และทำโดยที่ไม่แคร์ใครด้วยค่ะ วิธีเหี้ยๆแค่ไหนก็จะทำขอแค่ให้ได้เงิน
ชั้นเข้าใจพวกเขา เข้าใจโลก เข้าใจว่าทำไมทุกคนถึงถูกบีบให้ทำสิ่งที่โหดร้าย เพราะแทบทุกคนไร้ทางเลือก
ใครว่าเงินซื้อชีวิตไม่ได้ ซื้อความสุขไม่ได้ ชั้นขอเถียงตรงนี้ว่าไม่จริง
เงินซื้อชีวิตยายเพื่อนชั้นได้ถ้าเพียงแต่วันนั้นเขามีเงินทำคีโมอีกรอบ เงินซื้อชีวิตคนข้างถนนได้ถ้าเพียงแต่วันนั้น
เขามีเสื้อหนาวใส่ในหน้าหนาว เงินซื้อชีวิตคนอยุธยาได้ถ้าเพียงแต่วันนั้นเงินทำให้เขามีบ้านดีๆในกรุงเทพ
แล้วไงคะ ไหนคะที่ว่าเงินซื้อความสุขไม่ได้ ให้อีพวกที่พูดอะ เอาเงินไปเทลงถังขยะ ไม่ก็เอาไปโปรยป่ะ
แล้วมึงก็อยู่ๆไปนะคะ แค่อย่าลืมว่า ค่าไฟมึงก็ต้องเสียนะ
ที่พูดมาทั้งหมด ก็ดูเอาละกันนะคะ ประเทศไทยอะมีแต่คนเห็นแก่เงิน หรือสังคมในประเทศไทย พฤติกรรมการ
ดำเนินชีวิตของมนุษย์มันบีบให้คนเห็นแก่เงินกันแน่ แลวจะนับประสาอะไรกับคนที่เห็นต่าง
ในเมื่อเห็นไปในทิศทางเดียวกันมันก็ไม่ได้ได้ผลประโยชน์กันทุกเรื่องซะหน่อย ใครที่มันกดหัวกดกบาลเราอยู่
ก็ไม่ต้องไปด่ามันหรอกค่ะ มันชั่วมาซะขนาดนี้แล้วจะกลับลำคงยาก ส่วนใครที่เราคิดว่ามันเข้าข้างเราอะนะคะ
เชียร์กันนัก เชียร์กันหนา ยกตัวอย่างนักการเมือง อยากให้คิดต่างสักนิด ว่าพวกนั้นมันเอาเงินให้เราใช้
เอาข้าวให้เราแดก เอาซีดีเพลงสากลมาแจกเรา หรือมันมาปั่นไฟในโรงไฟฟ้าให้เราใช่ป่ะ ถ้าไม่ ก็ไม่ต้องไปนับถือมัน
เงินในกระเป๋าพวกนั้นอ่ะนะ บอกไว้เลยค่ะ เอารายได้แค่ปีเดียวของมัน มาเทียบกับรายได้ของคนในบอร์ดนี้
ที่จะหาได้ตลอดทั้งชีวิต มันยังมีมากกว่าเลยค่ะ ไปเชียร์ไรมันมาก ยกเว้นแต่ว่าพ่อใคร ญาติใคร มีผลประโยชน์กับ
มัน ได้ตังค์จากมัน ทั้งทางตรง/ทางอ้อม จะทำป้ายผ้าเชียร์ ชูแท่งไฟกี่สีๆ โพสเชียร์พันล้านเฟซบุ๊คก็เชิญทำเลย
ส่วนคนที่เอาเงินให้เราใช้ เอาข้าวให้่เราแดก เอาทั้งชีวิตทุ่มเทให้เราคือใคร ไม่มีอีกแล้ว นอกจากพ่อแม่แท้ๆเป็นหลัก
หรือบางทีอาจเป็นญาติพี่น้อง คนสนิทบางคน
แล้วจำไว้เลยนะ กฎของโลกนี้อ่ะ นอกจากพ่อแม่ก็ อย่ารักใครมากเกิน บางคนรักเพื่อนเว่อร์ๆๆๆ
แต่ถามว่าถ้าวันนี้บ้านเธออยู่อยุธยา น้ำท่วมชั้น หมด เธอยกหูโทรศัพท์บอกว่าขอไปนอนค้างบ้านเพื่อนสัก
หนึ่งเดือนจนกว่าจะน้ำลดได้ไหม เอาแค่เธอคนเดียวนะ ยังไม่ได้รวมพ่อแม่ญาติพี่น้อง และน้องหมาน้องแมว
เพื่อนแสนดีแสนรักของเธอจะให้มะ ถามหน่อย นี่แค่ปัญหาไม่ถึงชีวิตนะ แล้วถ้าถึงชีวิตล่ะ
....ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ใช้ชีวิตคิดถึงคนอื่นเท่าที่จำเป็น เก็บสิ่งดีๆของเขาไว้ แล้วตอบแทนไปเมื่อมีโอกาส
อย่าพลาดตกเป็นเหยื่อคนหาผลประโยชน์ แต่ก็ต้องไม่ลืมที่จะช่วยเหลือใครตามกำลังความสามารถ
ที่สำคัญ ศีลธรรมที่รู้ๆอยู่แกใจอ่ะ ทำตลอดคงไม่ได้ แต่
เอามาใช้ให้เหมาะสมกับเวลาค่ะ ปรับใช้กับความจริง ไม่ใช่คิดไปอย่างแล้วทำอีกอย่าง
โชคดีประเทศไทยค่ะ
_________________