เจ๊ยังคงฝีมือดีไม่เปลี่ยนแปลง
ป้าแม้ดอัลบั้มนี้ ปลื้มนะ ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าว่า อัลบั้ม
เอาใจวัยรุ่นมากขึ้น ขนาดพาราเองที่ฟังเพลงป้าผ่านๆ มาอัลบั้มนี้แบบว่า ฟังอีกนะ ฟังอีก เฮ้ย อีกรอบ (โดยเฉพาะ 4 Minutes แต่ยังไม่เอาไปฟังรากสู่สมองอย่าง Umbrella อันนี้หลอนมากๆ)
4 minutes อืม หลายๆคนบอกว่ามาดอนน่าสูญเสียความเป็นตัวเธอ ถ้าจะบอกว่า แค่นักร้องเพิ่มมาสองคน แล้วจะใช้เหตุผลนี้มานิยามว่า
สูญเสียความเป็นมาดอนน่าไปหมด
ก็จะนาสงสารป้าแม้ดแกไปหน่อยนะ ในความรู้กสึกคือ มันก็ยังมีความเป็นป้า แต่ความเข้มข้นมันลดลงเท่านั้นเอง
Give It 2 Me เอ่อ ที่อังกฤษอาจจะรุ่ง แต่อเมริกานี่ ไปตัดเพลงอื่นดีกว่ามั้ยป้าแม้ด
Mileaway ที่หลายๆคนปลื้ม พาราก็ปลื้มเช่นกัน แบบว่าโยกนิดๆ สบายๆ
She's Not Me แดนซ์โยกๆนิดๆอีกแล้ว เนื้อหานี่แอบจิกใครเปล่าป้า ฮึฮึ
Candy Store ดีกว่าตอนเป็น Candy Shop เยอะเลย
มากันที่ป้าม้าลาย อัลบั้มนี้ เอ่อ อย่างที่เจ๊บอก ไม่ว่าจะใช้ชื่ออัลบั้มว่า That Chick หรือ E=MC2 ก็ตาม พอฟังเพลงในอัลบั้มแล้ว มันเรียบไปไหม ตั้งชื่อัลบั้มซะดูรุนแรง สั่นเด้งไปมา พอมาเจอเปิดตัวด้วย Touch My Body อึ้งกิมกี่ไปเลย ฟังตอนแรกแบบว่า อีป้าแกมามุกไหนแก แต่ฟังไปเรื่อยๆก็โอเค แบบตอแหล แรดอยู่แบบแอ๊บๆ + เอ็มวีที่นิ่งดูยิ่งฮา สมกับที่ป้าแกบอกว่าจะทำออกมาเป็นคอมเมดี้นิดๆ (แค่เห็นหน้าป้าแอ๊บก็ฮาแล้ว)
Bye Bye ยอมรับว่าซึ่งจริงๆ แต่พาราไม่ร้องไห้นะ ไม่ใช่ว่าเป็นคนตายด้านหรอก แต่เป็นประเภทคึกเกิน ฟังแล้วเลยสงบสติลงมาหน่อยนึง
Love Story อินเลิฟจริงๆนะเจ๊ คริคริ
Migrate อพยพนักโยกย้ายสมชื่อเพลงจริงๆ เป็นปลิ้ม แต่ยัไงก็ชอบ TMB ที่สุดละ เพราะมันตลกดี 555+
เจีอย่าไปจิตตกมัวจิกพวกนิ้วหนวดปลาหมึกสลับล๊อคไปมาพลางเขี่ยหาเห็บหมัดที่ขนหมีเลย เผลอๆมันจะใช้หลากหลายเบราว์เซอร์จนไม่ต้องสลับล๊อคก็ได้ เถียงไปมันก็พาออกนอกประเด็นอีกแหละ ปล่อยไปตามยถากรรมมันดีกว่า ตอนนี้พาราเข้าทางธรรมแบบเจ๊นาโอไปแล้ว 555+ ปลงหนอ ปลงหนอ ปลงหนอ เครียดไปตีนกา สิวขึ้นหน้า หามิพบความผ่องใสไม่ ร่าเริงเข้าไว้ๆ ปล่อยมันหาเห็บหมัดที่ขนหมีหะมอยต่อไป
ป.ล.เจ๊จ๋า แบบว่าขอรีเควสต์ Marie' Digby ได้ไหมอ่าครับ แบบว่าติดใจยังไงไม่รู้
ครับผม!!!
_________________
April fighting! + angel
Sojin�
